Zebra Katz vindt de term ‘queer rap’ verstikkend

De eerste keer dat ik de clip van Ima Read zag was ik meteen verkocht. Zebra Katz en sidekick Njena Reddd Foxxx dagen iemand uit die verder buiten beeld blijft: “Ima read that bitch, I'm gonna take that bitch to college, I'm gonna give that bitch some knowledge.” De lome minimalistische beat en de hypnotiserende teksten maken het geheel desoriënterend: ik wist niet precies wat ik ervan moest denken, maar er kwam een diepe rust over me heen. Toen ik hoorde dat ze na het uitbrengen van hun nieuwe mixtape DRKLNG naar Nederland zouden komen om op te treden in Club NYX wilde ik ze graag spreken. Niet alleen over hoe het is om deel uit te maken van de queerrap movement, maar ook over zijn invloeden en champagne in de ochtend.

Noisey: Jullie staan bekend onder de noemer ‘queer rap’. In de docu HIP-HOP Beyond Beats and Rhymes wordt Busta Rhymes geconfronteerd met een vraag over homofobie in de rapwereld. Hij reageert met: “That homo shit? That's what you're talking about? With all due respect… What I represent culturally doesn't condone it.” Nu rapt Busta op je laatste mixtape over de beat van Ima Read. Hoe is dat zo gekomen?
Zebra Katz: Het is voor de buitenwereld misschien gek om zijn remix van Ima Read op te nemen op onze mixtape, maar ik vind dat niet. Je kunt op zo veel manieren nadenken over seksualiteit, en die van Busta is slechts een van de vele. Mensen stellen me vaak vragen over queerness en hiphop en of het nou wel kan of niet, maar voor mij is het niet zo zwart-wit. Daarom wilden we juist zijn track gebruiken.

Veel artiesten hebben een remix van Ima Read gemaakt en één versie is natuurlijk niet het totaalplaatje. De track gaat over zo veel meer. Over ongeletterdheid, maar ook over tegenstellingen in hiphop en cultuur, en hoe we daarmee kunnen spelen. Onze versie is inderdaad open over seksualiteit. Niet iedereen die over die beat heeft gerapt heeft dat begrepen. Inderdaad, dat vond ik mooi aan de originele versie van Ima Read. Dat jullie seksuele oriëntatie juist in het midden wordt gelaten. De versie van Busta Rhymes laat weinig aan de verbeelding over. “I’m gonna fuck that bitch… tickle her clit… I’m gonna fuck your friend too…”
Die is inderdaad nogal specifiek. Toen Njena en ik de track van Busta hoorden, dachten we, hmm, wauw, oké. We waren toch ook wel trots, dus wilden we de track niet zomaar ergens op internet laten rondzwerven.

Hoe is uit al je invloeden jouw eigen stijl ontstaan?
Ik ging naar feestjes, werd dronken, en dan stonden er jongens in een hoek te rappen. Ik was duidelijk anders dan zij en ging tegenover ze staan, voor de grap, om ze uit te dagen, gewoon omdat het kon. Ik had daar altijd veel lol om. Zebra Katz is uit die rebellie ontstaan. Hij was uiteindelijk ook een van de zeven karakters die ik tijdens mijn theateropleiding voor mijn scriptie en solo-performance heb uitgewerkt.

Hoe ging dat dan?
De meeste studenten kozen voor een stuk van Shakespeare, maar ik wilde zelf iets schrijven. Dat was nogal ambitieus, maar zo ben ik, aangezien ik constant geconfronteerd werd met het feit dat ik zwart en anders was. Ik wilde me daarom niet limiteren tot de bekende grenzen van een traditioneel stuk. Gelukkig had ik een leraar die me ondersteunde. Ik schreef een stuk met de titel Moor Contradiction, met daarin een aantal karakters, waaronder de Dance Hall queen, de Go Go Boy, Go-Robics Instructor Oden James… en Zebra Katz dus. Zebra's gebruiken het sterke contrast van hun strepen om roofdieren in de war te brengen. En elke zebra heeft een ander streepjespatroon; ze zijn allemaal uniek.

En nu krijg je juist een label opgeplakt, samen met Mykki Blanco en Le1f.
Ja, dat is waar ik tegen probeer te vechten. We hebben naast onze huidskleur en New Yorkse afkomst niks gemeen. We maken allemaal interessante muziek en we kennen elkaar ook, maar in de realiteit zijn we al heel lang los van elkaar bezig. De term ‘queer rap’ is nogal verstikkend voor mij als artiest. Ik zie de dingen graag groter.

“I do champagne in the morning and do some coke at night.” Is dat een typische dag uit het leven van Zebra Katz?
Ik hou van de champagne-lifestyle. Ik werkte in het nachtleven van New York en daar maakte cocaïne een belangrijk deel van uit. Als ik op een feestje was wisten vrienden me te vinden om te vragen waar ze drugs konden krijgen, en ik zei dan bij wie ze moesten zijn. Die quote komt trouwens uit een van de eerste tracks die ik ooit opgenomen heb. Heel minimalistisch en nog experimenteel. Ik nam mijn muziek toen nog niet echt serieus.

Met wie zou je in de toekomst willen samenwerken?
Ik sta open voor veel samenwerkingen, maar de lijst start wel met Missy Elliott, Grace Jones en als ik dood zou zijn Nina Simone en misschien Jimi Hendrix. Dan zou ik daarna terugkomen op aarde en die tracks uitbrengen.