Hoe het is om een vrouwelijke labelbaas te zijn in Nederland

Muziekjournalist Jessica Hopper vroeg een tijd terug in een tweet naar de getuigenissen van vrouwen in de muziekindustrie. Al snel bleek dat velen het gevoel hadden dat ze vooral gezien werden als irrelevante stagiaires of een geil ding waar je als man op je gemak naar kan staren. Jaren later staat de muziekwereld nog steeds bol van seksisme, maar beseffen vrouwen dat ze mogen terugbijten. We vroegen drie vrouwen die actief zijn in deze industrie om hun ervaringen te delen, waaronder Charlotte Adigéry van WWWater. Vandaag doet de Nederlandse labelbaas Marieke McKenna van Mink Records hier haar verhaal, waarbij de 23-jarige vertelt hoe het is om als vrouw in de Nederlandse muziekindustrie te werken.

Mijn eigen label hebben geeft vrijheid, maar natuurlijk moet ik als jonge vrouw strijden voor mijn plekje in de muziekindustrie. Daarom besloot ik twee jaar geleden om mijn platenlabel Mink Records op te richten in het Verenigd Koninkrijk en in Nederland, waarmee ik de muziek van artiesten uit allerlei genres onder de aandacht wil brengen, zoals The Visual, Pitou en The Hazzah. Vooral de zakelijke kant van de muziekindustrie wordt nog altijd gedomineerd door mannen en dat merk ik in kleine dingen, zoals een situatie waarin mensen ervan uitgaan dat je een stagiaire of merchandise-verkoper bent, flauwe grapjes maken over dat ik een vrouw ben of met mij flirten wanneer ik daar niet op zit te wachten. Elke vrouw maakt dit mee, maar omdat deze situaties wekelijks voorkomen en structureel van aard zijn, blijft het iets dat geadresseerd moet worden totdat het uitsterft. Mensen, zowel vrouwen en mannen, verwachten niet dat je de eigenaar bent van een label en dus de eindverantwoordelijke voor beslissingen. Dat geeft wel ruimte voor een element van verrassing, waardoor ik mezelf dubbel kan en moet bewijzen.

Want dat je een vrouw bent, wordt telkens meegerekend in je succes. Als je succesvol bent, hoor je: “Ah, maar dat is omdat je een vrouw bent.” Maar als je niet succesvol bent, komt dat ook doordat je een vrouw bent. Sommigen weigeren je werk te beoordelen puur op wat je doet, los van je gender. Gelukkig blijft dat een minderheid. Er is dus zeker sprake van seksisme in de muziekindustrie. Toch vind ik het vraagstuk en het narratief eromheen moeilijk en vaak vermoeiend. We moeten dit probleem bespreken en oplossen op verschillende niveaus. Daarbij zijn er verschillen tussen de vrouwen zelf en voelt iedereen zich anders hierin. We moeten dus naar het grotere plaatje kijken, zoals economische structuren en het feit dat we in een enorm neoliberaal land leven. De prestatiedruk wordt steeds groter – je succes in het leven wordt gemeten aan de hand van je cv en vaak is ‘gewoon’ goed zijn niet genoeg meer. Dit is moeilijk te rijmen met traditionele dingen zoals een familie hebben en moeder zijn. Vrouwen kunnen steeds vaker een succesvolle carrière hebben, en tegelijkertijd is de druk om daar bovenop ook nog eens vier keer per week naar de sportschool te gaan, gezond te eten en een leuk sociaal leven te hebben steeds groter. Succes kan ook betekenen dat je je grenzen kent en je voor jezelf en de mensen om je heen zorgt. Op dat vlak ben ik zelf ook nog lerende. Jezelf goed kennen en respecteren valt best te rijmen met een powervrouw zijn – sterker nog, ik geloof dat dit de manier is om het op de lange termijn vol te houden. Als je innerlijke rust en zelfverzekerdheid hebt, straal je dat uit.

Natuurlijk voel ik me wel gefrustreerd als er weer eens een flauwe opmerking gemaakt wordt. Maar die frustratie duurt alsmaar minder lang, ik vind het namelijk pure tijdverspilling. Als iemands belevingswereld zo nauw is, is dat hun probleem. Ik heb helemaal geen tijd om iedereen de les te lezen. Ik wil energie en tijd steken in mijn bedrijf, en in mijn muziek. Als iemand nu vervelend doet, denk ik gewoon: oké, fuck you.

Wel merk ik dat ik het belangrijk vind om me te bewijzen, door harder en meer te werken. Misschien staat dat los van m’n geslacht, dat weet ik niet. Wel pluk ik hier de vruchten van. Ik merk dat hoe meer en beter je werkt, hoe minder opmerkingen je krijgt. Dit is iets wat iedere man of vrouw die nieuw is in de muziekwereld wel zal herkennen. Je moet jezelf opwerken, en niet alle tegenslagen die ik tegenkom, zijn dus te wijten aan dat ik een vrouw ben. Ik ben jong en beginnende. Het is een industrie waar je jezelf moet bewijzen.

Het helpt dus absoluut niet om te denken dat ‘wij, vrouwen’ recht tegenover ‘de kwaadaardige mannen’ staan. Niet alle mannen waarmee ik werk zijn seksistisch. Integendeel: ik werk bewust met mensen die ik respecteer en die mij respecteren. Ik merk trouwens ook dat seksisme vooral in de oudere generatie voorkomt. Jonge mannen behandelen me stukken beter, dus ik ben er zeker van dat de wereld – en zo ook de muziekwereld– aan het veranderen is.

Ik heb me altijd comfortabel gevoeld in mijn vrouwelijkheid. Ik merk dat vrouwen soms ‘hun mannetje willen staan’, door zich mannelijk te gedragen. Dat weiger ik, ik haal kracht uit mijn vrouwelijkheid en probeer dat ook te omarmen. Rust kan ook sterk zijn. De muziekwereld krioelt van de blaaskaken die niet ophouden met praten, ik laat mijn werk liever voor zich spreken.

Duik hier eens in de discografie van Mink Records. De foto van Marieke die op Facebook wordt gebruikt is gemaakt door Marina Lovato.