Laatst hoorde ik iemand zeggen ‘Wat hebben we dan nodig? Wat is er dan zo mis met de Nederlandse vrouw?’ Het was een vraag waarvan ik direct besefte dat het de perfecte opening kon zijn voor een artikel over een krachtige, getalenteerde en vooral kosmopolitische vrouw. Het is ook een vraag waarop ontelbaar veel antwoorden te geven zijn, niet zelden geconcentreerd rondom de afschuwelijk Bermuda-driehoek van kort haar, bakfietsen en Sapph-lingerie. Zonder de Nederlandse vrouw weg te zetten als een van de grotere mankementen van Zijn schepping, is de conclusie dat ze nogal saai zijn niet overdreven. Toch?Maar er zijn dus ook buitenlandse vrouwen. Vrouwen die een bakfiets, kort haar en Sapph zien als de aanslag die het is. Op hun vrouwelijkheid, maar ook op zoiets als sociale hygiëne. En er zijn vrouwen die na India, Zimbabwe en Londen in Nederland komen wonen. Zoals Rina Mushonga, een vrouw van de wereld die in Nederland is om ons te laten zien dat grenzen heel soms niet bestaan.Samen met producer Chris Bond betrok ze een oude schuur in het uiterste zuidwesten van Engeland voor haar debuutalbum. Als voorproefje op dit volgend jaar te verschijnen resultaat is er nu een EP. En een clip met Hannah Verboom. Zoals je goed hoort, slaagt Rina er bijzonder knap in haar internationale invloeden om te zetten naar muziek waar vragen als ‘wat we dan nodig hebben’ zelfs voor bakfietsmoederende kortharigen op weg naar een stiekeme Tinder-date makkelijk is in te koppen.Rina Mushonga, dat hebben we nodig. En misschien wat minder mannen die praktisch altijd met dit soort vergezochte stukjes komen als ze iets over vrouwelijke artiesten moeten schrijven.