Gare muziekclichés, trends en meningen die moeten stoppen in 2015

De Franse dichter Gérard de Nerval zei ooit: “De eerste persoon die een vrouw met een roos vergeleek was een ware poëet, de tweede een imbeciel.” Nou weet ik zeker dat jullie allemaal al eens in de Bruna bij de valentijnskaarten hebben gestaan om te snappen dat Nerval hiermee bedoelt dat clichés de taal vormen van de banaliteit. Hoe vaker ze worden gebruikt, hoe slechter en betekenislozer ze worden.

In de muziek kunnen platitudes zeker een goede functie hebben – slimme artiesten gebruiken ze om op een subtiele manier aan bepaalde verwachtingen te voldoen of om te spelen met stereotypen. Het probleem is alleen dat de minder slimme – zeg maar slechte – artiesten in de meerderheid zijn en elke muziekcyclus nieuwe trends met zich meebrengt die twaalf maanden later gelukkig weer voorbij zijn.

Vorig jaar deden we al een poging om een paar van de meest populaire clichés om zeep te helpen. Veel van de trends waar we toen over spraken – stompzinnige lyricvideo’s, hashtags in videoclips, Miley Cyrus die tegelijkertijd het feminisme kapotmaakt én van de ondergang probeert te redden – zijn inderdaad in 2014 aan hun einde gekomen. Maar daarmee zijn we er nog niet. Het lijkt wel een plaag: 2014 bracht ook weer nieuwe trends voort, en nog meer domme meningen. In onze eindeloze missie om onze planeet vrij te houden van vervelende kwellingen, hier wederom een lijst met debiele, verderfelijke muziektrends die dit jaar beter zo snel mogelijk kunnen verdwijnen, zodat we in culturele zin stappen voorwaarts kunnen maken.

Ook al klonken ze als gesyncopeerde winderigheid van een tiener die ervoor koos om de strijd tegen zijn maag-darmziekte aan te gaan door een stuk koper in zijn kont te steken, saxofoons waren in 2014 overal aanwezig. Ariana Grande en Iggy Azalea’s Problem kwam eerst, opgevolgd door Taylor Swifts Shake it Off, waarna er een of ander gaar sleazegaze-achtig nummer uitkwam van een 39-jarige man die zichzelf Redfoo noemt en een glasloze bril draagt. Het zorgde ervoor dat Buzzfeed verklaarde dat 'saxobeat' weer terug was. Maar net als ruften laten blijft het geluid van een saxofoon vooral vulgair en beledigend. Mits je John Coltrane heet of in een band speelt met een gast die een stem heeft die klinkt als de resten van een afgebrande sigarettenfabriek, zuigt de saxofoon.

Het vissershoedje is om praktische redenen ontworpen: ze zijn er voor kinderen om ze tegen de zon te beschermen en ze worden gedragen door volwassen mannen als teken aan de wereld dat ze seksloos door het leven gaan. Ergens gedurende het vorige jaar besloten hoge piefen uit de modewereld om er een fashionitem van te maken. Het hoedje kwam terecht op de catwalk en daarna bij het gewone volk. In de jaren tachtig werd de bucket head heel even populair door de Stone Roses, met wat naweeën in de jaren negentig, maar daarna werd het hoofddeksel nooit meer gespot. Tot vorig jaar. Yung Lean, ScHoolboy Q en Instagram brachten de bucket head terug in de publieke ruimte en iedereen – van Bieber tot RiRi liepen ermee rond. Heeft iemand met een bucket head op er ooit goed uitgezien? Tenzij je Cam’Ron heet – hij is gezegend met de skills die ervoor zorgen dat hij er altijd goed uit ziet, zelfs in een roze bontjas – is het antwoord: nee.

Laten we eens kijken naar de voorspellingen die begin januari door wat websites zijn gedaan:

“Lady Gaga zal een van haar beste jaren tot nu toe beleven” – Forbes

“Publiekslieveling Adele zal haar derde album 26 in april uitbrengen. Helaas is het nog maar een paar weken voor haar verjaardag en ze is nog altijd 25. Twitter wordt gek.” – NME

Als je naar de lijstjes kijkt met de artiesten die het zouden gaan maken in 2014, staan er een hele hoop tussen die je anno 2015 nog altijd niets zeggen: Pwell, Lo-Fang, Holychild, HAERTS, Hot Since 82, No No No. We hebben er al eens eerder over geschreven, maar de lijstjes met voorspellingen over wie er gaan doorbreken, komen bijna nooit uit. Toekomstvoorspellingen zijn onmogelijk; denk maar aan de keer dat je het hele gesprek van je eerste date probeerde uit te tekenen. Dat liep sowieso totaal anders.

Denk eens aan al die duizenden mensen die betrokken waren bij het maken en goedkeuren van deze video’s, en dat niemand tijdens dat hele proces een keertje dacht: wacht eens even…

Als je het nog niet hebt gelezen doe het dan alsnog: het stuk dat Annie Mac schreef voor THUMP over waarom journalisten zouden moeten stoppen met de vraag hoe het is om vrouw én dj te zijn.

Iedereen is het er wel zo’n beetje over eens dat Believe van Cher het nummer is dat auto-tune populair heeft gemaakt, en als je het er niet mee eens bent dat dit een van de beste popnummers ooit is, hou dan gerust je mond. Het nummer komt uit 1998 – sindsdien wordt auto-tune overladen met kritiek van zowel muzikanten als fans van Echte Muziek. Death Cab for Cutie droeg op de Grammy Awards in 2009 een blauw lint als protest tegen het alomtegenwoordige gebruik van auto-tune en Jay Z pleitte ooit eens voor “de dood van auto-tune”. Ondanks die pogingen is auto-tune nooit verdwenen. Natuurlijk is het ruk wanneer het gebruikt wordt als photoshop voor de stem, maar dat het gebeurt is nu eenmaal een feit, en iedereen – van Snoop Dogg tot aan Britney Spears en Michael Bublé zijn schuldig aan het pitchen van hun stemmen. Maar wanneer het voor artistieke doeleinden gebruikt wordt, is het een compleet ander verhaal.

Kanye West en Paul McCartney brachten op de eerste dag van 2015 hét nummer van het jaar uit: een nummer met fucking veel auto-tune. En daar werden heel veel mensen boos om, terwijl die mensen zouden moeten accepteren dat dit een ontwikkeling is. Vergelijk het met de discussies die mensen voeren dat mp3’s de kwaliteit van muziek naar beneden haalt, internet de kwaliteit van muziekjournalistiek verwaarloost en er geen nieuwe muziek bestaat. Nutteloze discussies dus.

Ik weet dat Sam Smith, Ed Sheeran, George Ezra en Dotan vorig jaar populair waren, maar ze hebben allemaal het charisma van een klam vaatdoekje, en niet die van een popster. Het zijn op dit moment de vrouwelijke popsterren die het verschil maken – Twigs, Nicki, Ariana, Taylor – en ik ben echt niet iemand die nu vindt dat ze van hun welverdiende troon moeten worden gestoten. Maar alsjeblieft, 2015, geef ons weer iemand zoals Justin Timberlake, Bieber of Michael Jackson. Fuck it, zelfs een nieuwe George Michael zou al prima zijn. Gewoon iemand met ook maar een beetje seksappeal en wat basis heupwieg-skills. We kunnen het echt niet aan om nog een jaar tegen mannelijke artiesten te moeten aankijken die eruit zien alsof ze shoppen in de sale van de V&D.