“Het duurt soms even voor hij zich ergens bij neerlegt en zegt: Oh ja, je hebt misschien wel gelijk”

Thijs van der Klugt, ook wel bekend als Baskerville, is de executive producer en mixer van Sefs nieuwe album In Kleur. We spraken hem over de samenwerking en over Sefs vervelendste eigenschappen.

Hee Thijs, vertel, Hoe komen jij en Sef bij elkaar terecht?
Thijs: Sef en ik zitten bij hetzelfde boekingsbureau [Topbillin’]. Hij zocht voor deze plaat een executive producer, iemand met wie hij het kon afmaken. Hij had heel veel beats van FS en OJ. Er waren 40.000 demo’s in een map waar we doorheen moesten, en daar moest gewoon een plaat van worden gemaakt. We hebben beats afgemaakt, gearrangeerd, geremixt, vocals opgenomen; alles wat nodig was om die tracks af te maken. Soms waren de beats al zo goed als af, maar we hebben ook dingen volledig geremixt, zodanig dat ze niet meer te herkennen waren.

Welke tracks zijn onherkenbaar geworden?
Verschil Moet Er Zijn bijvoorbeeld, de akkoorden stonden wel, maar die track is volledig omgegooid. Die spooky laag die er in zit, is er later pas op komen te liggen. Repeat is een goed voorbeeld. Die zanglijn stond al maar was eerst vrij hoog, die hebben we toen volgens mij een hele octaaf naar beneden gepitcht en er een hele nieuwe productie omheen gebouwd.

Waren FS en SIROJ ook bij het afrondende proces betrokken?
Zeker. Wakker, daar zat bijvoorbeeld nog geen eind aan, die break met die opkomende synths, dat is allemaal bij mij gedaan met FS en Joris erbij. Toen hebben we er daarna nog met zijn vieren aan gezeten. Bij andere tracks ook.

Hebben jullie bij het selecteren van de tracks geprobeerd om een bepaald geheel na te streven?
Op zich is dat niet het uitgangspunt geweest. Ik wil gewoon doen wat het vetste is, en denk niet per se in een concept. In Kleur, dat zegt in principe genoeg: het is een kleurrijk geheel en dat betekent ook dat je qua stijlen alle kanten op kan. Het is een weerspiegeling van alles wat Yousef dope vindt, om in de club te horen, om thuis te horen… Je hoort house-, trap, 90’s-hiphop, rave en Baltimore-invloeden. Maar bijvoorbeeld ook James Blake-invloeden, neo-R&B vibes. Het is een grote potpourri van stijlen die ik zelf ook vet vind. In die zin is het niet echt een conceptplaat, maar ook weer wel - een anti-concept is ook weer een concept.

Wat zijn je favoriete tracks geworden?
Verschil, Repeat en Ze Zeggen. Die laatste sprak me al aan in de demofase, Sef en ik hadden daar allebei uitgesproken ideeën over, en toen hebben we het gewoon genaild denk ik. Het is een poppy liedje met een toffe productielaag vind ik, een uitdagende productie.

Wat is Sefs vervelendste eigenschap in het samenwerken?
Net als ik weet hij heel goed wat hij wil. Soms zo goed dat het moeilijk is een idee duidelijk te maken. Het duurt soms even voor hij zich ergens bij neerlegt en zegt: Oh ja, je hebt misschien wel gelijk.

Is er iets geweest waarbij jullie elkaar hebben moeten overhalen?
Sef had een paar keer het idee om een liedje op het eind totaal om te gooien. Dat vond ik dan eerst niet zo’n goed idee, maar dan werkte het toch. Ik ben daardoor ook gegroeid, zoiets neem ik ook weer mee in mijn eigen dingen. Dit ging bijvoorbeeld zo bij, hoe heet die track nou.. Ze hadden eerst ook andere namen.. Hij heette eerst Sexpiano…

Crème?
Nee…

Het Beste?
Ja! Daar wilde Sef een soort housy einde maken, maar ik had al een andere edit en voor mijn gevoel was het af, maar hij zei: Nee man, daar moet gewoon een housebeat!

Tot slot: wat is je favoriete kleur?
Mijn initiële reactie is groen.

Ben je milieubewust?
Nee, dat is puur gevoelsmatig.

Vrijdag 9 oktober zag Sefs nieuwe album In Kleur het levenslicht. Het album gaat gepaard met een magazine dat door Yousef Gnaoui zelf in samenwerking met VICE is gemaakt. Enkele artikelen uit het tijdschrift verschijnen ook op Noisey, VICE en i-D, zoals dit interview tussen Sef en Kees de Koning. Haal het album hier.