Hoe ik erin slaagde een nacht lang te feesten met Brockhampton op Pukkelpop

Pukkelpop is voor mij absolute nostalgie. Hasselt is waar ik mijn hele middelbare schooltijd heb doorbracht en het festival was toen een jaarlijks hoogtepunt. Vandaag leef ik in Brussel, en zijn er heel wat andere festivals die mij meer interesseren. Maar dankzij een opeenvolging van random gebeurtenissen leidde mijn Pukkelpop-bezoek dit jaar tot een crazy avond uit met niemand minder dan Kevin Abstract van Brockhampton.

Omdat Travis Scott heeft gecancelled, is Brockhampton het enige Pukkelpop-optreden waar ik écht naar uitkijk. Op de eerste festivaldag ben ik nog goed in form wanneer ik me naar de Dance Hall begeef met een groep vrienden waarvan meer dan de helft niet eens weet hoe je Brockhampton moet uitspreken. Ik weet dat mijn neef Frédéric hier ongetwijfeld ook is, en stuur hem: ‘Where you at?’ Ik vind hem voor het rechterscherm van het podium wanneer Brockhampton, ‘America’s best boyband’, net begonnen is aan een sterke performance.

Tijdens de show vertelt Frédéric me dat hij Kevin Abstract heeft getagd in een tweet en dat Kevin die geliket heeft. “Crazy”, zeg ik. “Dat hij daar nu de tijd voor neemt.” Zonder veel hoop gaan we na het optreden nog een stapje verder. Frédéric stuurt opnieuw een tweet naar de frontman: "@kevinabstract: Let’s meet up." “No way dat dit gaat lukken”, denk ik. Tot ik van Frédéric te horen krijg dat Kevin hem een DM heeft gestuurd: “I’m taking a shower now but want to meet after?”

We spreken af aan de artiesteningang in het vipdorp, waar ik gelukkig mag komen - een van de vele voordelen van een stage bij VICE. Om ons alvast aan te passen aan de lifestyle van de rich and the famous trakteer ik Frédéric tijdens het wachten op een vers gebakken pizza met tokens die ik nog over had van vorig jaar — want dat kan daar gewoon. Na die fancy maaltijd en nog wat biertjes beginnen we ons toch af te vragen of Kevin geen andere plannen heeft gemaakt met bekendere vrienden. Tot plots, een nieuw bericht: “Let’s meet at the artist village.”

Oké, geen tijd te verliezen. Ik gooi mijn biertje achterover en volg Frédéric naar de ingang van het artiestendorp. Voor die ingang zeggen we nog even tegen elkaar: “Dit is amazing, man.” Ik probeer mijn innerlijke fanboy te kalmeren maar kan bijna niet geloven wat er hier gebeurt. Opeens is het zover, oog in oog met Kevin Abstract en zijn boyfriend Jaden Walker. “Hey guys, thanks so much for meeting us”, is denk ik het eerste wat we zeggen. Ik was nogal overweldigd. We nodigen hen uit om mee iets te gaan drinken in de vipbar. “Yeah sure, I’m down”, zegt Kevin. We nemen het Pukkelpop-treintje en praten over hoe we Brockhampton voor het eerst leerden kennen. In de vipruimte bestellen we twee gin-tonics en twee whisky-cola’s om het ijs te breken. We praten onder andere over hoe het is om voor het eerst door Europa te touren en het kledingmerk van Jaden. Een rondje later gaan we terug naar het artiestendorp om Romil, de producer en dj van Brockhampton, op te pikken. Onderweg naar de festivalweide denk ik nog bij mezelf: “What the fuck is hier aan het gebeuren?”

First stop: de bar met de speciale bieren. Ik bestel voor mijn Amerikaanse gasten een traditioneel Belgisch biertje: blonde Grimbergen. Wanneer een fotograaf van het Antwerpse fotomuseum een shot van ons maakt, voel ik me nog wat meer de jetsetter. Vervolgens nodig ik mijn nieuwe gang uit om de Think Tank te proberen, een visuele installatie die vijf minuten duurt. Meteen ook de perfecte gelegenheid om even met Frédéric een game plan te bespreken. We hebben namelijk geen flauw idee hoe we de beste boysband van Amerika een memorabele avond kunnen bezorgen.

