Ik ging naar de Fieldlab-clubavond om te testen hoe het ervoor staat met de clubscene

Een goede clubavond is bij uitstek een gelegenheid voor het uitwisselen van forse hoeveelheden lichaamsvloeistoffen. Nachtclubs zijn dan ook al maanden gesloten, om te voorkomen dat daarbij ook coronavirusjes van mens op mens overgedragen worden. Vorige week werd bekend dat er op 30 juni - als het goed is - eindelijk een einde komt aan deze weinig feestelijke situatie. Afgelopen weekend kon een select gezelschap van vijfhonderd mensen hier alvast een voorschotje op nemen tijdens een Fieldlab-clubavond in het Amsterdamse Shelter. We gingen erheen om eens voorzichtig te peilen hoe de vlag erbij hangt in de clubscene. 

De clubs mogen dan een jaar zijn dicht geweest, dat wil niet zeggen dat er niets gebeurd is in de dancewereld. Sommige clubs zullen nooit meer opengaan, grote organisaties als ID&T moesten mensen ontslaan en dj’s konden niet meer optreden. Er waren demonstraties voor het nachtleven. Bekende dj’s en artiesten als Paul Elstak en Bizzey lieten zich in met schimmige complotdenkers. Er ontstond een grimmig ravecircuit. Ik ben benieuwd of er van die toch wel duistere sfeer straks iets te merken is. 

Als ik om half elf de gang van de club binnenloop, hoor ik hoe het feest verderop al in volle gang lijkt te zijn. De kleinste climax in de muziek wordt gretig begroet met euforisch gegil en gefluit. De muntjesautomaat voor de garderobe lijkt wat roestig en moet opnieuw worden opgestart, maar in plaats van dat de mensen in de rij daar ongeduldig van worden, krijgt de machine applaus als hij wél werkt. Als er iets verloren gegaan is in het afgelopen jaar, is het de blasé houding die veel clubgangers (mijzelf incluis) zich nog wel eens aanmeten. 

Het publiek is gemêleerd en iedereen heeft goed hun best gedaan op de outfits. Net als bij vorige Fieldlab-evenementen is deze avond een gedragsexperiment om te kijken hoe clubs uiteindelijk open kunnen zonder risico op ziekte-uitbraken. Je hoeft bij de portier dan ook niet alle dj's te kunnen opdreunen of je volledig te hullen in zwarte longline kleding. Alles wat je nodig hebt, is een bewijs dat je getest bent op het Covid-19-virus en negatief bevonden bent, en één van de felbegeerde tickets.

25.000 mensen hadden zich ingeschreven, waarvan er dus 24.500 teleurgesteld werden. Het is opvallend hoe populair de Fieldlab-clubavond is: als je het nieuws van de afgelopen weken volgde, zou je denken dat mensen helemaal klaar zijn met de testsamenleving. Hoewel de Fieldlabs bedoeld leken als zoethoudertje, werd er de laatste weken erg zuur op gereageerd. Het geplande Radio 538 Koningsdagfeest in Breda werd zelfs afgelast omdat men het onverantwoord vond om met 10.000 mensen te gaan partyen terwijl in het nabijgelegen ziekenhuis mensen lagen te creperen op de IC. Ook hadden wetenschappers kritiek op de onderzoeksmethoden van Fieldlab, die ontransparant zouden zijn. Misschien helpt het dat er inmiddels resultaten bekend zijn van eerdere Fieldlabs, waarover de onderzoekers hoopvol zeggen dat er ook bij hoge risiconiveaus prima evenementen kunnen plaatsvinden. Of mensen snakken domweg naar een goede clubavond. 

Je hoort de laatste tijd wel eens dat mensen hopen op een nieuwe Summer of Love, en die lijkt hier inderdaad in de lucht te hangen. Mensen geven elkaar complimentjes, ik word door een wildvreemde aan mijn arm terug de dansvloer op gesleurd terwijl ik onderweg ben naar de bar. Er wordt steeds wilder en euforischer geschreeuwd. 

