Thomas Acda vindt geld het belangrijkste wat er is

Thomas Acda speelt al een rol in mijn leven sinds ik besta. Allereerst muzikaal gezien: als kind dacht ik dat iedere man op een zonnig terras Herman heette. Later keek ik elke serie en film waar hij ook maar iets mee te maken had. Niet alleen omdat hij een prima acteur is, maar vooral omdat het fijn is als iemand zo’n constante factor in je leven is, zonder dat je die persoon daadwerkelijk hoeft te ontmoeten.

Wat kan Thomas Acda eigenlijk niet? Hij schreef na de kleinkunstacademie talloze liedjes en theatershows, nam het ‘Acda’-gedeelte van Acda en De Munnik voor z’n rekening, acteerde in films, was boef en agent in tv-series, speelde de hoofdrol in een musical, tikte een bestseller over een roadtrip door Amerika, is Vriend van Amstel en een meme. En dat alles in een recordtijd van 52 jaar. Een ontzettend rijk mens, in prestaties en prijzenkasten, maar ook zeker in financiële middelen. Vorige week bracht hij een album uit, bestaande uit liedjes uit zijn laatste voorstelling Motel, en de persdag die daarvoor is georganiseerd – in een loft in Amsterdam ergens hoog boven het IJ – is een goed moment om te vragen naar de financiën van huize Acda. Money makes the world go round, immers.

Noisey: Weet je nog wat je van je eerste gage ooit hebt gekocht?
Thomas Acda: Nee, maar laten we zeggen: drugs. Ben je bang dat onze lezers je oud vinden?
Nee joh, ik vind oud zijn geweldig.

Wat is er zo geweldig aan oud zijn?
Je maakt je niet meer druk om wat anderen van je vinden. Dat is rustiger en makkelijker. Je bent rijker, wijzer, slimmer, kaf, koren.

Is dat rijkdom?
Ja. Al denk ik niet dat jouw lezers daar op zitten te wachten. Schrijf maar op: echte rijkdom zit in nieuwe sneakers. Ik krijg het idee dat je onze lezers erg jong inschat.
Dat maakt toch niet uit? Ik ken zelf ook jonge mensen. Ik zie ze weleens. Echt? Waar hebben jullie het dan over?
Nou, ze zitten vooral veel in de zaal, merk ik. Een soort revival van Acda en De Munnik-fans, een hele generatie kinderen. “Mag ik alstublieft met u op de foto, mijn moeder is fan.” Of nee: “Mijn moeder was fan.” Ook dat nog. Laat ik mijn eerste vraag opnieuw stellen: weet je nog wat je kocht toen je voor het eerst echt veel geld verdiende met muziek?
Oh! Dat was een huis. Maakten jullie al snel zo’n klapper?
Ja. Dat was Niet of Nooit Geweest in 1998 – ik was toen 31. Daarmee kon ik in een keer m’n huis afbetalen. Oké, een flatje was het. Maar dat leek me verstandig, ik had geen idee of ik ooit nog zo’n hit zou scoren. Maar dan had ik in elk geval een dak boven m’n hoofd.

Onze tweede cd kwam uit terwijl de eerste nog op nummer één stond. De platenmaatschappij was erop tegen: ze wilden hem niet uitbrengen, maar het moest wel omdat we in een nieuw theaterprogramma niet opnieuw de oude nummers wilden gebruiken. Dus uiteindelijk toch maar gedaan. Stonden we opeens op één en op twee. Dat was wel prettig.

Was dat de bevestiging die je nodig had?
Dat kwam pas toen Kasper van Kooten, die bij ons drumde, de oefenruimte binnenliep en schreeuwde dat we naar de Free Record Shop moesten gaan. Daar stonden cd’s altijd in een rijtje van tien, en wij waren de eerste en de tweede. Marco Borsato stond in z’n coltrui op drie, met een blik alsof hij ons niet wilde zien.

