FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Luister naar 'Permafuck' van Youff, de hardste band van België

Maar berg eerst alle scherpe objecten goed op.

Hierboven zie je de videoclip voor het liedje Permafuck van de Gentse band Youff. Het staat op het album Et Cetera dat eind maart uitkomt. Dat album is zo bruut dat ik tijdens het luisteren mijn T-shirt kapotscheurde, een potlood in mijn oog stak, mijn T-shirt terug in elkaar zette met een naaimachine, de naaimachine door het raam gooide, het potlood uit mijn oog trok, met een puntenslijper sleep en in mijn andere oog stak, heel hard ‘AUW’ riep, en toen in de papierversnipperaar ben gesprongen. Het was dan ook slim dat ik daarvoor al had gebeld met bassist Alexander en drummer Manu (tevens de volledige bezetting van de band, al was er een derde lid betrokken bij de opnames van Et Cetera) om te vragen waarom ze precies zulke brute muziek maken. Ik raad je aan om, mocht je in de buurt van een papierversnipperaar of een openstaand raam zijn, eerst het interview te lezen en dan pas de clip hierboven te bekijken.

Advertentie

Noisey: Jullie maken gevaarlijke muziek…
Youff: [Onverstaanbaar]

Het galmt nogal daar.
Haha, oké, we zitten in de keuken van het repetitiehok. We zullen goed proberen te articuleren.

Wat zeg je? Nou ja, doet er ook niet toe. Wat ik wilde zeggen is dat toen het album was afgelopen, ik me heel erg goed voelde. Alsof ik in een sauna was geweest. Voelt dat voor jullie ook zo?
Bedankt! Ja, ergens wel. Vooral als we live spelen, zo’n set is echt een uitlaatklep. We proberen zo dicht mogelijk op het publiek te spelen.

Toch is het denk ik goed dat ik jullie muziek niet kon luisterde toen ik nog een puber was. Dan waren er dingen gesneuveld. Hoe waren jullie als puber?
Goh, ehm, gesloten. Ambetant. Onze muziek is kwaad, we kunnen er onze negatieve shit in kwijt, het spreekt denk ik voor zich dat we niet de meest vrolijke pubers waren.

Hoe noemen jullie je muziek eigenlijk? Het is geen punk en ook geen metal.
Het nummer dat nu uitkomt, Permafuck, is denk ik wel het meest punk en hardcore-achtig. Maar de hele plaat is erg eclectisch, die gaat veel verder. Het is energiek, chaotisch en uitdagend. We willen graag de luisteraar uitdagen. Dat liedjes niet eindigen waar je denkt dat ze eindigen, en een beetje spelen met verwachtingen.

Waarom zijn jullie zo boos? Ik dacht altijd dat Vlamingen heel vriendelijk en beleefd waren, maar dat valt dus wel mee.
Nee, heheheh.

In vergelijking met dit album klinkt jullie debuut vrij kalm. Er zit een stijgende lijn in jullie werk qua bruutheid, wil ik maar zeggen. Waar ligt de grens, denk je? Wordt de muziek die jullie hierna gaan maken nog extremer?
Dat zou heel goed kunnen. We zijn met verschillende projecten bezig, maar daar kan ik niks over zeggen. We gaan voornamelijk met mensen samenwerken en ja, dat gaat alle kanten op. Van nog zwaarder en agressiever tot ietsje normaler.

Dit album is duidelijk beter opgenomen, in een studio in plaats van ergens in een kelder. Ik kan me voorstellen dat geluidskwaliteit, hoe gek dat misschien klinkt, voor jullie muziek toch erg belangrijk is, om het echt hard en agressief te laten klinken.
Ja, toch wel. Bij de vorige drie releases hebben we alles zelf gedaan, en merkten we dat we begrensd werden door onze eigen kennis, en ook op financieel gebied. Met deze plaat zijn we gaan opnemen met Kasper de Sutter van El Yunque. We zijn gaan opnemen in een barak in Hasselt, met nog een derde muzikant, Michiel de Naegel van 30,000 Monkies. Die heeft alle elektronische shit gedaan. Alle nummers zijn in één of twee takes opgenomen, want na drie takes is onze stem weg.

Tot slot: wat is jullie ideale vakantiebestemming?
[Nerveus lachje] eh, goh, da’s een moeilijke. Ik weet niet, ja, amai, ik zit vast. Ehm, ideale vakantie. Tsja. Ik denk gewoon op mijn kamer zitten en dat ik dan niet hoef te werken.