Het toeval van Garage Noord

Cera Khin, Alicia Carrera en Mekine U Teksi, ken jij ze? Ik ook niet. Deze artiesten deelden afgelopen zomer de affiches van Garage Noord met Nederlandse bekenden zoals Orpheu the Wizard, Vic Crezée en Torus. Op die manier creëert de Amsterdamse club een plek voor nieuw en oud, beginnend en gevestigd talent, in een pikkedonkere ruimte waar iedereen zelf z’n steentje kan bijdragen. Deze week viert Garage Noord haar eerste verjaardag, met niet minder dan drie dagen feest. Wij spraken Bram Owusu en Daan Alvering, die verantwoordelijk zijn voor het binnenhalen van al het muzikale talent, over hun liefde voor het experiment, bureaucratisch geneuzel, en hoe ze de komende jaren voor zich zien.

Noisey: Is er een goed verhaal over hoe Garage Noord ooit begonnen is?
Bram: Eigenlijk is Garage Noord gewoon ontstaan uit toeval. Daan en ik kenden elkaar zelfs helemaal niet. De meeste jongens die hier nu werken, werkten eerst bij Pacific Park, en een paar anderen hebben twee jaar met een foodtruck langs festivals getourd.

Met hoeveel zijn jullie eigenlijk?
Bram: Zeven.
Daan: Wow, die heb je gelijk klaar. Nee, wel meer toch?
Bram: Acht?
Daan: Oscar, Lesley, Hugo, Moktar, Wisse, Kelly, Jij, Ik, Wisse?

Wisse heb je al genoemd.
Daan: Oké, acht dan.

Hoe kwamen jullie toen in Noord terecht?
Bram: Een paar van ons waren met feestjes bezig en de jongens van de foodtruck hadden een opslag nodig. De rest had een kantoor nodig, en deze ruimte wilden we eerst gebruiken als opslag en kantoor. En toen dachten we van: hé, we kunnen ook gewoon een bar erin zetten.

Konden jullie daar toen gelijk een vergunning voor krijgen? Nu klinkt het net alsof dat supermakkelijk is! Daan: Nee, die vergunning was wel echt een dingetje. Vorige zomer hadden we eindelijk de eerste programmering-dingen rond en op een gegeven moment moesten we open omdat er ook geld verdiend moest worden. Toen wilden we beginnen, maar hebben we vijf keer op donderdag iedereen moeten bellen van: “Hé, sorry, maar het gaat dus niet door dit weekend, want de vergunning is nog niet binnen.”
Bram: Ja, en wij hadden wel op goed geluk gewoon een verdieping erin gezet. Die moest ook nog door de brandweer gekeurd worden.
Daan: Ja, alles in Garage Noord is dus met de hand gebouwd. Er zijn geen bouwvakkers aan te pas gekomen. Het leek de jongens een leuk idee om de wenteltrap en de oude klassieke verwarming erin te houden, maar de brandweer vond dat een minder goed idee. Dus toen zijn ze een inspectie komen doen en moest alles eruit. Dat was een beetje een probleem. Die inspecties duren ook weer lang. Het was gewoon bureaucratisch geneuzel. Juist, en nu zijn we een jaar verder, de Noord/Zuidlijn is af en Noord staat bovenaan het gentrificatie-lijstje. Wat vinden jullie daarvan?
Bram: Ja, dat is helemaal waar. En kut. Volgens mij is dit altijd het proces toch, dat er eerst niks is en dan komen er wat kunstenaars en dan wordt alles gewoon platgegooid. En dan komt er een Albert Heijn. En hotels. Dus ja, misschien hadden we er niet in moeten gaan.
Daan: Ja, maar uiteindelijk zitten we in Noord omdat er geen ruimte is in de stad. Wij zijn ook gewoon jonge mensen op zoek zijn naar ruimte.

Omdat jullie in het weekend wat langer open zijn dan jullie buren van het Skatecafé, stonden jullie aan het begin van Garage Noord vaak stampvol de laatste uren. Komen er nog steeds veel mensen op die manier aanwaaien?
Daan: Ik denk wel dat er veel mensen zijn die naar beide plekken komen, maar het is niet meer zo dat al het publiek nog naar ons komt voor dat laatste uurtje. Veel mensen weten nu wat het is, en volgens mij hebben sommigen dan om drie uur zoiets van: “Joe! Ik ga gewoon naar huis!”