Ook onder de aanwezige dj’s is de sfeer opperbest. Ik raak aan de praat met Reinier Zonneveld, één van de djs die ook draaide tijdens het Fieldlab-dancefeest in Biddinghuizen. Hoewel de artiesten tijdens deze evenementen om onverklaarbare reden gratis optreden, geeft Zonnevelds zwart met gouden Versace-overhemd hem een welvarend aura. Ik vraag hem om een korte reactie op deze avond en hij dicteert de volgende cryptische zin (uitgesproken met Fries accent): “Als de bieten rollen, dan weet je dat de clubs weer open zijn, doch zij het in de vorm van een Fieldlab-evenement. Karren maar. In hoofdletters.” Off the record hebben we een gesprek over onder andere Gerard Reve en hoe zijn naam lijkt op ‘raven’. DJ Prunk, die net gedraaid heeft, komt langsgelopen. Na zijn spervuur van beats is hij even enthousiast aan het moppentappen geslagen: “Welke dj komt altijd op tijd? Ben Klock.” Het kan eraan liggen dat de dj's die hier geboekt worden precies die dj's zijn die niet verbolgen zijn over het niet kunnen optreden, maar ze lijken mij in ieder geval in een goed humeur. 

Er wordt niet alleen slap geluld, er wordt ook serieus genetwerkt - meer dan normaal op een clubavond, zo lijkt het. Met het aanhalen van de zakelijke banden en het op zoek gaan naar nieuwe contacten wordt hier de basis gelegd voor de bloeiende danceindustrie van de toekomst. Er worden veel telefoonnummers en insta’s uitgewisseld. Ik laat me trakteren op een gratis wodka Redbull door Dylan, een vertegenwoordiger van het bekende energiedrankmerk. Ik heb dit soort schaamteloze commercie eigenlijk wel gemist, en Dylan ook, vertelt hij. Hij heeft het afgelopen jaar onder andere doorgebracht met het bouwen van displays in de supermarkt, en dat is toch net wat anders dan mensen Redbull geven in de club. Drink Redbull, trouwens.

Een man genaamd Reinout staat met een gelukzalige glimlach aan de rand van de dansvloer. Hij is orthopedisch chirurg. Hoewel hij het vervelend vindt voor zijn patiënten dat sommigen wat langer op hun kunstheup hebben moeten wachten, snapt hij wel dat coronapatiënten voorrang kregen. Bovendien leverde het hem veel vrije tijd op, waarin hij zich op zijn hobby kon storten. “Ik heb 7000 kilometer gefietst op een racefiets”, aldus Reinout. 

Len (22) heeft chakra’s op zijn rug getatoeëerd staan, wat doorgaans duidt op een spirituele levensinstelling. Ik vraag hem of hij misschien zo’n iemand met een spirituele levensinstelling is die het gemis van de dansvloer heeft gedempt door extreemrechts te worden. Maar niets is minder waar: Len heeft PvdA gestemd, en brengt een enthousiaste ode aan Lilianne Ploumen. 

Dat het fijn is om weer te dansen en muziek te horen die heel hard uit hele grote speakers blaast zonder dat de buren boos worden, dat had ik vantevoren wel verwacht. Maar ik ben oprecht blij om weer eens met onbekenden te praten, die onverwachte dingen zeggen en soms een dom grapje maken. Veel sociale interacties speelden zich het afgelopen jaar op internet af, en het leek soms alsof letterlijk iedereen zich had ingegraven voor de grimmige online loopgravenoorlog tussen voor- en tegenstanders van de coronamaatregelen. De club is wat dat betreft een veel betere plek. Deze eerste clubavond in jaren stemt me dan ook hoopvol voor wat er nog gaat komen. Verzoening, heling en kneiterharde bassen.