Roelien kent Karel al heel z'n leven, maar andersom niet

Michael en Janet Jackson, Monique en Jan Smit, Karel en Roelien Hendriks. Het is meer dan één keer voorgekomen dat broers en zussen allebei een muzikaal talent hebben, en zo ook de uit Groningen afkomstige Amsterdammers Roelien en Karel. Ze spelen in allerlei poppodia en clubs in de hoofdstad en ver daarbuiten – zo traden ze alle twee op tijdens de opening van Noorderling, en gingen ze met Red Light Radio mee op tour in binnen- en buitenland. Roelien als dj en Karel als zanger en producer.

Karel gaat als een speer: hij doet mee aan de Popronde en er komt volgende maand een EP van hem uit op De Vlieger, het nieuwe label van Job Jobse. Roelien kan ook niet klagen: die tourt mee met de Red Light Radio-crew naar Finland, host haar eigen show op het radiostation en draait regelmatig op plekken als Skatecafé en Sexyland.

In een poging om de essentie van het broer-en-zus-zijn te vatten, nam ik ze mee naar een pasfotograaf op het Buikslotermeerplein in Amsterdam-Noord, om een extreem schattige schoolfoto die Roelien me van het duo liet zien opnieuw te schieten. Daarna strijken we neer in de steigerhouten banken van café “La Rosa”, waar de cola in klassieke longdrinkglazen geserveerd wordt, omringd door kussentjes met inspirerende citaten, zoals je die bij de Xenos vindt.

Noisey: Hoelang kennen jullie elkaar al?
Roelien: Ik ken Karel al heel z'n leven.
Karel: Ik ken jou niet je hele leven.
Roelien: Klopt. dus ik ken Karel langer.

Als jullie ooms en tantes op familiefeestjes vragen wat jullie doen, wat zeggen jullie dan?
Karel: Jij zegt altijd dat je dj bent, toch?
Roelien: Nee joh. Ik noem mezelf geen dj.
Karel: Ik vind dat Roelien zichzelf altijd een dj moet noemen. Het is een titel die je gewoon voor jezelf mag claimen. Wat moet je dan hebben gedaan om jezelf dj te noemen? De Heineken Music Hall uitverkopen?
Roelien: Ik zeg gewoon dat ik weleens draai.

Wanneer begon je daarmee?
Roelien: Toen ik in Berlijn woonde werd daar iets geopend, Das Hotel. Eigenlijk meer een omgebouwde woonkamer. Heel Berlijns.
Karel: Grof.
Roelien: Heel rauw.
Karel: Heel tijdelijk.
Roelien: Precies. Ik ging daar vaak heen en leerde de eigenaren goed kennen. Die vroegen toen of ik niet een keer wilde draaien.

Hoe begon jouw muzikale carrière, Karel?
Roelien: Karel heeft in allerlei bandjes gespeeld: Santa Fe, Fake O’s, Yakumo Orchestra en Idiot Smith.
Karel: Maar dat klonk allemaal wel anders dan wat ik nu solo doe. Het ging van punk tot indiepop. En Yakumo Orchestra was een soort wereldmuziek, maar dan elektronisch.
Roelien: Solo optreden was altijd meer iets wat je op huisfeestjes deed.
Karel: Ja, daar is het begonnen. Dat vond ik eigenlijk het leukst, om twee uur ‘s nachts als iedereen dronken was of aan de pillen zat. Dan kwamen er na afloop mensen naar me toe: “Ik weet niet of het nou door de drugs komt, maar dit was echt het beste optreden ooit.”

Maak je alles zelf?
Karel: Ja, ik maak en speel alles zelf. Live draai ik gewoon de muziek af en daar zing ik overheen. Ik ben eigenlijk gewoon een soort volkszanger.
Roelien: Je mist alleen nog een bandje met backing vocals.

Hebben jullie ouders een speciale band met muziek?
Roelien: Onze vader heeft een cd van Ruth Jacott en dat vindt hij dus mooi. Die plaat is zo vaak ‘per ongeluk’ kwijtgeraakt, en dan ging hij hem weer opnieuw kopen.
Karel: Haha ja, en ze hebben alle twee ook wel een muzikale achtergrond. Onze moeder heeft gewerkt bij een platenlabel en onze vader heeft als roadie gewerkt bij een band.

Roelien, hoe zou jij Karels muziek omschrijven?
Roelien: Ik noem het jarentachtig-synthpop. Muziek die live heel goed werkt. Karels energie is heel aanstekelijk, en dat werkt goed samen met zijn liedjes.

En Karel, hoe zou jij Roeliens manier van draaien omschrijven?
Karel: Ik vind het moeilijk om te omschrijven wat het precies is, maar ik moet wel toegeven dat Roelien mij muzikaal heeft opgevoed. Ik denk eigenlijk dat ik meer dingen van haar afkijk. Ik koop ook altijd dezelfde schoenen.

Gaan jullie vaak naar elkaars optredens?
Karel: Tijdens Lowlands was ik wel heel supportive.
Roelien: Haha, ja. Ik draaide toen van vijf tot negen ‘s ochtends in de Armadillow. Karel was komen kijken maar die werd op een gegeven moment te moe, toen is hij onder de draaitafel in slaap gevallen. Met zijn hoofd op de deksel van de koelbox en een blikje Red Bull in zijn handen.
Karel: O ja, ik heb wel mijn best gedaan om wakker te blijven!
Roelien: Ja, je hebt alles gegeven.

Karel, van jouw EP Life zijn de previews nu te horen op SoundCloud. Vertel daar eens wat meer over.
Karel: Er is niet echt een specifieke inspiratie voor de plaat, ik maak eerst het instrumentale deel en daarna keek ik of ik tekst kan vinden die erbij past. Qua instrumenten heb ik wel afgekeken bij jarentachtig-bandjes. Ik zag dat Level 42 bepaalde keyboards had en die wilde ik toen ook. Jobse kwam mijn muziek volgens mij tegen via Instagram, en het was zijn idee om er dan een fysieke plaat van te maken.

Als jij en Roelien samen muziek zouden maken, hoe zou dat dan klinken?
Karel: Een liedje met 100 bpm. Voor de rest maakt het niet zoveel uit.

Wie van jullie is grappiger?
Roelien: Karel.

Nu moet jij ‘Roelien’ zeggen, Karel.
Karel: Nee, we hebben gewoon dezelfde humor. Hoe lang wordt interview eigenlijk? Daar is niet echt één regel voor.
Roelien: Niet echt één, dus in ieder geval twee regels.
Karel: Ah, zie je. Roelien is dus toch grappiger dan ik! Volg Noisey op Facebook , Instagram en Twitter.