Deze artiesten moet je in 2017 in de gaten houden

De oud en nieuw-kater is inmiddels een beetje weggetrokken en daarom kunnen we vooruitblikken op de mooie muzikale dingen die ons het komende jaar te wachten staan. Hier zijn de artiesten die wij in 2017 in de gaten gaan houden. We raden je aan om hetzelfde te doen.

Nog voor haar achttiende verjaardag stond de Rotterdamse Naaz al tussen grote namen op het album Blood For Mercy van Yellow Claw. Haar tedere doch krachtige stem viel op, en vorig jaar liet ze horen dat ze helemaal geen grote namen nodig heeft om uit te blinken. De protegé van producerscollectief Soulsearchin' bracht vorig jaar twee nummers uit, waaronder SADBOY, waar wij zo ontiegelijk blij van werden dat we het in onze lijst hebben gestopt van favoriete Nederlandse tracks van 2016. Inmiddels hebben we vernomen dat het debuutproject van de jonge zangeres zo goed als af is en bij een major label uitkomt. Als het ook maar een beetje in de buurt komt van wat we nu van haar hebben gehoord wordt 2017 een prachtig jaar voor Naaz, maar vooral ook voor ons.

Rappen in België is niet eenvoudig. Tuurlijk, als Belg kan je rappen in twee talen, maar dat maakt de boel niet makkelijker. Rap je in het Nederlands, moet je concurreren met de bovenburen uit Nederland. Kies je voor Frans, moet je de strijd aangaan met Parijs, het Mekka van de Franse rap. Kortom, als Belg ben je bij voorbaat stevig genaaid. Behalve als je Romeo Elvis bent. Deze Franstalige Brusselaar staat klaar om de Franse scene een welgemeende uppercut te geven uit onverwachte hoek. Met zijn teksten over Fristi en de Belgische hoofdstad begint hij ondertussen de zalen in Parijs, het hol van de leeuw, te vullen. Hij is naast Stromae een van de weinigen die respect oogst bij Walen én Vlamingen. Zijn EP Morale getuigt van een zwoelheid waar geen Gauloises-rokende Fransman aan kan tippen en zijn laatste clip Tu Vas Glisser is zo hard dat de ballen van het Atomium nog altijd trillen. Zijn teksten zal je misschien niet altijd verstaan, maar dat kan je ondertussen over de halve rapgame zeggen. Dus wat ons betreft: Bruxelles arrive!

Eigenlijk had Jeangu Macrooy in de artiesten-om-in-de-gaten-te-houden-lijst van vorig jaar moeten staan. Notoire achterlopers als 3FM, De Wereld Draait Door en de Edison Awards kregen de goedlachse singer-songwriter in de loop van 2016 reeds in de gaten en beloonden zijn eerste schreden op weg naar de money en de faam met respectievelijk de benoeming tot Serious Talent, een optreden van niet minder dan een minuut en een nominatie in de categorie Beste Nieuwkomer. Soms komt talent nu eenmaal sneller tot bloei dan een jaar ten einde.

Macrooy maakt krachtige persoonlijke liedjes over onder andere slavernij en de liefde. Met zijn soulvolle strot zou hij de nieuwe Marvin Gaye kunnen worden, ware het niet dat zijn songs zich eerder in de traditie van Bob Dylan en Neil Young nestelen – om eens wat obscure namen te droppen. Ook niet onbelangrijk: producer Perquisite zit achter de knoppen. Zo weet je zeker dat op Macrooys binnenkort te verschijnen debuutalbum elke koperblazer, snare en cellostrijk op de juiste plek zullen vallen.

Leeuwarden staat vooral bekend om [leuk feitje over Leeuwarden], maar het is ook de woonplaats van Rollàn, een van de grootste beloftes in de Nederlandse hiphop. Vorig jaar maakte hij indruk met zijn single Mbongo met Hef en Josylvio, en hij lijkt alles in zich te hebben om 2017 naar zich toe te trekken. Hij rapt zowel in het Nederlands als in het Frans, met als resultaat dat alles wat hij zegt geweldig klinkt. Gelukkig weet hij dat zelf ook, en combineert hij dat met een ongekende vastberadenheid. Hij zegt zelf: "Kijk uit voor je meisje, ik kan Frans en zo", dus naast Nederland zou hij dit jaar ook nog eens je vriendin kunnen veroveren. Je bent gewaarschuwd.

Thomson & Ismael waren in 2016 winnaar van Encore Freshmen, en brachten onlangs hun EP Hopefully Someday Soon uit. Het is dus belangrijk om de jongens uit Amsterdam in de gaten te houden, want voor je het weet zijn ze weg uit Nederland. Sterker nog: wie weet slaan ze ons land wel helemaal over, want de muziek die ze maken wordt goed opgepikt in het buitenland. Ze stonden al op de cover van de Amerikaanse Fresh Finds-playlist van Spotify, en ook in Canada zijn ze fan. Niet gek, want we hebben al heel lang geen Engelstalige rap uit Nederland gehoord van dit niveau.

