Anuka is eindelijk klaar om haar gezicht te laten zien
Alle foto's door de auteur

FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Anuka is eindelijk klaar om haar gezicht te laten zien

En dat doet ze in haar prachtige nieuwe videoclip voor 'Used'.

Als zangeres is Anuka (de 25-jarige Anouk Hendriks) te horen op een hele rits aan soundcloud-knallers van producers van over de hele wereld, maar ook bijvoorbeeld in het refrein in dit liedje van Jebroer. In het afgelopen half jaar heeft ze twee EP’s uitgebracht, waarvan het liedje Psychedelic Addict meer dan twee miljoen keer is bekeken op YouTube. Lang werkte ze voornamelijk achter de schermen, maar daar komt nu verandering in met de single Used, afkomstig van de EP Perspective, die ze volgende week, op 27 maart, in eigen beheer uitbrengt. De clip van dat liedje, die werd gemaakt door Charlene van Kasteren, kun je hieronder voor het eerst bekijken.

Advertentie

Naast zingen produceert Hendriks haar eigen muziek. Voor Perspective werkte ze daarvoor samen met Wannes Salomé van Klangstof. Het eerste resultaat daarvan is een videoclip waar de emotie vanaf spat, zonder opsmuk, en waarin Hendriks zichzelf op een dappere manier blootgeeft – letterlijk.

Ik sprak haar over samenwerken met haar jeugdidool in Los Angeles, haar deelname aan het Junior Songfestival in 2004 en hoe het is om te werken als onafhankelijke artiest.

Noisey: Er zit een scène in je clip waarin je op de grond zit en het begint te regenen. Toen ik dat zag, in combinatie met je zang, dacht ik: wow, het lijkt wel alsof ik naar Michael Jackson zit te kijken.
Anouk Hendriks: Oh shit, dat is wel een heftig compliment.

Toen ging ik wat research doen, en kwam ik erachter dat dat nog niet eens zo vergezocht was. Je hebt namelijk samengewerkt met producer Harvey Mason Jr., die met zo’n beetje alle grote r&b-sterren heeft gewerkt, en ook met Michael Jackson.
Echt? Dat zou kunnen, maar dat is dan wel lang geleden. Maar absoluut, die oude r&b ligt me wel. Hij heeft zo goed als elk urban-, slowjam- en r&b-liedje wat ik vet vond als tiener gemaakt.

Grappig, de meeste tieners zijn fans van artiesten, maar jij van hun producers.
Ja, ik vond die liedjes ook gaaf, maar ik vond het interessanter om te weten wie daar dan achter zat. Via Google was ik er toen achter gekomen dat hij dat was. Pas veel later kwam het idee dat ik met hem wilde samenwerken. Ik dacht toen nog niet dat dat mogelijk was.

Advertentie

Het lukte uiteindelijk doordat je een lied voor hem hebt gemaakt, toch?
Ja, klopt. Ik stuurde al weleens berichtjes naar bijvoorbeeld Timbaland of Missy Elliot, zo van: jij bent echt de meest fantastische persoon ter wereld. Maar ja, dat horen ze natuurlijk wel vaker. Dus ik dacht: hoe spring ik er bovenuit? Met een lied. En ik wist dat hij wel zou moeten reageren als hij het hoorde, want elke zin in dat liedje is een referentie naar een song van hem. En in het refrein zing ik: bel me, dan kom ik naar je toe. Je hoeft het maar te zeggen en ik stap op het vliegtuig. Maar dat filmpje was toch nog wel lang, tweeënhalve minuut. Toen heb ik een kortere versie gemaakt en via Instagram opgestuurd. Een paar dagen voordat ik afstudeerde ontplofte dat, mensen gingen het delen op Twitter en hem taggen. Toen zat ik ineens midden in de nacht te Skypen met hem.

En toen ben je naar hem toegegaan.
Ja, ook meteen voor drie maanden. Ik heb daar drie maanden keihard geploeterd in zijn team met schrijvers.