Ben je weleens in een platenzaak geweest waar je uitverkocht was?
Nee, dat niet. Maar we waren zo onbekend en zo trots dat we altijd de ‘Acda en De Munnik cd-controle’ deden als we in een winkel waren. Deden we alsof we iets kwamen inspecteren, terwijl we eigenlijk overal onze platen vooraan in de schappen legden. Het eerste album verkocht in het begin helemaal niet, die ging pas lopen toen Niet of Nooit Geweest uitkwam, dus dat soort grappen konden we nog maken. In elke zaak was het: “Oh, deze moet absoluut vooraan hoor! Frank Boeijen? Nooit van gehoord! Mooi zo! Dankuwel! Tot ziens!”

Wanneer besefte je: hé, dit is mijn baan en dat kan de rest van m’n leven zo blijven?
We speelden in Breda, en het was echt een slechte show. Toen JB met een solo bezig was, liep ik chagrijnig naar Paul toe en vroeg: “Wat krijgen we hier eigenlijk voor, joh?” Ongeveer vijfduizend gulden, zei hij. Leuk vak heb ik, en ik gedraag me maar, dacht ik toen. Maar, voor jouw lezers: ik heb geen geld meer! Alles is opgegaan aan drugs en scheidingen!

Is je uitgavenpatroon toen drastisch veranderd?
Het veranderde vooral toen ik doorhad dat ik kon gaan reizen. Al kon ik gek genoeg ook al naar Amerika toen ik nog niets verdiende, dus zo duur kan dat niet zijn geweest. Maar nu kon ik veel langer blijven en een auto huren. Dwars door het land reizen. Gitaren kopen. Ik kwam een linkshandige, custom Telecaster tegen in een zaakje up Sunset Boulevard, die maar 850 dollar kostte. Moest ik dat ding wekenlang door het land zeulen.

Ging al je geld op aan gitaren?
Nee, appartementen huren. Op vakantie zat ik soms in een appartement van 600 euro per nacht. Op Broadway, dat wel. Ik ga toch niet naar Brooklyn? Je hebt gelijk. Je bent Thomas Acda.
Brooklyn is voor Airbnb’ers. Geen fuck aan, werkelijk. Ik moet in Manhattan zijn, en dan eigenlijk ook nog in Soho. Dat is mijn buurt. Ik deed daar de filmacademie – dat is ook iets wat ik mezelf heb gegeven. En dan moet je natuurlijk in New York wonen. Ik dacht: als ik het nu niet doe, doe ik het nooit. Dat is ook hoe ik de beslissing heb gemaakt om de toneelschool te gaan doen, en om uit m’n band Herman en Ik te stappen om met Paul een duo te vormen. Maar ja, ik had ook een zoon van vier toen ik de academie ging doen, dus ik vloog elke twee weken terug naar Nederland. Dat is ook erg duur.

Jouw ecologische voetafdruk was enorm.
Maar ik eet bijna geen vlees meer. En ik koop het ook af, die CO2-uitstoot. Verder heb ik wel een Land Rover D110, maar daar rijd ik bijna nooit in – ik word altijd gereden als ik op tour ben. Bovendien: die dingen kunnen een miljoen kilometer rijden voordat ze gesloopt worden, dus dat compenseert ook weer voor het fijnstof dat vrijkomt bij het slopen van Toyotatjes. Waar moet ik ook heen rijden? Ik zie het hele land al.

Toen Acda en de Munnik kapte, ben je toen het geld gaan missen?
Ik moest wel behoorlijk opletten, ja. Dezelfde week stopte ik ook met Dit Was Het Nieuws. Je gaat je toch afvragen of die hypotheek niet een beetje goedkoper kan, of er legale opties zijn om niet elke maand zo’n enorme bak geld weg te gooien, moet ik mijn scheiding in één keer afkopen? Ik betaalde alles, voor iedereen. Ik hoorde dat je na je scheiding een hele tijd in een hotel hebt gewoond.
In het Americain. Dat was niet goedkoop. Ik was op tour en ik had geen huis, dus ik moest wel. Ik draaide ook veel films toen, dus ik kon leven uit een koffer. Ik hou erg veel van spullen – horloges, telefoontjes – maar ik kan ook prima zonder. Voor iemand die zoveel uitgeeft heb je weinig reclames gedaan in je leven.
Een keertje, iets voor Amstel. Ik had een keer de boekhouding gedaan met mijn toenmalige vrouw, maar dat ging niet helemaal goed. Eigenlijk kreeg ik nog zestienhonderd gulden van haar. Had ze niet. Op dat moment werd ik gebeld door een castingbureau of ik in een spotje wilde. Ik zei gelijk nee, maar toen hoorde ik m’n vrouw zeggen: wat betaalt het? O ja, we hebben schulden. Toen ik het bedrag hoorde zei ik: ik kom eraan. Uiteindelijk zie je een seconde een van mijn armen. Daar kreeg ik vijfduizend gulden voor.

