Wolvserpent is zoveel meer dan natuurgeluiden die uitmonden in black metal

'Natuurgeluiden die uitmonden in black metal', dat is het simpele antwoord op de vraag wat Wolvserpent is. Wellicht ook goed om te weten: de band bestaat uit een vrouwelijke en een mannelijke entiteit uit Idaho, ze staan samen onder contract bij Relapse – het label van onder andere Baroness en Red Fang –, en naast black metal flirten ze ook met doom en donkere folk. Een beter antwoord dan dat zou véél langer duren, en ik zou het je vanuit mijn rol als journalist –te allen tijde noodgedwongen kritisch – niet kunnen geven.

Om te begrijpen wat Wolvserpent is moet je A) een sjamaan zijn die de energie van Wolvserpent feilloos aanvoelt, of B) naar een optreden gaan. Toen ik de band voor het eerst hoorde wist ik dat ik naar een optreden moest gaan om het te begrijpen. De extreem luide muziek en het bijbehorende occulte artwork deden iets met me, maar ik kon het niet plaatsen. Het optreden dat ze afgelopen weekend in de dB's in Utrecht gaven, verhelderde een hoop. Misschien geloof je me niet maar het Wolvserpent-optreden werkte voor mij als een spirituele douche.

Ik sprak ze na de show omdat ik vragen had. Mochten jou chakra's al een beetje in winterstand beginnen te kruipen, druk dan op onderstaande play button terwijl je het interview leest.

Aanrader: zet een koptelefoon op en blaas dit terwijl je dit leest.

Noisey: Het eerste wat ik me afvroeg: wat betekenen de symbolen? Ze doen me denken aan esoterische, satanistische symbolen.
Blake: Je kunt ze zeker zien als esoterisch, maar niet per se satanistisch. Er zit een ouroboros in, en overduidelijk een maansikkel. Maar alles wat we doen staat open voor interpretatie. De makkelijkste manier om het te begrijpen is door te luisteren naar de muziek.

Voor mij was de muziek een vrij fysieke ervaring. Voor jullie?
Brittany: Absoluut. Muziek is iets lichamelijks. Ik geloof dat alles uit vibraties bestaat, dus het bereikt je op meerdere niveaus, zeker als je het zo luid speelt zoals wij dat doen.

Ik vroeg me af waarom jullie je muziek überhaupt nog opnemen. Is het niet per definitie iets wat je moet ervaren?
Blake: Dat horen we wel vaker. Ik denk dat de albums op een andere manier werken, ze zijn iets persoonlijker, wat je wel kunt luisteren met een koptelefoon op en je ogen dicht.

Ik vond het ook live best wel een persoonlijke ervaring; je bent voor het interpreteren van jullie optreden helemaal op jezelf aangewezen. Wat is bijvoorbeeld die geur?
Brittany: Hahaha, dat is de geur van ons op tour.
Blake: Het is een mix van verschillende dingen. Palo Santo-hout, lavendel, wat Tibetaanse wierook en nog iets.

Branden jullie dat voor het publiek of voor jullie zelf?
Blake: Voor beiden. De meeste van die geuren zijn in de loop van de geschiedenis gebruikt om een ruimte te reinigen, om het gevoel in die ruimte als het ware te resetten. Samen met de muziek en de symbolen dragen ze bij aan een atmosfeer. Je kunt die atmosfeer waarschijnlijk zelfs proeven.

Is het voor jullie een spirituele ervaring? Voor mij wel.
Brittany: Voor mij is het ook zeker iets spiritueels. Maar dat hoeft het niet per se te zijn.
Blake: Je hoeft er niet zo naar te luisteren, maar voor ons is het zeker zo.

Is het een soort ritueel waarin jullie je laten bespelen door de muziek, en andersom?
Blake: Dat is een goeie observatie. Dat is eigenlijk precies wat het is voor ons.

Jullie spelen zonder elkaar aan te kijken, maar toch voel je wat voor connectie jullie hebben. Wat is dat?
Brittany: Als je opgroeit met iemand, en veel muziek maakt met mensen, kom je erachter hoe iemand muzikaal praat. We spreken dezelfde muzikale taal.

Waar komt die taal vandaan?
Blake: Zowel de muziek als de beelden komen van dezelfde plek, maar ik weet niet waar die is.
Brittany: Veel komt gewoon uit de natuur.
Blake: Er zitten veel referenties in naar oude spirituele dingen zoals hindoeïsme, heidense religies en Keltische geloven. Het ontstaat wanneer wij ons gewoon leeg maken en laten inspireren door whatever het is waar mensen door geïnspireerd worden wanneer ze muziek of kunst maken. We proberen niet bewust dingen over te nemen.

Waar luisteren jullie naar?
Brittany: Heel veel verschillende dingen. Momenteel veel vocale muziek, harmonische vocalen. Er is zo'n Russische band waarvan ik de naam niet weet omdat 'ie Russisch is. Voor de show werden bijvoorbeeld ook Tibetaanse monniken-chants gedraaid. Een boel daarvan is bedoeld om beterschap uit te zenden.

Is jullie muziek ook gemaakt om beterschap uit te zenden? Ik heb het bijvoorbeeld ervaren als spirituele douche.
Brittany: Ik denk van wel.
Blake: We zijn ons bewust van theorieën over hoe klanken met chakra’s resoneren en zo, maar we stoppen dat niet bewust in de muziek. Voor onszelf is het absoluut een spirituele reiniging en ik vind het te gek dat dat voor andere mensen ook zo kan werken. Dat is zo mooi aan muziek. Het bestaat al zo lang en iedereen kan er iets van zichzelf in kwijt. Die kracht heeft het.
Brittany: De muziek is een uitnodiging om hetzelfde te ondergaan. We proberen het niemand op te dringen, maar als je erin mee kunt en wil gaan, is dat te gek.

Wat me wel nog een beetje dwars zit is dat het allemaal wel heel erg serieus is. Frank Zappa maakte het album Does Humor Belong In Music?. Die vraag wil ik ook aan jullie stellen.
Brittany: We hebben een goed perspectief op wat we aan het doen zijn. De keuze om zo extreem te zijn als we zijn, heeft zijn eigen humor.
Blake: Precies, we zijn ons bewust van de krankzinnigheid van wat we aan het doen zijn. We kunnen erom lachen, maar we kunnen het tegelijkertijd op het podium heel serieus nemen.

Ik ben blij dat je dat zegt. Dan nog een laatste ding dat ik graag wilde weten, wat is jullie relatie?
Blake: We zijn elkaars levenspartners.

Dank je wel.