Jiggy is z’n gevoel voor nostalgie kwijtgeraakt

Drie van de pilaren waar de Nederlandse hiphop op leunt, 101Barz, Puna.nl en Noah's Ark, vierden dit jaar hun tiende verjaardag. Om het jaar vrolijk af te sluiten gingen we bij ze langs om te praten over wat de afgelopen jaren ze bracht en wat de komende jaren ze zal brengen. Het verhaal van Vincent Patty, aka Jiggy Djé.

In 2006 bracht Jiggy Djé zijn debuutalbum Noah's Ark uit op zijn eigen, gelijknamige label. Nu, tien jaar later, staat hij steeds meer op de achtergrond. Hoewel hij een aantal weken geleden nog als deel van Great Minds samen met Rico, Sticks en Typhoon in een volle Ziggo Dome stond, is hij op het moment meer labelbaas dan rapper. En in die rol was 2016 een ongelofelijk belangrijk jaar.

Een hele stroom aan nieuwe artiesten tekende namelijk een contract bij Noah's Ark dit jaar, en met Jonna Fraser had hij een van de mannen van het jaar in huis: zijn EP Blessed kwam binnen op één in de album top 100. Een goed moment om bij Vincent Patty aan te schuiven en terug te blikken op de afgelopen jaren.

Noisey: Op jullie vijfde verjaardag was er een groot feest, en toen jullie acht werden brachten jullie een mixtape uit. Was de tiende verjaardag niet speciaal genoeg voor een feestje?
Vincent Patty: Ik denk niet dat het de tijd is voor zoiets. Vijf jaar geleden was hiphop, en wat wij deden, één ding. De verschillen in het genre waren veel kleiner. Ik denk dat De Jeugd van Tegenwoordig en The Opposites het verst aflagen van wat wij deden, en die afstand was helemaal niet groot. Maar de verschillen op ons label zijn nu sick: van Diggy Dex tot Jonna Fraser. We kunnen dus niet meer met één feest vieren waar wij voor staan, omdat het zo breed is.

Ik heb wel overwogen om bijvoorbeeld in de Melkweg in verschillende zalen met verschillende genres op te treden. Maar als ik zoiets zou organiseren, wil ik dat het binnen drie dagen uitverkoopt. Ik had niet het gevoel dat dat ging lukken op dit moment en dan vind ik het ook niet leuk.

Ik weet het ook niet met vieren van jubilea. Ik hecht er niet heel veel waarde aan. Ik ben ergens mijn hele gevoel voor nostalgie kwijtgeraakt. Herinneringen ophalen is weinig waard, ik kijk liever naar nu.

Ah, oké… dan ga ik wel weer weg.
Zo bedoel ik het niet, want het is wel goed om het te hebben over de tijd dat zowel wij als Puna en 101Barz zijn begonnen. Of, eigenlijk over die tijd ervoor nog. Er was een klein clubje artiesten dat voelde dat er 'iets' in de lucht hing. D-men, Opgezwolle, Raymzter, Ali B, SpaceKees en Terilekst, die hele generatie rondom de finale van De Grote Prijs van Nederland in 2001. Tot die tijd was het alleen mogelijk om fan te zijn of artiest. Maar later kwam het besef dat er ruimte was voor meer, bijvoorbeeld voor een forum als ML75, en nog later natuurlijk Puna en 101Barz.

Jij bent in die periode Noah's Ark gestart om je eigen muziek uit te kunnen brengen. Top Notch was er, maar wat waren voor de rest de mogelijkheden?
Er was heel weinig. Een paar distributiemogelijkheden, maar major labels deden het absoluut nog niet. Ik ben het toen maar zelf gaan doen, maar ik moet wel eerlijk zeggen: met elk jaar wordt het steeds minder duidelijk waarom ik daar precies voor heb gekozen, wat mijn overwegingen waren en hoe ik me erbij voelde. Ik heb het verhaal rondom de start van Noah's Ark zo vaak geromantiseerd verteld dat ik misschien ben gaan geloven in een mooiere versie van wat er daadwerkelijk is gebeurd. Een ding weet ik wel zeker: ik was heel erg overtuigd van mezelf.

Ik kan me voorstellen dat iedere jonge ondernemer tegen vervelende dingen aanloopt in het begin.
Dat heb ik nooit echt gehad eigenlijk. Ik vond alles vet, en nu nog steeds. Ik haal lol uit dingen die goed gaan, en daar focus ik me dus op.

Dus je hebt nooit met een map vol papierwerk gezeten waarvan je niet wist wat je ermee moest?
Op dat gebied doe ik zo min mogelijk zelf. Al vanaf het begin laat ik dat soort dingen aan anderen over. Ik had meteen een boekhouder, en al vrij snel stagiairs en iemand in dienst. Ik ken altijd wel mensen die dingen kunnen die ik niet kan, en die vertrouw ik dan ook volledig.

Maar goed, er zijn natuurlijk wel moeilijke dingen geweest. Ik moest wennen aan de rol van degene die de lijnen uitzet. Ik ben dat altijd wel geweest, maar dan in sociale situaties. Als ik op vakantie ben met vrienden ben ik wel degene die bijvoorbeeld een tijdsschema uitzet.

Maar het verschil tussen een vakantie met vrienden en ondernemerschap is geld. Het ergste wat er kan gebeuren op vakantie is dat één iemand in de groep in een restaurant eet waar hij liever niet had gezeten. Maar bij het label heb je te maken met iemands carrière en dromen wanneer je strategieën uitzet en procenten berekent. En dat is moeilijk. Ik voelde me een periode ook heel snel aangevallen als een artiest tegen me zei dat 'ie niet lekker ging. Dat was dan gelijk mijn schuld, in mijn hoofd.

Het lijkt erop alsof er in 2016 veel ruimte is voor relatief kleine labels als Rotterdam Airlines om succesvol te worden. Is het nu makkelijker om een label te starten dan tien jaar geleden?
Is het makkelijker voor hen om nu te doen wat ik deed toen ik begon? Ja, absoluut. Er zijn zo veel meer mogelijkheden, kijk naar Spotify en YouTube. Steeds meer traditionele media zijn geïnteresseerd in hiphop, en online media zijn enorm veel groter. Op dat gebied is het allemaal makkelijker.

Maar zij doen nu veel meer dingen die ik niet hoefde te doen. Op het moment dat een jongen als Kevin iets plaatst op social media, bereikt dat direct tienduizenden fans. De consequenties die komen kijken bij het maken van een fout zijn zo veel groter dan dat het bij mij was. Zij hebben te maken met druk en verantwoordelijkheden die ik helemaal niet kende, en daarom kunnen we ze ook geen klein label meer noemen. Ze dealen met enorme cijfers. Sevn Alias is nog steeds bij hen, en hij doet zulke grote dingen dat je hoofd er afgaat als je het opfokt. Als je om kan gaan met de druk die daarmee gepaard gaat, ben je uit het juiste hout gesneden.

Had je verwacht dat jij het runnen van Noah's Ark tien jaar zou volhouden?
Ik heb er nooit in zulke concrete tijdseenheden over nagedacht. Daarom kan ik ook moeilijk naar de toekomst kijken, en zeggen hoe lang ik het nog ga doen. Ik doe graag toffe dingen; het kan zitten in een perfecte zonsondergang op een terrasje in Portugal, maar ook goede cijfers halen in de charts met Hef. Als ik daar enthousiast van kan blijven worden, en anderen er ook enthousiast van kan maken blijf ik het doen. Dat is wat Noah's Ark is, de reden dat het bestaat, en waar het altijd heen zal gaan.

Beeld door Rebecca Camphens