Mijn leven als 17-jarige escort

Elise (23) woont in Londen in een woonproject voor vrouwen die afkicken van hun drugsverslaving. Ze is opgevoed door haar alleenstaande moeder, die een uitkering en een beperking had. Om van de armoede te ontsnappen begon ze op haar zeventiende als escort te werken. Dat leverde haar traumatische ervaringen op, waardoor ze aan de drank en ketamine verslaafd raakte.

Een jaar later stopte ze als escort. Ze vertelt over cocaïne in vijfsterrenhotels, eenzame mannen die haar stalkten en wat ze van dit werk geleerd heeft.

Ik ben 23, maar het voelt alsof ik er al meerdere levens op heb zitten. Doordat ik met zoveel financiële onzekerheid opgroeide, wilde ik zelf als volwassene financieel onafhankelijk worden. Op mijn dertiende was ik al winkeldief – ik jatte Ted Baker-tassen en verkocht ze daarna op eBay. 80 procent van de opbrengsten spaarde ik op. Toen ik zestien was ging ik ook mdma op raves verkopen.

Op een van deze raves ontmoette ik een meisje die sekswerker was. Ze vertelde over de website waarop ze stond, en zei dat het legaal was en je er goed geld mee kon verdienen – zeker vergeleken met drugsverkoop. Daarmee werd het eerste zaadje geplant.

Ik had weleens de serie Secret Diary Of A Call Girl gekeken, die gebaseerd is op het boek van Belle de Jour. Het liet een rooskleurig plaatje zien van chique escorts, maar het was niet heel waarheidsgetrouw. Belle de Jour bleek journalistiek te hebben gestudeerd, een half jaartje parttime sekswerker te zijn geweest, waar ze vervolgens een boek over schreef. Ze is niet representatief voor de gemiddelde escort – die ervaring heeft ze helemaal niet. 

De meeste vrouwen die erin belanden zijn arm, en willen het eigenlijk niet echt doen. Ik realiseerde me dat ik zo meer geld kon verdienen dan met welke diploma dan ook. Maar het heeft me ook wat gekost: ik belandde in een diepe crisis.

Het had wel iets ironisch: het geld dat ik aan dit werk verdiende, gaf ik uit aan de therapie die ik nodig had om ervan te herstellen. Uiteindelijk was ik heel getraumatiseerd en depressief geraakt. Ik deed yogasessies, en daarna schreeuwde ieder deel van mijn lichaam om niet meer terug te gaan naar sekswerk. Maar ik koos voor het geld.

Ik was altijd aan het liegen – over mijn naam, en mijn beroep bijvoorbeeld – dus moest de hele tijd onthouden wat ik aan mensen had verteld. Heette ik nou Amelia, Alice of Elise? Ik begon bijna mijn echte naam te vergeten.

Ik weet nog dat ik met een man naar bed was geweest die een eigen voetbalteam had, en vier cijfers op zijn bankrekening. Ik rilde al als hij me aanraakte. Een stemmetje in mijn hoofd zei dan: “Wat de fuck is dit?” Een deel van me raakte afgesplitst van mezelf, dat was nodig om mezelf te beschermen. Om te overleven.

Ik weet nog dat ik tijdens therapie niet over sekswerk wilde praten, terwijl dat de hele reden was dat ik daar zat, omdat ik er nachtmerries van kreeg en seksueel geweld had meegemaakt. Ik had een vreselijk beeld van mannen gekregen, waardoor ik niet wist of ik wel een romantische relatie met ze zou kunnen hebben.

Veel sekswerkers pakken het wat onhandig aan, in de zin dat ze uiteindelijk op hun veertigste met een hoop handtassen en Prada-schoenen in een sociale huurwoning eindigen. Maar verder hebben ze niks, geen relatie en geen familie. Ze hebben zoveel rijkdom, maar hebben ze überhaupt iets dat echt waardevol is?

