Het grote Noisey-is-op-Eurosonic-verslag deel één

Drie grapjes over eierballen en een trommel en fluit, we zijn op Eurosonic! De hele week. Gisteren kwamen we aan. Nu ruiken we naar een grote ton vol lang geleden overleden ellende. Ik bedoel, we stinken. Bah. Hoe dat komt? Omdat we gisteravond de hele nacht naar allemaal bandjes stonden te kijken. Daarna gingen we dansen en bier morsen en stopten we lauwe frietjes in elkaars oor, gewoon, om te lachen. Lees hieronder welke bandjes we zagen en wat we ervan vonden. Wouter van Dijk: FENN

Brouwerijen zijn sinds de bronstijd locaties waar gezelligheid en mensen die eruitzien alsof ze er net een werkweek op hebben zitten samenkomen. Prima plek om de kurk van de Eurosonic-fles af te sabreren met FENN en haar gloednieuwe mini-album. Wat Frank en Fenneke doen is sick, en er zit een lekker tempo in, maar een van de grootste Eurosonic-problemen wordt hier pijnlijk blootgelegd: mensen zien er, zelfs vooraan in het publiek, constant uit alsof ze elk moment weer kunnen vertrekken. Wat logisch is natuurlijk, als je ziet hoe veel er te doen is. Maar FENN verdient beter. Een groter podium, een leuker tijdstip en publiek dat even lekker gaat als zijzelf. Fenne Lily

Vibe-technisch kan een kerk in geen duizend jaar op tegen een brouwerij, maar voor een indie/folk/alternative/[insert lege term]-act als Fenne Lily uit Bristol is het heerlijk. Haar muziek doet me een beetje denken aan de best wel leuke maar niet bewonderenswaardige soundtrack van een low-budget verfilming van een coming-of-ageroman waar de schrijver zo ontevreden over is dat-ie spontaan kaal wordt. Angèle

Als ik naar Angèle kijk, vraag ik me af wat zij vroeger aan de ontbijttafel door haar havermout roerde. Ze heeft glitter-All Stars aan, en een van haar beats klinkt een beetje als Niet Omdat Het Moet van Lil Kleine en Ronnie Flex, maar dan alsof het gemaakt is om echt naar te luisteren en niet voor een Tele2-reclame. De zanger van Triggerfinger is er ook. Dikke s/o naar België. Koen van Bommel: Super Besse

Ja, ik weet wat je denkt. Wit-Russische postpunk. Ik kreeg het ook meteen een beetje warm toen ik dat hoorde. Het stelde dan ook niet teleur. De zanger had een tatoeage van iets wat leek op het PVV-logo en de bassist speelde op een bas die een vriendin treffend omschreef als een ‘grote lul met kleine balzak’. De zanger lijkt zowel qua uiterlijk als motoriek sprekend op Gover Meit, en de bassist op iemand op zo’n oude sovjet-propagandaposter waarop een persoon vastberaden in de verte tuurt. Nou, ik weet eindelijk wat ik wil van het leven. Een knappe Rus in een trainingspak die vol overgave tegen me schreeuwt. Jesus Chrüsler Supercar

De umlaut trok me over de streep. Dat, en het feit dat dit een ruige rockband zou zijn die optrad in een poolcentrum. Ah, dacht ik. Dat wordt lachen. Maar dat viel vies tegen. Je moet wel een hele lollige bandnaam hebben om weg te komen met ongeïnspireerde hardrock à la Motörhead op een betrekkelijk mistige dag in 2007 en de koekjes zijn op. Je kan er vast een mooie grafiek van maken, met op de x-as steeds lolligere bandnamen en op de y-as een lege koektrommel. Had ik al gezegd dat ze optraden in een poolcentrum? Wel echt een lekker potje pool gespeeld. Jens van Overbeek: VURRO

In Huize Maas treffen we VURRO aan: een Spaans soort eenmansleger met een enge stierenschedel op zijn hoofd. Puur uit praktische overwegingen, want al snel blijkt dat hij de hoorns gebruikt om op bekkens te slaan. Hij rammelt zich een rolberoerte op zijn Hammond-orgel en keyboard. Dit is precies het soort psychedelische muziek waar je moeder je vroeger voor waarschuwde. Ik krijg spontaan zin om een postkoets te overvallen. Djanlissa Pringels: Iceage

Het is prima dat er een violist en een saxofonist op het podium staan, maar ze hadden ook een paar bouwvakkers mee kunnen nemen. Of accountants. Ik hoor die muziek niet eens. Ik zie alleen maar Elias Bender Rønnenfelt. De ogen van Elias Bender Rønnenfelt. Het lijf van Elias Bender Rønnenfelt. De oksels van Elias Bender Rønnenfelt. Ik roep naar hem, maar hij negeert me. Het zorgt er enkel voor dat ik hem nog meer wil. Hey, Elias, als je dit leest: ontsla je geluidsman en neem mij aan.