De plotselinge afwezigheid van Groezrock breekt mijn punkrockhart
Beeld door 

Arne Cardinals

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

De plotselinge afwezigheid van Groezrock breekt mijn punkrockhart

Het Belgische alto-festival stopt er even mee, en dat maakt me verschrikkelijk treurig.

Dit weekend kwam Groezrock met een statement waarin het Belgische festival laat weten dat er geen 2018-editie georganiseerd wordt. Het tweedaagse festijn – dat al 26 jaar in het laatste weekend van april wordt georganiseerd – belooft in 2019 terug te keren en zou bezig zijn met een indoor-editie voor volgend jaar. Hoewel het dus geen echt einde is, brak dit nieuws mijn punkrockhartje toch wel een beetje.

Advertentie

Met de herinnering aan het afscheid van Incubate nog vers in het geheugen, kwam het nieuws van Groezrock extra hard aan. Angst en blinde paniek sloegen toe. Gaat de alternatieve cultuur volledig ten onder? Is de gentrificatie niet meer terug te draaien? Help! Na even diep ademhalen, en het statement nog eens goed na te lezen, keerde de rust langzaam terug. Groezrock blijft bestaan, het slaat alleen een jaartje over. Dat neemt niet weg dat het grootste punkrockfestival van de Benelux niet onaantastbaar blijkt te zijn. Een treurige gedachte.

Als Nederlander is het namelijk niet heel makkelijk om met enige regelmaat goede punkrock te zien. Maar er gebeurt nog wel veel. Zo kan je dankzij zalen als Winston Kingdom, Sugarfactory, Melkweg, Patronaat en door fanatieke boekingsbureaus als Hell Yeah, zo nu en dan een goede punkrockshow bezoeken in Amsterdam en omstreken. Beneden de rivieren heb je Jera On Air-festival en in 013, Effenaar en ook kleinere zalen als Dynamo en Hall Of Fame is er een behoorlijk goed aanbod van het hardere werk. Toch zal je vaak nog meer naar beneden moeten afdalen, rechtstreeks Vlaanderen in, en als je de oversteek naar Engeland maakt val je ook meteen met de neus in de boter. Daar kan je naast scene-festivals als Slam Dunk elke week wel een goede show zien. Maar om daar te raken mag je minstens het dubbele budget rekenen als voor twee dagen naar Meerhout afreizen.

Maar goed: geen Groezrock dus volgend jaar. Het is ontzettend moeilijk om terug te blikken zonder melancholisch te worden, maar wat een mooie herinneringen heb ik aan dit festival overgehouden. Zo zag in 2013 een paar duizend man de zanger van John Coffey gevaarlijk hoog in een tentpaal klimmen en deed Frank Carters project Pure Love één show in de Benelux, uiteraard op Groez. Ik miste deze show en dat doet nog steeds meer pijn dan het laten plaatsen van een spiraaltje of in je ballen getrapt worden met een puntschoen. In 2014 zag ik voor het eerst Brand New, de hoge priesters van de emo, en jankte tranen met tuiten toen het vriendje met wie ik die show zag me maand later dumpte. Het absolute hoogtepunt was de terugkeer van het Zweedse Refused. Veertien jaar hoorde we niks van de band, terwijl het album The Shape Of Punk To Come langzaam cultstatus begon te vergaren in het vergeethoekje. In 2015 keerden de Zweden terug en sloten ze de mainstage van Groezrock af met een onvergetelijk vette show, en werden we met z'n allen in pure gelukzaligheid achtergelaten.

Ik groeide op in de tijd van alto's, goths, skaters, kakkers en hiphopheads, en jeugdculturen lijken inmiddels zo goed als verdwenen. Onder de egaal makende instagramfilters beginnen we steeds meer op elkaar te lijken. Tatoeages zijn niet meer voorbehouden aan kampers of punks, moshpits zijn niet meer alleen metal, en hippe modemeisjes lopen in shirts van jouw favoriete metalgroep. Shirts van bands die jij vroeger op je boombox luisterde op het pleintje van een of ander jeugdhonk, in je Overseaz-broek, in kleermakerszit op de grond, stiekem blowend. Toen de popiejopies nog op je doodzwart geverfde haar neerkeken en jij op hun merkkleding. Maar, hoewel deze trend hard doorzet en we op social media misschien allemaal dezelfde regenboog lijken te bekijken, bestaan de misfits en outcasts echt nog wel. Je ziet ze alleen bijna nergens meer, behalve op Groezrock, waar alle verloren alto-zieltjes zich twee dagen in een warm bad van herkenning kunnen dompelen en kunnen genieten van keiharde hardcore, feestelijke punkrock en tranentrekkende emo. Groezrock, we hebben je nodig, kom alsjeblieft weer terug.