Ik hielp mijn klant om zijn ex-vriendin te vergeten door hem te pijpen

Olga* is 25 jaar, studeert, en is escort. Niet alleen kan ze hiermee een beetje bijverdienen, er komen ook een hoop bijzondere verhalen opdoemen die ze voor ons opschrijft. Lees hier Olga's andere VICE-columns.

Op het profiel van Rafiq* staat dat hij een moeilijke periode doormaakt, en op zoek is naar afleiding. Zijn foto's zijn bijna allemaal selfies. Hij kijkt streng, en heeft op de meeste kiekjes een zonnebril op. In ons gesprek strooit hij met kleurrijke smileys. Hij is vierendertig, maar hij lijkt me jong van geest. Hij vraagt me of ik een goeie fiets heb en of ik dit weekend een lange fietstocht wil maken. Hij stelt voor dat we elkaar op zondag ontmoeten voor koffie op het centraal station en dat we daarna naar Marken fietsen. Een Nederlandse collega had hem namelijk die fietsroute aangeraden. Hij regelt de fietsen, en vraagt hoe lang ik ben. Ik zorg voor de snacks: appels en havermoutrepen.

Op zondag drinken we ijskoffie bij de Nieuwmarkt. Hij draagt zwarte, sportieve kleding. Hij is niet groot maar opvallend gespierd. Ik kijk tijdens het drinken van mijn koffie naar zijn kuiten en vraag me af of ik hem zal kunnen bijhouden tijdens het fietsen. Hij wil dat ik hem Raf noem, want dat klinkt Hollandser. Als ik hem de standaardvraag stel: "So, tell me a little bit more about yourself," begint hij een kwartier lang te vertellen over zijn leven. En zijn leven is nogal indrukwekkend. Ik merk dat ik mezelf aanpas, en slimme grapjes probeer te maken om hem ook onder de indruk te laten zijn van mij.

Naast onze koffies ligt zijn iPhone 7 plus, een zonnebril van Armani en een leren kaarthouder. Na zijn studie informatica in India, waar hij op boarding schools en privéscholen heeft gezeten, vertrok hij naar Liverpool om te werken. Vervolgens verhuisde hij naar Amsterdam. Hij lijkt me bereisd, weloverwogen, belezen, gevoelig en welbespraakt. Hij vertelt me over zijn werk: "People always think my job is about working with computers and numbers, but really, it's about working with people." Hij heeft het over het maken van menselijke fouten in computergestuurde programma's, motivatie, en hoe belangrijk het is om een fijn team om je heen te hebben. Zijn gevoeligheid raakt me. Ik vraag hem waarom hij gebruik maakt van diensten zoals de mijne. Eigenlijk zijn het mijn zaken niet, maar Raf lijkt me een charmante man die waarschijnlijk niet zoveel moeite heeft om nieuwe, leuke vrouwen te ontmoeten. Hij vertrouwt me toe dat het nog niet zo lang geleden uit ging met zijn vriendinnetje. Ze is actrice, acht jaar jonger dan hij, en "a loose cannon, but very clever." Ze staat aan het begin van haar carrière en moet het allemaal nog uitzoeken. Als het goed ging met haar en ze belangrijke rollen kreeg aangeboden dan was het feest, vertelt hij. Ze bezochten dan elk café op de grachten, dronken alleen maar cava en bleven op tot de ochtendgloren, waarna hij ontbijt voor haar haalde.

Als ze kritiek kreeg ging het minder goed, dan vertrok ze voor weken naar haar ouders, wou ze hem niet zien, en verweet ze hem van alles. Hij vertelt dat hij daar veel moeite mee had, dat hij zielsveel van haar houdt, en dat hij hoopt dat ze uiteindelijk inziet dat hij haar altijd zal steunen. Totdat zij weer terug in zijn armen zal vallen, is Raf op zoek naar afleiding. Ik lijk hem ongecompliceerd, zegt hij. Zelfverzekerd, nuchter. Ik lach. "I think we could help each other out," zeg ik. Hij rekent de koffies af en we vertrekken.

We staan op het pontje, fietsen voorbij het Noorderpark en hij vertelt over hardloopsessies in het Vondelpark en dat-ie sinds kort de tango danst. Hij gaat alleen naar de les, vertelt hij, maar dat is oké, want er is altijd wel iemand die ook alleen komt. Soms danst hij met een man en neemt één van hen de rol en bewegingen van de vrouw over. Op die manier leer je nieuwe mensen en bewegingen kennen, zegt Raf. Zijn openheid blijft me charmeren.

Net voorbij Holysloot stel ik voor om even pauze te nemen. We zetten onze fietsen tegen een hek aan een lopen een stukje het weiland in. We leunen tegen een hek aan en delen een havermoutreep. Hij luistert naar de stilte, legt een arm op mijn onderrug en trekt me naar hem toe. We zoenen heel voorzichtig, en ik ruik zijn sterke parfum. Wanneer we in Marken aankomen zijn we beiden zo moe dat we niet echt de tijd nemen om het centrum te bezoeken. We spreken uit dat we ons niet kunnen voorstellen om hier ooit te wonen. We hebben honger en de friet die we in Marken kunnen vinden lijkt hem helemaal niks. Ik plaag hem een beetje dat hij veel te gezond eet. We stappen weer op de fiets en hij vertelt me halverwege dat hij het landschap niet bijzonder mooi vindt, maar dat het voor hem eerder één van die typische Nederlandse dingen is die je een keer gedaan moet hebben, naar Marken fietsen.

Raf woont op Zeeburg in een ruim nieuwbouwappartement. We drinken appelsap met ijsblokjes en douchen daarna samen. Hij geeft me een lichtgrijze badjas en we gaan op zijn balkon zitten. We bestellen eten. De zon gaat onder, we moeten vijfendertig minuten wachten op het eten en hij vraagt of ik zin heb om hem te pijpen. Meer dan dat wil hij niet: "I still have too much conflicted feelings about my ex." Ik hou de klok achter hem aan de muur in de gaten voordat ik zijn broek losmaak en kijk tijdens het pijpen af en toe naar de tijd om hem te kunnen afwerken voordat het eten er is. Dat lukt me, en nadat hij klaarkomt gaat hij languit op de bank liggen. Ik grap dat we al veel te veel hebben gesport vandaag. Ik trek mijn kamerjas wat strakker aan en dek de tafel. Wanneer de deurbel gaat neem ik de bestelling aan en laat hem nog even op de bank liggen. Tijdens het eten kijken we een stukje Suits. Ik heb de dag erna college, en vertrek niet later dan tien uur naar huis.

Drie dagen na onze afspraak stuurt Raf me een bericht. Hij schrijft dat hij onze afspraak erg leuk vond maar in de war is omdat hij voor me moet betalen. Hij denkt niet dat zulke arrangementen echt iets voor hem zijn, zegt hij. Hij vraagt me of ik interesse heb om aanstaande donderdag wat te gaan eten met hem in Amsterdam-Oost en omschrijft het als 'a real date'. Ik vind dat moeilijk, en schrijf hem later die dag dat ik daar niet op kan ingaan. Ik ben namelijk niet op zoek naar een relatie, en ik heb geld nodig. Hij heeft daar wel begrip voor. "Wish you the best of luck," stuurt hij me ten slotte, gevolgd door vijf blozende smileys, zonnetjes, hartjes en regenbogen.

*De namen Olga en Rafiq zijn gefingeerd.

Lees hier Olga's andere VICE-columns.