We spraken Feis over zijn dagelijkse sleur

Afgelopen woensdag bracht Feis, de rauwe Rotterdamse rapper die makkelijk te herkennen is aan zijn hese stemgeluid, de nieuwe videoclip Dagelijkse Sleur uit – een track afkomstig van zijn debuutalbum Hard van Buiten, Gebroken van Binnen. Maar enkel een singlerelease was voor de rapper niet genoeg: vandaag lanceert hij ook nog eens een hele Dagelijkse Sleur EP. Met de sleur all over the place vroeg ik me af wat er nou precies speelt: is hij down? Zit hij niet goed in zijn vel? Ik belde Feis op om, je raadt het al, te vragen naar zijn dagelijkse sleur. Wat blijkt: het gevoel is ontstaan toen hij werkzaam was in de Rotterdamse dierentuin Blijdorp. “Dat was echt een sleur voor mij – elke ochtend weer dezelfde routine. Ik ging daar werken om mijn studiotijd te betalen.” Nu voelt Feis zich weer blessed.

Noisey: Ha Feis. Je EP omtrent je nieuwe single Dagelijkse Sleur is uit. Is jouw dagelijkse sleur zo groot dat je aan één track niet genoeg hebt?
Feis: Nee, zo is het niet. De overige tracks staan los van de titel en gaan niet over de sleur. De EP is alleen naar de nieuwe single vernoemd. Omdat het album Hard van Buiten, Gebroken van Binnen – waarop Dagelijkse Sleur staat – al meer dan een half jaar verkrijgbaar is, wilde ik de single verrijken met extra muziek. Hoe ziet de dagelijkse sleur van Feis eruit?
Op dit moment zit ik niet meer in een sleur, want mijn situatie is veranderd. Ik kan weer doen waar ik zin in heb: in de studio zitten, optreden, repeteren en muziek maken. Maar voorheen had ik een baan bij Diergaarde Blijdorp, de dierentuin in Rotterdam. Dat was echt een sleur voor mij, elke ochtend weer dezelfde routine. Ik werkte maar 24 uur per week, het was niet superzwaar, maar ik vond het niet leuk.

Ik snap je man. Hoe zag je dag er daar uit?
Ik begon om zes uur ‘s ochtends, en elke dag was anders. In het Oceanium – een gebouw vol met aquariums en vissen en shit – moest bijvoorbeeld elke ochtend het glas gezeemd worden. Die kids gaan daar natuurlijk met hun vingers aan zitten. Zo had je nog tig andere soortgelijke taken. Tegen elf uur was ik weer klaar.

In de single zeg je dat je doet alsof je lekker gaat. Hoe belangrijk is een pokerface bij zo’n baantje?
Voor mij was dat destijds belangrijk, want je wil als werknemer niet elke dag met een chagrijnige kop rondlopen. Anders ben je niet meer welkom. Ik denk dat veel mensen dat doen.

Is het moeilijk om vol te houden?

Ja en nee. Als je een doel voor ogen hebt, een missie, en je zorgt dat je die niet uit het oog verliest, dan is het niet supermoeilijk, want je doet het ergens voor. Ik ging daar werken om mijn studiotijd te betalen zodat ik mijn album af kon maken. Daardoor kon ik het makkelijker accepteren.

In de videoclip van Dagelijkse Sleur ben je aan het werk in een koffietent. Is dat de realiteit of voor de video in scene gezet?

Nee, dat is gespeeld. Het is wel grappig – een paar maanden geleden besprak ik met een vriend het idee om te gaan sparen voor een koffietent of hamburgertent. Dus toen de mogelijkheid zich voordeed om een videoclip te schieten, leek het me tof om deze setting te gebruiken.

Je zegt ook dat elke dag hetzelfde liedje is. Wat bedoel je daar precies mee?

In de periode toen ik het nummer schreef, was het puur routine: om vijf uur ‘s ochtends ging de wekker, ontbijten, douchen, aankleden en dan werken. Je voert de werkzaamheden uit die je al honderden keren hebt gedaan, om vervolgens moe naar huis te gaan. Je werkt wat aan je muziek en gaat uiteindelijk weer slapen. Dat is hetzelfde liedje. Maar als het weekend weer aanbreekt en je hebt je money gekregen, dan ga je ball the fuck out!

Vertel het me.
Ik ben altijd de laatste die gaat slapen – ik blijf aan en kan behoorlijk wild doen. Eerst een feestje, dan een afterparty, en dan nog een afterparty bij iemand thuis. Natuurlijk ging dat niet elk weekend zo. Ik zat ook veel in de studio. Maar daar ontbraken de flessen drank en het gezelschap ook niet.

Welke dingen naast muziek maken en feesten helpen nog meer om uit een sleur te komen?
Veel mensen gaan naar de sportschool. Ik heb zelf een hele hechte vriendengroep – daar kan ik goed mee lachen en die houdt me ook gefocust. Gezelligheid is belangrijk, maar ook scherpte. Op het podium bij Woo Hah! zei je dat je in slechte conditie was. Vervolgens noemde Winne je een dikzak.
Als je ons een beetje volgt op Instagram of Snapchat zie je dat we elkaar de hele dag proberen te dissen. Lekker ouwehoeren, dat is ook niet erg. Maar hij heeft gelijk toch – ik ben ook dik en heb een pens hangen. Af en toe moet je mensen een beetje kunnen testen, tegelijkertijd ontvang je wat druk terug.

Welke druk?
Ik ga niet tegen je liegen – Winne wilde destijds een levenslang fitnessabonnement voor me afsluiten. Maar ik was te lui en kwam die afspraken niet na. In de nabije toekomst wil ik daar zeker wat aan gaan doen. Ik ben al een beetje begonnen: ik drink geen limonade meer, alleen water. Versterken haters en critici ook de sleur van een rapper?
Nee, joh. Ik denk dat veel rappers zich er wel druk om maken door veel comments van irritante mensen te lezen. Maar ik heb daar schijt aan en geen tijd voor. Iets wat mijn sleur wel versterkt is de brievenbus – wanneer ik weer fucking rekeningen zie liggen. Dan denk ik weer God damn it!

Toch hoeven mensen niet te denken dat je ongelukkig in het leven staat?
Nee, dat sowieso niet. De track is dus in een eerdere periode geschreven. Ik ben vrolijk, superpositief en heb geen reden tot klagen. I’m blessed. Ik heb het veel beter dan een hoop andere mensen.