Nicolas Jaar heeft de soundtrack voor de film Eleven Times gemaakt, een krachtige korte film die hulde brengt aan Eric Garner, Michael Brown en andere slachtoffers van politiegeweld. Jaar componeerde de soundtrack met Brian Jackson, die lange tijd samenwerkte met Gil Scott-Heron. Ze baseerden de soundtrack op Scott-Heron's "Winter in America."Het laatste project van Nicolas Jaar heeft enorme relevantie. Afgelopen week vond er in LA een schietpartij plaats waarbij politieagenten op een ongewapende man schoten. Ook waren er in de VS de afgelopen maanden al felle debatten rondom fatale acties van de politie. De titel van de film refereert naar het aantal keer dat Garner "ik kan niet ademen " heeft gezegd, terwijl de politieagent hem in een dodelijke greep hield. De moorden op ongewapende Afro Amerikanen zoals Garner hebben tot protesten in de hele VS geleid, waarbij de leus "Black Lives Matter" voor een internationale beweging heeft gezorgd.
Advertentie
Eleven Times valt volledig samen met de visie van Black Lives Matter om raciale onderdrukking te beëindigen. De film laat de prevalentie van politie-intimidatie zien door de ervaringen van elf zwarte mannen uit alle lagen van de bevolking te delen. "Mijn doel was om de personen die slachtoffer zijn geworden van dit geïnstitutionaliseerd systeem machtig te maken door hun schoonheid en kracht te laten zien aan de kijker," zegt director Samantha Casolari aan Nowness.com.De film is niet het eerste sociaal-bewuste project van Jaar. In december vorig jaar maakte hij samen met DJ Slugo de track "Ghetto," een krachtig nummer geïnspireerd door Ferguson en Slugo's opvoeding in de straten van Chicago.
Ook is het niet zijn eerste keer dat hij werk leverde voor een avant-garde film. Eerder deze maand componeerde Jaar de alternatieve soundtrack voor The Color of Pomegranates, een Sovjet-film uit 1969 die werd geregisseerd door Sergei Parajanov. (De video die hij toen geüpload heeft naar zijn label Other People's YouTube-kanaal is inmiddels verwijderd.)Kijk Eleven Times hierboven. Op de website van Nowness.com kun je de verhalen lezen van mensen in de film aan het woord komen.Volg Michelle Lhooq op Twitter