Jacin Trill is het levende bewijs dat je je nooit zorgen hoeft te maken

Ik heb een schijthekel aan het spelen van spelletjes. Een gebrek aan geduld, sociale vermogens en een winnaarsmentaliteit breken me elke keer op als er een bordspel op tafel komt. Met dit in mijn achterhoofd lijkt het pure waanzin om een avond in een arcadehal door te brengen, maar met Jacin Trill wil ik het wel een keer proberen.

De muziek van de jonge rapper uit Hoorn verandert dingen als door de regen fietsen of een stapel afwas van tien dagen wegwerken namelijk met gemak in iets fijns. Overal waar zijn geweldige zomerhit kspreyopjebytch wordt gedraaid, verdwijnt het chagrijn als sneeuw voor de zon. Hij lijkt me dus de uitgelezen persoon om mij het plezier in spelletjes te laten ontdekken, en ondertussen over zijn nieuwe Happyland Tape te praten.

Hoewel hij net uit school komt, draagt hij de vibe van een goedgetrainde stoner om zich heen, en dat bedoel ik in de goede zin van het woord. Met een chronische lach op zijn gezicht, en ogen die daardoor tot spleetjes zijn geknepen, lijkt hij iemand die zich nooit ergens druk om maakt. In ieder geval niet over een potje airhockey, want hij verslaat me zonder enige moeite. Misschien kan ik het maar beter bij interviewen houden.

Noisey: Ton Ton Club is best wel een happy place, zeker hier op de goddeloze wallen. Hoe ziet voor jou Happy Land eruit?
Jacin Trill: Het is niet één plek, ik zie het meer in kleuren. Kleurrijke plekken zijn voor mij Happyland. Ik vind het eigenlijk best jammer dat ik niet een specifieke plek kan opnoemen, de wereld heeft namelijk veel meer happy plekken nodig.

Ja? Maakt dat je somber?
Nee, totaal niet, maar veel mensen om mij heen wel. Ze stralen 'ugh' uit, kijken neer op zichzelf. Ik denk dat het komt door social media, en media in het algemeen. Iedereen laat zien hoe goed ze het hebben, maar niemand ziet hoe het achter gesloten deuren gaat. En als je daar op wil lijken, kun je jezelf alleen maar teleurstellen.

Dat hoort toch bij jong zijn, jezelf spiegelen aan anderen?
Ik heb dat nooit echt gehad, omdat ik altijd alles voor mezelf wilde uitzoeken, en zelf wilde bepalen wat ik dope vind. Nu kijk ik bijvoorbeeld ook nooit meer Nederland 1, 2 of 3. Al die programma's hebben namen als 'De Dood Luistert' of zo. Alles lijkt om de dood te draaien, what the fuck, dat is toch treurig? Terwijl alles vroeger zo leuk was.

Als ik je tape opzet lijkt het alsof alle zorgen in de wereld verdwijnen. Maak jij je wel eens druk om iets?
Nee. Uh, nee. Ik probeer me niet te laten beïnvloeden door slecht nieuws. Tuurlijk wil ik niet dat Trump Noord-Korea opblaast, maar ik woon hier, en als je je over dat soort dingen druk gaat maken, word je vanzelf gek. Elk nieuws is slecht. Daarom check ik het zo min mogelijk.

Hoe is het eigenlijk om in Hoorn te wonen?
Ja, chill man. Wel veel troubles, denk ik. De politie is hier in Amsterdam veel chiller, hier boeit het niks als je geen licht op je fiets hebt.

Jacins producer 808milli komt ondertussen rijkelijk laat aanwandelen en schuift aan.

Hé man. Ik vroeg net hoe het is om in Hoorn te wonen.
808: Zwaar, man. Ik woon er net buiten.

Wat is het ergste dat je kan overkomen als jonge jongen in Hoorn?
Jacin Trill: Thotties, man. Maar ik skip ze in mijn DM's.

Laat zien.
Jacin Trill: Ja, je moet oppassen.
808: Wow, staat zij nog steeds bovenaan? Waarom laat je dat toe?
Jacin Trill: Bro, dat is m'n moeder, die bovenaan staat.
808: Nee, ik bedoel die andere. Ze zag je Bunkersessie zeker?
Jacin Trill: Volgende vraag.

Zit je mama in je DM's?
Jacin Trill: Shout-out naar haar, ze wordt de coolste moeder op Instagram. Ze support me zo erg. Als ik een filmpje van mijn muziek op instagram zet, zelfs al is het met wiet, zegt ze: "Oké! Tot vanavond!" Ze post ook amper foto's van zichzelf, alleen maar van mij.

Klinkt als een lieve, trotse moeder.
Jacin Trill: Sowieso. Het maakt me zo blij, want ik ben deels muziek gaan maken voor mijn moeder. Vorig jaar was ze ernstig ziek – ik zal niet vertellen wat er precies aan de hand was, ik weet niet of ze dat fijn vindt – maar het ging in ieder geval heel slecht. Daardoor was het hele huis gevuld met een depressieve sfeer. Ik wilde heel graag bij haar zijn en op haar passen – we hadden echt geen hulp, niks.

Vader ook niet in beeld?
Jacin Trill: Fuck die nigga. Nee dus. Uit verveling heb ik een studioset gekocht, cheap as fuck, puur omdat ik dan bij haar thuis kon zitten en toch iets kon doen wat ik leuk vond. Toen heb ik ook gemerkt hoe negatief de beelden op televisie zijn. Als ik dan met haar zat te kijken zagen we overal mensen dood gaan, of het ging over ziektes. Zelfde met de radio. Waarom is dat? Juist daarom ben ik positieve muziek gaan maken. Don't be sad. Het komt goed.

Gaat het beter met haar?
Jacin Trill: Het gaat goed, we hebben gisteren gevierd dat ze een jaar schoon is. Pull up met een taartje. Maar het maakt me dus heel blij dat mijn muziek haar opvrolijkt, en het is geweldig om te zien hoe ze ervan geniet. Ik ben al zo weinig thuis. Als ik haar bijvoorbeeld een filmpje laat zien van mijn optreden bij SMIB x TNO, waar ze niet bij kon zijn… hode.

Iets anders: je doet nu de Nederlandse popacademie, terwijl je een sicke tape uitbrengt. Is het niet moeilijk om gemotiveerd te blijven als het al zo lekker gaat?
Jacin Trill: Nee, want je leert heel veel praktische dingen daar. Hoe je moet ondernemen als artiest bijvoorbeeld, hoe je een factuur stuurt. Ik kan straks alles zelfstandig, en dat is altijd chill.

Iets anders: je stuurde kspreyopjebytch naar de Herman Brood Academie, maar je werd niet aangenomen. Vond je dat kut?
Jacin Trill: Dat is wel trippy, ja. Plus: ik moest wachten op een reactie tot de laatste dag van de inschrijfperiode. Op een gegeven moment kreeg ik een mailtje waarin stond dat ik zero talent heb, man. Echt. Ze hebben geloof ik drie categorieën waarin ze je beoordelen, en ik scoorde gewoon drie keer nul punten. Van de tien. Ja, man.
808: Ze vonden het niet zo leuk volgens mij.
Jacin Trill: Ze vonden het niet leuk, nee. Zal wel aan mij liggen, hè?

Beluister Jacins EP Happyland hieronder.