Geen van deze Belgische bands mag in het jaar 2015 onder de radar blijven

Henk Westbroek riep zo’n twintig jaar geleden al dat hij het Koninkrijk van onze Zuiderburen verkoos boven zijn eigen vaderland. De beweegredenen van Mr. Utrecht himself waren nog wat vaag. Het schijnt dat hij het ‘benauwd’ kreeg in Nederland, maar de temperatuur lijkt me hier prima. Niet iets om het direct benauwd van te krijgen. Neem dan het muziekklimaat, dat jaagt ons veel vaker de stuipen op het lijf. We zouden een voorbeeld mogen nemen aan het warmbloedige België, waar nieuwe bands sneller geformeerd worden dan een flauw grapje over kabinetsformaties. Om te zorgen dat deze bands snel de krochten van de online underground ontgroeien, en om ze ook onder de Hollandse aandacht te brengen, hier vast een opsomming van interessante formaties van Belgische komaf.

Zijn we alle omschrijvingen met het woord ‘garage’ erin al zat? Ja? Laten we dan een ander woord voor dit duo uit Oostende gebruiken: Kot- rock’n’roll. Kot is zo ongeveer hetzelfde woord voor keet of studentenkamer en dat is vergelijkbaar met een schuur, of zoiets. Hoe dan ook, ze maken een goed potje herrie met een gitaar en een drumkit en ik wil dat ze vanaf nu optreden in Nederland, in welke honk dan ook.

Belgen zijn goed in veldrijden, dat moet je ze nageven. Daar is een stevig profiel in je band voor nodig, eigenlijk precies als dat bij dit kwartet uit Brussel het geval is. Het kan dan ook geen toeval zijn dat ze gebukt gaan onder de wielergerelateerde naam Mountain Bike. Het viertal lijkt trouwens over flink wat versnellingen te beschikken; ze schuwen het niet om in een nummer flink van tempo te wisselen. Probeer dat maar eens met je Hollandse omafiets bij te benen. (Mountain Bike speelt trouwens vanavond - 14 mei - in Rotterdam, doe er je voordeel mee.)

The Tubs zijn drie zotte Gentenaren die met een Vlaams accent vrolijke garagepop en punk maken. Ze noemen het zelf ook wel gnaragepop. In 2013 brachten ze via Gnar Tapes en Burger Records hun debuutalbum Birds Don’t Sink uit, opgevolgd door Rag begin dit jaar. Ze zeggen zelf eindeloos op zoek te zijn naar het perfecte popnummer. Maar waarom zou je dat doen als je ook gewoon met barbies kunt spelen en hamburgers kunt eten om daar dan weer video’s als deze van te maken? Het repertoire is namelijk al uitstekend genoeg.

Het Antwerpse synthcollectief

Chrome Brulée

is net zo gelikt als het opgepoetste chroom van je BMW 316. In een buitenaardse vertoning verspreiden ze met hun synths en drumcomputers de geluiden uit het gouden cassettetijdperk. De muziek klinkt als de soundtrack van bijna alle televisieseries uit het VHS-tijdperk.

Zangeres Lien Moris zingt in het Vlaams op psychedelische melodieën van Jan Viggria, Senne Driesen en Mattias Jonniaux. Piquet heeft iets weg van een rauwere Eefje de Visser met een zachtere g. Verder is er verdomd weinig over ze vertellen, behalve dan dat ze tot nu toe slechts één nummer officieel hebben uitgebracht en wel dit zeer plezante nummer.