Even een stukje terug: je bent opgegroeid in Deventer, daar zat je in een kinderkoor waar je altijd alle solo’s mocht zingen, je vader is muzikant, je hebt meegedaan aan het Junior Songfestival en in de halve finale gekomen. Je kan denk ik wel stellen dat je voorbestemd bent om popster te worden.
Ja, dat denk ik wel.

Je hebt ongetwijfeld al dingen bereikt waar je vroeger van droomde.
Haha, ja, ik heb altijd al in een koude loods op de grond onder een regenmachine willen zitten.

Advertentie

Je produceert ook al sinds je dertiende. Wat maakte je toen voor muziek?
Haha, nou, ik begon met Magix Music Maker, een programma waar je voorgeprogrammeerde stukjes muziek onder elkaar kon zetten. Daar schreef ik dan zelf teksten bij en die zong ik eroverheen. Hele weirde dingen wel, ik was toen denk ik een jaar of tien. Ik weet nog dat ik een liedje had dat ging zo van: “Waarom stapel jij altijd kranten.”

Haha. En dat Junior Songfestival, hoe was het om daar aan mee te doen?
Ik weet nog dat ik een liedje had geschreven, Over en Uit, na een break-up toen ik elf was. Mijn vader zei: “Is het niet leuk om aan dat songfestival mee te doen?” Nou, dat leek me wel vet. Het was ook echt een fantastische periode. Ik mocht met een bus op tour naar Amsterdam, interviews, fotoshoots… al moet ik zeggen, en daar kwam ik later pas achter, dat er ook negatieve gevolgen waren. Ik ging in die tijd net naar de middelbare school en ik werd er ook veel mee gepest. Dat gaf wel een nare nasmaak van op het podium staan. Daarom heb ik dat daarna niet veel meer opgezocht.

Inmiddels heb je met een heleboel producers van over de hele wereld gewerkt. Zou je kunnen zeggen dat, naast je stem, het internet je belangrijkste instrument is?
Absoluut. Eigenlijk door dat avontuur in LA kwam ik erachter: dit is leuk, maar ik moet ook echt aan de bak. Hoe kom ik aan samenwerkingen? Want daar dacht ik geld mee te kunnen verdienen. Dus terug in Nederland ben ik allemaal producers gaan zoeken op SoundCloud en ze berichtjes gestuurd: ‘Hé, ik ben zangeres, heb je misschien nog vocalen nodig?’ Ik heb er denk ik een stuk of vijftig geschreven, en ik kreeg uiteindelijk veel meer reacties dan ik had verwacht.

Hoe ging dat dan verder?
Nou, ze stuurden dan bijvoorbeeld een instrumentaal liedje op, en daar bedacht ik dan de tekst en een zangmelodie bij. Ik kon het ook thuis opnemen, en het mixen en produceren in Logic. Dat technische aspect vind ik ontzettend leuk.

Je schreef me dat je nu klaar bent om je gezicht te laten zien. Waarom nu?
Wat ik net zei: dat gevoel van best heftige dingen terugkrijgen na dat Junior Songfestival. Ik kom er nu achter dat dat misschien meer met me heeft gedaan dan ik toe durfde geven. Of misschien kwam het dat ik het ambacht van in de studio werken, concepten bedenken en uitwerken, zonder dat mijn gezicht erop geplakt zit gewoon meer mijn passie was. Ik heb daar echt naartoe moeten groeien, naar mezelf comfortabel voelen daarin. Ik heb heel lang gedacht: als ik op het podium wil staan, moet ik er zo en zo uitzien. Als ik mijn gezicht erop wil plakken, moet ik meer sporten.

Treed je eigenlijk weleens op?
Nee. Ik hou wel van optreden – ik vind het iets heel bijzonders, vooral in een kleine setting – maar wat er allemaal bij komt kijken, dat kost zo veel tijd. Ik zou niet weten hoe ik zowel de nadruk kan leggen op achter de schermen met conceptontwikkeling bezig zijn en ook nog live optreden. Ik weet dat er mensen zijn die dat doen, maar dat zijn dan mensen die dat kunnen financieren. Want dat speelt ook mee. Een tour is niet goedkoop. Ik wil toch zakelijk zijn. Ik wil dit de rest van mijn leven blijven doen, en daar heb ik geld voor nodig.