Tegenwoordig laten rappers elke avond flessen champagne aanrukken. Hebben jij en Paul weleens zulke tijden gehad?
Nee, maar we waren wel verschrikkelijk arrogant. Als iemand vroeg of we hobby’s hadden zeiden we altijd: we verzamelen geld en gouden platen. Niet eens een goede grap. Maar ja, we hebben er ook achtentwintig, geloof ik. Waarom zou je geen geld sparen? Ik vind geld het belangrijkste wat er is, want daarmee kan ik rekeningen betalen. Ik loop trots door mijn huis als ik weet dat iedereen van wie ik houd veilig is, dat iedereen warm zit en dat alles is afbetaald. Alsnog geef ik veel geld uit aan belachelijke dingen. Alhoewel, nu niet meer, want ik heb alles al. In een vliegtuig zag ik een keer iemand met een laptop die je kon ombouwen tot een iPad. Dat moet ik ook hebben, dacht ik. Bleek dat ik er al eentje had.

Maar over die rappers: ik heb Vrienden van Amstel Live gedaan met Lil’ Kleine. Ik denk niet dat hij dom is, hij zet vast ook de helft van wat hij verdient opzij. Dat moet je ook doen, want als de belasting komt hebben ze geen genade.

Heb je daar problemen mee gehad?
Nee, maar ik ben wel een keer voor zestigduizend euro bestolen door een boekhouder. Ik was de rekeningen aan het ordenen, maar ik kon mijn bv-rekening niet vinden. Dus ik bel de bank, en die vertelden me dat ik geen bv-rekening had en dat ik gelijk met m’n boekhouder moest gaan praten. Ik dacht dat ik aan het sparen was voor de dag dat de belasting zou komen, maar in werkelijkheid was iemand anders dat geld aan het uitgeven.

Heb je weleens iets gedaan voor het geld waar je achteraf spijt van had?
Paul en ik hebben twee keer geschnabbeld. Een keertje voor Capgemini en nu wil jij een bedrag horen. We kregen 10.000 voor één nummertje, maar ik weet niet meer of dat guldens of euro’s waren. En nog een keer op een avond waar een of ander bedrijf intern allemaal prijzen uitdeelde. Dat was zo verschrikkelijk dat we daarna nooit meer zoiets hebben gedaan.

Hoeveel geld moet er op tafel liggen voor een Acda en de Munnik-reünie?
Bij Doe Maar was het een miljoen, geloof ik. Dat lijkt me een mooi bedrag om mee te beginnen. Maar als Paul gewoon een goed lied heeft, kom ik ook wel hoor. We zijn niet voor het geld uit elkaar gegaan. Ik zou het wel veel commerciëler aanpakken als we terugkomen: alles moet kapot gesponsord zijn, fuck het dan ook maar. Kom maar op met je ING-spotje, kan me niet schelen of ze witwassen. Zou het goed met je gaan als je financieel onafhankelijk zou zijn?
Nee. Ik denk dat het leven lastig is als je alles altijd maar kunt krijgen zonder ervoor te hoeven werken. Ik denk dat je daar artistiek ook van in de problemen komt. De financiële malaise na mijn scheiding was een zegening, dat gaf mijn werk ineens nut. Wat was eigenlijk je meest lucratieve hossel naast muziek?
Dit Was Het Nieuws, denk ik. Jij wil weer bedragen horen zeker? Werk jij voor het Financieel Dagblad? Nee, de belastingdienst.
Oh, dan heb ik niks te vrezen. De kans is groot dat ik dat nieuwe gebouw waar jullie in werken hoogstpersoonlijk heb betaald. Maar Dit Was Het Nieuws verdiende erg goed. Zo goed dat ik nooit heb hoeven vragen wat de anderen verdienden. Dat is de positie waar je in moet zitten.

Volg Noisey op Facebook, Instagram en Twitter.