We spraken de maker van de nieuwe intro van True Detective

De intro van het nieuwe seizoen van True Detective

Als televisieseries de novelles van onze tijd zijn, dan mag je de intro’s als de kaft beschouwen. Na uren (dagen?) van bingewatching zijn de intro’s van series als Game of Thrones, Breaking Bad en The Sopranos inmiddels zo op ons netvlies gebrand dat we ze inclusief tune van begin tot eind kunnen dromen. Eén van de allervetste intro’s was die van het eerste seizoen True Detective, een visueel hoogstandje dat uit de piepkleine studio van de Australische designer en animator Raoul Marks kwam. De vale, lome beelden van Louisiana weten de duistere sfeer van de serie perfect te vatten, zonder ook maar iets van het plot prijs te geven. Marks zou er later een Emmy voor ‘Outstanding Main Title Design’ voor krijgen.

Nu True Detective eindelijk terug is, heeft ook Raoul zijn creatieve brein weer aan het werk gezet, in de vorm van een nieuwe, bloedrode remake van de bekende intro – dit keer met het nummer Nevermind van Leonard Cohen eronder. Nadat Raoul vanuit Amerika wat scripts en beelden toegestuurd kreeg, begon hij met zijn team aan het ontwerpen van de nieuwe intro. We spraken met Marks over het creatieve proces achter de intro en wat volgens hem de kunst is van een succesvolle title sequence.

The Creators Project: Hoe ben je bij True Detective terecht gekomen?

Raoul Marks: Ik werkte destijds samen met Pat Clair aan een videogame, The Division, en die werd door een producent bij Elastic opgemerkt. Elastic had al een paar dingen voor HBO gedaan en bij de eerste opdracht die we van hen kregen vroegen ze ons een idee te pitchen voor een nieuwe serie van HBO. Dat is voor elke motion designer een droom die werkelijkheid wordt, kan ik je vertellen.

Kijk je alle afleveringen voordat je de titels maakt?

Meestal sturen ze ons het script voor de eerste drie afleveringen. Op dat moment zijn die scripts nog in ruwe vorm, maar ze geven ons in ieder geval een idee over het plot en de thema’s die behandeld worden. We krijgen best veel kleine dingetjes opgestuurd: stukken die niet gebruikt worden of fragmenten zonder geluid, dat soort dingen. Al die stukjes samen helpen ons om de sfeer en de toon van de serie in de intro te verwerken.

Intro van het eerste seizoen

Het lijkt erop dat je met het tweede seizoeneen een nieuwe richting bent ingeslagen. Kan je ons iets meer vertellen over de textuur en achtergronden die je nu gebruikt hebt?

De ietwat sombere en monotone sfeer van het vorige seizoen konden we nu niet meer gebruiken. We hadden iets fellere tinten turquoise en rood nodig. Voor veel van de landschappen en texturen die je ziet in de opening hebben we gebruik gemaakt van foto’s. Eigenlijk komt het grootste deel van stilstaand beeld. De grootste uitdaging van de productie was om die foto's tot leven te brengen. De intro moest de sfeer van het fictionele stadje Vinci in Californië uitdrukken, en het moest bijna aanvoelen als een lucide droom – ongemakkelijk verwarrend en vol van de verzengende hitte van Californië. Het doel was dat herkenbaar voor True Detective moest zijn, maar toch ook een nieuwe invalshoek te vinden voor het kenmerkende karakter van Californië. Tot onze grote vreugde kregen we een heleboel werk van fotograaf David Maisel opgestuurd. Hij heeft een paar hele mooie foto’s gemaakt die we als inspiratie gebruikten: zwart-witbeelden met een hoog contrast van alle kronkelende snelwegen in Los Angeles, het omliggend Californië en het Lake District. Ook had hij een paar erg bijzondere abstracte luchtfoto’s.

De beelden overlappen en bewegen op een bijzondere manier. Hoe hebben jullie dit gevoel van een ‘bewegende collage’ gecreëerd?

We gebruiken een speciale techniek gebruikt die ik al voor het eerste seizoen heb ontwikkeld. Door een bepaald landschap van een foto op de computer om te zetten in een 3D-animatie, kunnen we die foto in dat landschap projecteren en vervolgens een camera in dat landschap heen en weer bewegen. Het voelt dan echt alsof er beweging in zit, waardoor de foto zelf een soort surrealistisch karakter krijgt. Het geeft de beelden een gevoel alsof ze een extract van de hoofdrolspelers en hun omgeving zijn, dat je dit zou overhouden als je de serie droogkookt. Die combinatie van een personage en zijn omgeving is trouwens iets wat we veel onderzocht hebben in het eerste seizoen. In het tweede seizoen willen we daar mee verder. De kern van Nic Pizzolatto’s schrijfwerk [de bedenker van de serie, red.] is volgens mij dat hij mensen als een product van hun omgeving ziet. Hoe hard iemand ook probeert om zijn omgeving te ontstijgen, hij zal door zijn directe en indirecte omgeving onherroepelijk gedwongen worden een bepaalde rol te spelen. Niemand ontkomt aan zijn of haar lot.

Screenshot uit de nieuwe intro

Was het raar om een Emmy te winnen?

Dat was het zeker ja. We deden best veel werk vanuit ons kleine kantoortje hier in Sydney en dat was al een beetje raar, aangezien we aan een grote productie van HBO in LA werkten, maar het winnen van de Emmy was echt bizar. Even op en neer naar Los Angeles, een hoop oppervlakkige en nietszeggende feestjes bezoeken en daarna meteen weer terug. Best wel hilarisch en ontzettend gaaf. Maar meteen daarna gingen we gewoon weer aan het werk.

Heb je ooit in je leven iets heel slims gedaan waardoor je dit nu mag doen?

Het werken in een groot bedrijf heeft mij nooit aangetrokken, omdat het altijd een beetje intimiderend klonk. Op plekken met minder collega’s word je nooit een onbeduidend radertje in een enorme machine. Juist die kleinere groepen vind ik erg handig, omdat je dan verschillende rollen kunt spelen. Je kunt allerlei klusjes op je nemen, het is veel flexibeler. Ik denk dat een hoop Australische designers heel veel verschillende dingen kunnen, omdat ze gewend zijn te werken in een klein team.

Hoe is het om het eindresultaat eenmaal op de televisie te zien?

Leuk, spannend en ook een beetje eng wel. Toen het eerste seizoen uitkwam was er een beetje aandacht, maar die werd steeds groter en groter. De verwachtingen voor het tweede seizoen waren zo hoog dat ik op een gegeven moment gestopt ben met het lezen van alle reacties en blogs, omdat er ook altijd over de intro gediscussieerd wordt.

Volgens ons zijn er al een hoop hardcore fans…

Ja… Er zijn al zo’n vijftig remixes op YouTube met alleen de titels en andere muziek. Mensen zijn er best wel mee bezig. Voor mij was het ook een leerproces om daar niet té veel aandacht aan te besteden.

Het tweede seizoen van True Detective is nu te zien op de Amerikaanse zender HBO. Bekijk meer werk van Raoul op zijn website.