We weten eigenlijk helemaal niks over Lisa Lotion, behalve dat haar Soundcloud-pagina vol met wonderschone liedjes staat. Ze heeft een feeërieke, echoënde stem die ze loslaat op melancholische synthesizerriedeltjes die je ergens op een weke plek vastgrijpen. Het is muziek waarvan je zin krijgt om op een regenachtige avond door de stad te slenteren en weemoedig in de verte te staren. We gaan haar op de voet volgen en raden jou aan om precies hetzelfde te doen. Je kunt haar volgende week zaterdag zien optreden in Groningen.

Het kostte Dakota aardig wat moeite om hun EP Leda op Spotify te krijgen. Want wat bleek: er bestaan minstens acht andere bands met precies dezelfde naam. Wetende dat er ook nog eens in Amerika zes plaatsen zo heten, is de naam misschien niet heel slim gekozen. Maar als je eenmaal de juiste Dakota hebt gevonden (door bijvoorbeeld hieronder op de playknop te klikken), valt er verder weinig te klagen.

Begin jaren '10 werd Dakota opgericht door de vier vrouwen Lisa, Tessa, Lana en Annemarie, maar na een paar jaar en een eerste EP besloten ze te stoppen. Ze zijn weer bij elkaar en hebben dus een EP uit. Leda is zeer prettig om naar te luisteren. Het herboren Dakota maakt tegenwoordig dromerige liedjes in de lijn van Warpaint en Beach House die ervoor zorgen dat het mistige begin van 2017 er net iets zachter en kleurrijker uit gaat zien.

Dakota speelt onder meer op 7 januari in Amsterdam.

Paul Sinha kwam toen de herfst op z'n druilerigst was op ons pad, toen hij het zakdoekjesverslindende Tenerife bij ons in première had. De twintigjarige popster uit Deventer heeft sindsdien nog geen stadions uitverkocht, maar heeft verder alles waar het hart van een op geld beluste platenbaas harder van gaat kloppen. Hij zingt, schrijft en produceert al zijn aanstekelijke, hartbrekende liedjes zelf, en het kan niet lang duren voordat minder getalenteerde popsterren in de rij staan om hem dat voor hen te laten doen.

Pip Blom is geen perfectionist. Haar liedjes klinken alsof ze van papier direct op band zijn gezet. Ongepolijst, zoals de tekeningen die je vroeger als kind maakte en zo snel mogelijk af wilde hebben om aan je moeder te kunnen laten zien. Het is dezelfde ijver en enthousiasme die je in Bloms muziek hoort. Maar waar je moeder vaak over je afgeraffelde tekeningen loog dat ze 'zo mooi!' waren, zijn de DIY-liedjes van Blom echt leuk. Tegenwoordig is ze niet meer alleen, maar met een band. Naast dat ze dit jaar voor de tweede keer op tour gaat door Engeland, is haar tourschema voor Nederland ook al vrij indrukwekkend en brengt ze zeer binnenkort nieuwe muziek uit met achter de knoppen Raven Aartsen. Luister nu alvast naar wat ze te bieden heeft, want je gaat haar sowieso tegenkomen dit jaar.

Pip speelt de komende veel. Waar precies staat op haar website te lezen.

Ah, Gent. Broedplaats van de Church of Ra en het bevriende Consouling Sounds. Het blijkt dat het jonge kroost van deze collectieven uit de Oost-Vlaamse stad onafgebroken hoge ogen werpen. Nog maar net keken we terug op hoe Oathbreaker 2016 naar z'n hand zette, nu staat de volgende protegé klaar om zijn vleugels uit te slaan.

Wiegedood dropte de eerste langspeler in 2015, om daarna extensief nieuw materiaal te schrijven en door Europa rond te touren. Hun sound wordt omschreven als 'atmospheric black metal' maar wie hen al eens live aan het werk zag, weet dat er veel meer aan de hand is. Hun nummers zijn namelijk overdekt met een web van tremolo's, temposwitches en ijzingwekkende stiltes die hun anders brute blackmetal perfect aanvullen. Je moet het horen om het te begrijpen. De band bestaat uit leden van onder andere Amenra, Oathbreaker, Hessian en Rise and Fall, maar laat de (wel terechte) hype rond die bands je niet misleiden: Wiegedood heeft een eigenzinnige en unieke sound. Volgende maand komt De Doden Hebben Het Goed II uit. In het genre wordt dit al een heel vroege mededinger voor het album van het jaar.