Mijn neef komt met het briljante idee om een tripje naar Hasselt voor te stellen. Het lijkt alsof ze wel een break van Pukkelpop kunnen gebruiken, en wat is er cooler dan een van je favoriete artiesten mee te nemen naar het stamcafé van je geboortestad? Frédéric gaat ervoor: “Would you like to visit Hasselt for a bit and come back later? It’s just a fifteen minute taxi ride away.” Na weinig overleg besluiten ze te joinen.

De eerste taxi die we aanspreken wijst ons erop dat we aan de verkeerde kant van het terrein staan en een ritje naar Hasselt van hieruit 50 euro kost. Hoewel ik me qua mentaliteit gemakkelijk aan kan passen aan de levensstijl van Californische muzikanten, lukt dat financieel minder vlot - een van de vele nadelen van een stage bij VICE. Gelukkig komt Kevin tussen: “Let’s just take this one. We got you.” Na wat trial and error met Amerikaanse bankkaarten zijn we op weg.

We komen aan op het Dusartplein, waar een aantal Hasseltse cafés naast elkaar te vinden zijn. Als tour guides wandelen mijn neef en ik met ons hoog bezoek langs de bushalte waar we heel onze jeugd de bus naar huis namen. Geen idee wat de verwachtingen waren van de Brockhampton guys maar het Dusartplein tijdens Pukkelpop is ongetwijfeld niet te vergelijken met de barscene in Los Angeles. Het is er best doods. De lege aanblik van café De Koestal bij het binnengaan, hadden we dus kunnen verwachten. De enige klant is een oude man met een glas wijn die aandachtig naar een voetbalmatch op TV kijkt. Maar het kan ons weinig schelen, wij zitten hier met Kevin fucking Abstract.

We bestellen wat vodka’s met soda en gaan buiten op het terras zitten. Door de hoeveelheid alcohol in ons bloed verlopen de gesprekken allemaal net wat vlotter en durven we al wat meer vragen. We praten over risico’s nemen in het leven en dat je alles moet doen om gelukkig te zijn. Dat is toch wat ik ervan heb onthouden. Niet lang na de vodka stelt Frédéric shots voor. “Let’s do it”, antwoordt Kevin. Nu de oude man is vertrokken maken we van de lege Koestal gebruik dit moment met mijn iPhone te vereeuwigen.

Na nog eens vier rondjes hebben we stilaan zin om terug te gaan naar de Pukkelpop-weide voor een bezoekje aan de Boiler Room. Bij een frituur wachten we op de taxi. “Damn, look at that logo”, hoor ik ze zeggen. Ik loop vol van Vlaamse trots wanneer ik merk dat ze het over het Bicky-logo hebben.

Een kortere en goedkopere taxirit op onze kosten later komen we weer aan bij het festivalterrein. We nemen nog wat pintjes voor onderweg en ik vraag of ze vaak naar technoclubs gaan in L.A. "Niet echt," bekent Romil, maar zodra we in de Boiler Room zijn, trekken we allemaal meteen naar voren. Daar sta ik dan, te raven langs Kevin, Jaden en Romil.

Wanneer een aantal vrienden van Frédéric bij ons komt staan, dringt het tot mij door dat ik mijn eigen maten al een tijdje niet meer gezien heb. Bovendien gaat Mr Carmack bijna beginnen. Dilemma: blijf ik bij mijn nieuwe Amerikaanse vrienden of join ik mijn andere vrienden om Carmack te gaan checken?

Een dronken maar trouwe Stijn beslist afscheid te nemen van deze fantasie. Ik geef iedereen een knuffel en bedank hen voor een geweldige avond. Achteraf gezien misschien niet de beste move als ik hoor dat mijn neef nog op de tourbus PlayStation heeft gespeeld met de rest van Brockhampton. Maar oh well, het was zonder twijfel mijn absolute hoogtepunt van Pukkelpop 2018.

Volgend jaar misschien toch eens dat Twitter-account van onder het stof halen en opnieuw een headliner tweeten.

Wil je elk weekend een overzicht van onze beste verhalen toegestuurd krijgen? Schrijf je dan nu in voor onze newsletter.

Volg VICE België ook op Instagram.