Na jullie verjaardag mogen jullie nog twee jaar blijven. Heeft die tijdelijkheid invloed op hoe jullie invulling geven aan de plek?
Daan: Ja, doordat het tijdelijk is willen mensen betrokken zijn. Die energie kan je voelen. We proberen altijd nieuwe dingen op te zoeken en nooit te settelen. Ik denk dat we heel erg mee kunnen gaan in nieuwe ontwikkelingen in de muziek, en we durven risico’s te nemen omdat we maar zo kort bestaan. Er zijn niet nóg vijf jaar waarna we nog op de bandwagon kunnen springen.

Dat herken ik wel in de line-ups, daarop zie je regelmatig artiesten die nergens anders in de stad voorbijkomen.
Daan: Er zijn gewoon al veel plekken in de stad waar de grotere dj’s altijd langskomen. Als ik kijk naar onze programmering proberen we wel altijd mensen uit te nodigen die een plek nodig hebben zoals dit, waarin ze hun ding kunnen doen in een clubsetting, maar waarmee je misschien geen vijfhonderd kaarten verkoopt.

Wat is jullie beste herinnering van het afgelopen jaar?
Daan: Mijn leukste herinnering was toen we met oud en nieuw écht met z’n allen tegen elkaar zeiden dat we niet open zouden gaan. En toen zaten we bij Sexyland te eten, hadden Wisse en Moktar een aantal borrels op en kwamen ze toch tot de conclusie dat we open moesten. Na een berichtje op WhatsApp stonden we opeens ramvol.

Zijn er na het eerste jaar ook dingen waar jullie op terugkijken die je graag anders had willen doen?
Bram: Ja, wat niet?

Haha, is een van die dingen toevallig het gebrek aan vrouwen op jullie line-ups?
Bram: Ja, eigenlijk was het afgelopen jaar wel een mooi experiment. Aan het begin hadden we zoiets van: we zijn gewoon guys met het hart op de goede plek, en dit gaat wel goedkomen zonder dat we er actief over nadenken. Dat bleek eigenlijk niet echt zo te zijn. Uiteindelijk merk je – vooral als je met meerdere jongens ergens over nadenkt – dat je aan het einde van de maand toch te weinig vrouwen op de line-up hebt staan. Op een gegeven moment hebben we wat harde woorden gewisseld met z’n allen. Toen zijn we het ook gaan bijhouden. Zo van: oké, op zo’n maandposter, hoeveel vrouwen staan daar eigenlijk op? Het idee is dat er aan het einde van het jaar meer op de line-up staan. Maar tegelijkertijd zit daar niet altijd een stijgende lijn in, en zijn we er nog lang niet.

Heeft dat bewustzijn over een jongenscultuur ook op andere aspecten van de club invloed gehad?
Bram: Weet je hoe ik er eigenlijk over denk? Bijna iedereen is bevooroordeeld. Naar vrouwen of naar mensen van kleur. En in de muziekwereld zijn die negatieve vooroordelen er ook. Hoe erg je ook van jezelf denkt dat je die vooroordelen niet hebt, de meeste mensen hebben ze alsnog wel. En vooral als je dan met een groep iets start, in ons geval een groep jongens, heb je een grote kans dat die cultuur doorsijpelt in beleid. Dus als je niet actief iets doet daartegen, ga je eigenlijk altijd de dingen die negatief zijn in stand houden.

Zijn er ook andere dingen die belangrijk zijn voor de groei van Garage Noord, naast een thuishaven zijn voor opkomend talent?
Bram: Ja, we hopen echt dat bezoekers zich op het einde helemaal thuis voelen. Dat kan heel veel verschillende dingen betekenen…
Daan: Ja, als jij gewoon langs wil komen, in de tuin een pakje sigaretten oprookt, geen moment binnen bent, maar je wel onderdeel voelt, dan is dat ook goed. Als je heel de avond op de bank boven wil zitten, ook top. En als je links vooraan staat te dansen is dat ook goed. Iedereen gebruikt de ruimte op een andere manier. Volg Noisey op Facebook , Instagram en Twitter .