Een van de madams voor wie ik heb gewerkt had een huis in Londen en in Marbella, en liet de meiden daar ook naartoe gaan. Ze had veel geld. We spraken elke maand af in een broodjeszaak, waar ik haar deel van het geld gaf, zo’n 30 procent van de boeking – die zelf ruim 800 euro per uur kostte. Vrouwen gaven haar ook nog meer geld en cadeautjes om meer boekingen te krijgen, zoals bonbons, juwelen en horloges. Ze was een knappe vrouw van 60 die net 40 leek. Ze had geen kinderen, dus ze behandelde ons als haar kinderen. De vrouw die me aan haar had voorgesteld zei dat ze graag kaartjes voor Moederdag kreeg, en dat je zo met haar in contact kunt komen. Eigenlijk was het pure manipulatie.

Er was een professionele fotograaf die ons vastlegde met sexy ondergoed. We hadden werktelefoons, en zodra het nummer op een site staat blijft je telefoon continu rinkelen. Ik had verschillende portfolio’s met verschillende prijzen op verschillende websites. Je moet je op zoveel mogelijk plekken op de markt zetten.

Het was niet altijd een verschrikking – soms was het ook wel gewoon heel leuk. Dan gingen we met een paar meiden naar een Airbnb of een leuk vijfsterrenhotel, met flink wat cocaïne, champagne en rapmuziek. Een beetje als een videoclip, waarin het bankbiljetten regent. We verdronken in het geld – een honderdje was voor mij net als een vijfje. Je verdient zoveel geld in zo’n korte tijd dat je de waarde nauwelijks meer ziet.

Ik betaalde gewoon belasting en stond geregistreerd als schoonheidsspecialist, omdat ik een huis wilde kopen. En misschien nog wat onderverhuren en dan vervroegd met pensioen gaan. Maar op een gegeven moment kon ik het werk niet meer aan – ik ging eraan kapot.

Toen ik ging afkicken kwam ik erachter dat ik mijn leven lang had gedaan alsof ik gelukkig was. Van de buitenkant leek ik altijd vrolijk – zelfs als ik het tijdens de zoveelste boeking op een avond niet meer zag zitten, deed ik alsof ik een of andere blije cheerleader was. Als een klant op de deur klopte haalde ik diep adem, en zei ik: “Hey, alles goed? Kom binnen!” En dan met zo’n enorme lach op mijn gezicht.

Ik wilde werken op een manier waarop mijn clientèle – vooral rijke zakenmannen – zich het meest op hun gemak zouden voelen. Ze verdienden veel geld, dus ik moest een vrouw zijn die nooit op haar dertiende een professionele winkeldief was geweest. Ik moest zijn wie mijn klanten wilden dat ik zou zijn.

Mijn ‘verhaal’ was dat mijn vader zijn eigen bedrijfje had en mijn moeder een verpleegster was. Ik deed alsof ik psychologie studeerde. Ik las daar ook veel over, zodat ik geloofwaardig over zou komen. Ik zei dat ik parttime als escort werkte, omdat ik van seks hield en het geld “lekker meegenomen” vond.

In werkelijkheid deed ik het niet omdat ik van seks hield, maar omdat ik het geld hartstikke nodig had. Ik werkte fulltime, had alleen een middelbareschooldiploma, zag meerdere klanten op een dag en sprak mijn ouders vrijwel nooit. Ik had mijn vader in geen jaren gezien – hij had zich erg misdragen richting mijn moeder.

Maar als sekswerker moet je jezelf ook goed kunnen verkopen, en tegen klanten zeggen wat ze willen horen. Over het algemeen willen ze vaak geen zielig meisje dat zich wanhopig uit de armoede probeert te worstelen – ze willen een bruisend en levendig meisje dat emotioneel stabiel is. Iemand die een goede jeugd heeft gehad, met een schitterende toekomst voor zich en een onverzadigbare hunkering naar pik.

Al ging het ook weer niet zo eenvoudig, want sommige klanten willen juist weer het tegenovergestelde. Dus als iemand de kamer binnenkwam, moest ik zo snel mogelijk uitvogelen of ik dat onschuldige meisje moest spelen dat dit eigenlijk niet wilde, of een sekspop die er wel pap van lustte.

