FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Moord! Seks! Razernij! De nieuwe clip van Death Alley!

Bekijk hier de nogal grimmige clip voor 'Headlights in the Dark'.
Screenshot uit de clip

'Superbia' is Latijn voor ‘trots’, en tevens een van de zeven hoofdzonden. Sterker nog: het is de allerergste zonde van allemaal. Maar het is ook de titel van het nieuwe album van Death Alley. De videoclip van de tweede single van dat album, Headlights in the Dark, heeft dan weer met een aantal andere zonden te maken: hebzucht, lust, gulzigheid en woede. De video is een duistere trip, waarin we een man zien die geobsedeerd is door mooie vrouwen. Ik ga niet te veel verklappen, maar het eindigt nogal grimmig.

Advertentie

Normaal gesproken mailt een band gewoon een linkje naar een clip, maar Douwe Truijens, zanger van de band, kwam gezellig eventjes langs bij ons op kantoor, zodat we er samen naar konden kijken. Dat was prettig, want nu kon ik, als het spannend werd, Douwes hand vastpakken. Het was ook meteen een mooie gelegenheid om hem wat vragen te stellen over de clip. Wat bleek was dat we Douwe in elk geval niet kunnen betichten van de hoofdzonde ‘luiheid’: naast frontman van Death Alley zijn is hij druk bezig met zijn PhD voor de studie Politicologie.

Noisey: Ik zag net de hoes van de plaat. Er staat een soort monster op met een vrij normale baby. Is dat ook een beetje hoe jullie dit album zien?
Douwe Truijens: Ja. Ik bedoel, die hoes geeft wel goed weer hoe de plaat tot stand is gekomen. De ellende en de smerigheid en de vele gezichten van de wereld in al z’n vulgariteit, en dan toch die tabula rasa, dat onschuldige kind, dat daaruit voortgekomen is. Zo zie ik het een beetje.

Wie heeft de hoes gemaakt?
Een artiest uit San Francisco, hij heet John Vochatzer.

Hé, dit liedje, Headlights in the Dark; het begint met zo’n mooie galm, die me aan Coldplay deed denken.
Oké, vet.

Later wordt het meer Metallica ten tijde van Kill ‘Em All.
Die twee invloeden heb ik nog niet eerder gekregen als feedback. Dat zijn ook geen dingen waar ik veel naar heb geluisterd. Maar ik denk dat die dichotomie, muzikaal, sowieso iets is wat we opzoeken. Dus dat het echt alle kanten op kan gaan, van episch naar snerpende punk. Maar ook het nummer zelf, het onderwerp, heeft dat in zich. Het gaat over megalomanie, en hoe venijnig en verneukeratief dat kan zijn.

Advertentie

Dus dan sluit de clip wel goed aan bij het nummer.
Het nummer gaat heel erg over obsessie, en de clip, nou ja, dat is een en al obsessie. Een soort schizofrene vorm van obsessie. Het destructieve eraan, dat is heel erg duidelijk in de videoclip. En ik vind dat het echt op een weergaloze manier is neergezet. Het nummer en de clip gaan over het ziekelijk nastreven van een zelfgecreëerde realiteit en hoe verschrikkelijk ontspoord je daarvan kan raken.

Wat is iets waar jij door geobsedeerd bent?
Zorgen dat ik niet geobsedeerd raak.

Lukt dat?
Soms.

Je schreef dat je gestopt bent met drinken na ons middagje in de bus. Zo heftig was dat toch niet?
Nee, dat middagje in die bus zelf niet.

Het lijkt me best lastig als je in een band zit met mensen die er wel eentje lusten.
Nou, het gaat goed samen, want het vette van een band is dat je sowieso een andere realiteit aan het creëren bent, en dat gaat natuurlijk makkelijk samen met verdovende middelen. Maar die wereld, die sfeer die je met muziek bereikt, dat kan ook de functie van drugs of beneveling overnemen. Het had nu vooral een praktische reden: ik had even geen energie om ook nog m’n katers te overwinnen.

En als je dan ook een PhD aan het schrijven bent…
Precies.

Death Alley wordt toch niet langzamerhand een straight edge-band?
Nee, nee. Absoluut niet.

Je PhD is voor de studie Politicologie, is dat eigenlijk iets wat nog terugkomt in je teksten?
Nee, dat niet. Dat wil ik ook niet. Kijk, ik denk dat de kern van beide dingen wel heel erg hetzelfde is. Je wil zelf iets maken, je hebt een idee van hoe het leven en de wereld eruit kunnen zien, en daarbij heb je interesse in iets kunstzinnigs en iets creëren: hoe kunnen we wat we zien begrijpen en verbeteren. Ik heb vroeger wel geprobeerd om die academische shit in teksten te verwerken, maar het zijn wel echt letterlijk andere delen van je brein. Als je die te veel gaat verenigen, krijg je academische teksten en dat wil niemand. Dat wil ik ook niemand aandoen.

Wie heeft de clip eigenlijk gemaakt?
Een jonge regisseur uit Parijs, David Fitt. Hij heeft pas een paar clips gemaakt, maar hij is heel gedreven. We kennen hem persoonlijk van optredens die we in Parijs hebben gedaan, en het werk wat we van hem hebben gezien paste heel erg bij ons. Kijk, het is natuurlijk een nummer van zeven minuten, dus er moet wel een verhaallijn in. Als Michael Jackson nog had geleefd, had hij hem waarschijnlijk gebeld. Hij kan echt een verhaallijn neerzetten die zowel op zichzelf staat als dienend is voor de muziek. Wat uiteindelijk natuurlijk is wat je wil van een clip.

Is het nu jullie bij Century Media Records zitten ook makkelijker om zo'n mooie hoes en clip te laten maken?
Nou, kijk: de connecties die we aanspreken voor zo’n clip of de hoes, dat is nog steeds persoonlijk. Het is niet dat het label dat voor je regelt. Maar je hebt natuurlijk wat meer budget.

Het is echt een gerenommeerd label. Je staat nu tussen namen als At The Gates, Deicide en Marduk. Is dat niet intimiderend?
Nee, ik vind van niet. Je probeert toch gewoon je eigen richting te bewandelen. Als je dan mensen achter je hebt staan die je daarbij kunnen faciliteren, dan is dat alleen maar goed. Het is in die zin ook geen competitie of zo.