Soms werd ik bestolen of zelfs gestalkt. Ik had alarmknopjes in mijn huis, op mijn sleutelhangers, bij mijn bed, bij de deur. Er waren knopjes waarmee het noodnummer zou worden gebeld, en ik had een beveiligingscamera in mijn woonkamer. Ik moest kunnen inschatten met wie ik in zee ging – zou deze persoon me in elkaar kunnen slaan?

Ik dulde geen gebrek aan respect. Als iemand zich misdroeg was het meteen klaar. Dan was ik ook ineens geen duur meisje meer, maar kwam mijn ware aard naar boven. Uiteindelijk ben ik ook een jong meisje dat afspreekt met oudere mannen die vaak wapperende handjes hadden, dus ik moest ook wel leren om voor mezelf op te komen en ze op hun plaats te kunnen zetten.

Uiteindelijk kwam ik op het punt dat ik niet eens meer wilde leven. Ik gebruikte veel drugs. Eigenlijk leidde ik twee levens: op social media at ik in fantastische restaurants, maar in werkelijkheid ging daar al vroeg weg om mezelf vervolgens vol te gooien met ketamine. Ik had op mijn twintigste al mijn testament samengesteld.

Als ik niet voor het werken iets had gedronken of gebruikt, deed ik het wel erna. Ik ben drie keer naar de afkickkliniek geweest. Met een beetje Xanax kon ik het klusje prima klaren, en nog net een normaal gesprek voeren. Dus dat was mijn favoriet. Maar het duurde wel een paar jaar voordat ik een goede balans had gevonden. Ik gebruikte meestal een paar gram keta op een dag. Ik injecteerde het, omdat het effect dan beter en sneller is. Ik gebruikte ook bijna elke dag coke en Xanax, als oppepper en kalmering. Geld was toch het probleem niet.

Nu woon ik begeleid, samen met andere kwetsbare jonge vrouwen. Ik verdiende eerst bedragen van vier cijfers, maar krijg nu een tientje per dag van de gemeente. Het voelt als een nieuwe start, waarbij ik kan beslissen wie ik eigenlijk wil zijn. Ik ben niet zo ambitieus en gemotiveerd als eerst – dat werk heeft me opgeslokt en daarna weer uitgespuwd.

Grappig genoeg zie ik mijn tijd bij de afkickkliniek vorig jaar als de leukste tijd van mijn leven. Ik zat met zes andere mensen die heel gezellig waren – we zaten samen in groepstherapie, en hielpen elkaar. We gunden elkaar het beste en ik heb er mooie vriendschappen aan overgehouden. 

Nu wil ik mijn ervaring gebruiken om andere jonge, kansarme vrouwen te helpen. Daar heb ik nu een passie voor. Ik denk dat je je veel beter in anderen in kunt leven als je ook zelf pijn hebt geleden.

Er zit een verschil tussen snel en makkelijk geld verdienen, en wanneer het over sekswerk gaat worden die twee weleens door elkaar gehaald. Het is snel, maar niet makkelijk. Elke keer dat ik met een andere man in bed lag, offerde ik ook een stukje van mezelf op. Van mijn gezondheid, en – zonder verder al te melodramatisch te willen klinken – misschien ook wel van mijn ziel.

Een klant bleef me stalken. Hij had thuis elf slaapkamers en een idiote hoeveelheid badkamers. Hij werkte voor een bank en was belachelijk rijk – maar in sociaal opzicht totaal onbeholpen. Hij had enorm veel geld, maar niemand om mee samen te wonen. Daarom stortte hij zich op mij. Het hielp me realiseren wat echt waardevol is in het leven: relaties met andere mensen. Maar ik was bereid om alles op te offeren voor het geld – mijn hele identiteit en eigenwaarde.

Het enige ding van sekswerk dat je sterker maakt is dat je er geld mee verdient. Ze zeggen dat het empowerend is, en feministisch. Maar ik vind dat dikke onzin.

Dit artikel verscheen oorspronkelijk bij VICE UK.
Volg VICE België en VICE Nederland ook op Instagram.