Welke gare hiphopfan ben jij?

Hee hiphophead! Je bent reuze uniek in dit kikkerland. Je staat niet op en neer te huppelen op de konijnendans, of bierflesjes te koppen in een zweterig rockhol. Nee, jij bent uniek! Chapeau! Je valse besef van authenticiteit dank je aan gefilterde foto’s of je Supreme-petje, en je kan waarschijnlijk niet goed tegen de gedachte dat er op deze aardkloot een heleboel mensen rondlopen die precies zo authentiek zijn als jij. Stereotypen bestaan nou eenmaal, en we gaan er maar al te graag in mee. Het is zo lekker overzichtelijk. We hebben je al eerder in een hokje gestopt en we scheren nu lekker verder. Over één kam, ja. Nu maken we het hokje alleen iets kleiner en specifieker, we richten ons namelijk op hiphop. Hiphopfans zijn eenvoudig te stereotyperen omdat de meerderheid het liefst van de daken schreeuwt dat ze hiphopfans zijn. Ze kalken je social media ermee vol, ze pompen het uit hun mobieltjes achterin de bus, en maken de meest bizarre hiphopgerelateerde fashionkeuzes. Toch is de liefhebber van het ene subgenre niet hetzelfde als de fan van het andere. Elk type hiphop wordt aanbeden door weer een apart type fan. Dit zijn er een paar, zoek uit welke hiphopfan jij bent:

Deze groep bestaat uit relatief jonge gastjes die hun ogen en oren sluiten voor moderniteit. Waarom zou je nog naar nieuwe shit luisteren als je Ready To Die en Illmatic hebt? In plaats van op zoek te gaan naar oude EPMD-mixtapes ga je stug verder met het rippen van dezelfde hitjes van GTA San Andreas, of de Boyz in The Hood-soundtrack. Als je ze je vragen naar relevante groepen die iets hebben toegevoegd aan de hiphopgeschiedenis mompel je iets over hoe Nas de wereld heeft veranderd.

In deze groep bevind je je vrij dicht op de voorgaande groep, omdat ook jij het internet gebruikt als WC-papier van het bewustzijn. Je gebruikt het verleden NIET als Fleshlight, omdat je pas bewust van hiphop bent geworden vanaf de dag dat A$AP Rocky’s eerste tape op Youtube geüpload werd. Je Twitterbio wordt gebruikt om culturele relevantie uit te spuien, en waarom zou je opmerkingen maken die niet alleen maar door een kleine niche aan internetrapfans wordt begrepen? Elke culturele gebeurtenis kleur je in door een vergezochte referentie, in de hoop dat je internetbestaan een beetje erkenning krijgt. Als je tweet niet meer dan 1x gefavorite wordt door een spamaccount is-ie het deleten waard. Je popt molly met Trinidas Jame$, douwt iedereen Coke Boyz 4 en Young Thug-mixtapes door de strot en blijft maar ratelen over dat moment dat je de eerste was die Versace van Migos (nog voor de Drake-remix!!!) in Nederland hebt afgespeeld.

​“Ey yo, ik wil niet veel zeggen maar Nederlandse hiphop is dood sinds de laatste Buitenwesten-show.” Je draagt nog steeds dat Rockwell-shirt (gekocht op Freshcotton) met vergeelde strepen op je schouders omdat je je rugzak nooit afdeed. Elk Nederlands album wordt afgekraakt omdat het niet precies klinkt als Eigen Wereld. Je zegt ‘sjawel’, rookt fakkels en woont waarschijnlijk in Zeeland.

​Sommige hiphopfans zijn net zo obsessief over lyrics als je leraar Nederlands over de teksten Reve. Tot op zekere hoogte is dat prima, maar het moet op een gegeven moment toch vermoeiend worden, die tracks zonder structuur, hook, refrein, kop en staart. Tenzij je Rapgenius.com als startpagina hebt ingesteld natuurlijk. Over je hoofd zit een 5-panel snapback, en in je hoofd zit een lichte psychose van al die keren dat je stoned hebt gemasturbeerd op MF DOOM-flows. Door je passie voor Carharrt is er geen plek meer voor Chief Keef, Juicy J en Rich Homie Quan in jouw leven.

Je ben het liefst de hele dag turnt up. De tracks die jij luistert beginnen standaard met “MIKE WILL MADE IT”, “M-M-M-MAYBACH MUSIC”, of het signaturegeluidje van een of andere piepjonge DJ. Met je Commes Des Fuckdown-gear zie je er uit als A$AP-Kloon die maar wat graag klinkers door medeklinkers in kapitalen vervangt. In je fantasie is je leven een spannende actiefilm, maar in werkelijkheid beperkt die actie zich tot Pornhub en het laden van een denkbeeldige gun op de dansvloer van de kleine zaal waar ook hiphop gedraaid wordt.

​Je bent Nederlands kampioen peuken bietsen en wil je Facebook-omslagfoto van regenbogen, katten en eenhoorns eigenlijk wel weer eens veranderen. Je hebt alleen geen flauw idee waarin. Tweets van jouw hand zijn voornamelijk poep en piesgrapjes in caps lock, naar een voorbeeld van je idool Tyler, The Creator. Het liefst was je hem, maar je bent blank en je hebt nog nooit van je leven een kickflip geland. Vlak na je geboorte ben je in een grote ketel met swag gevallen, met kerst kreeg je een MacBook Pro, je Tumblrt je suf en ademt yolo.

​Gangsterrap is volgens jou bedacht door de AIVD en de FBI, je bent al meerdere malen van Puna.nl verwijderd door je betogen over Illuminati en Tupac en Biggie die samen chillen op de Bahama’s. Er zijn geen keiharde bewijzen, maar wat verwacht je ook van een corrupte regering die alles achterhoudt. Heel Youtube moet weten dat jij eigenhandig ontdekt hebt dat Rihanna een reptiel van de illuminati is want een dichtgeklapte Umbrella is een driehoek!!!!!!!! Na de commentsectie volgespamd te hebben met geneuzel over driehoeken keer je weer terug naar je veilige internetnest: niburu.nl.

​Je balanceert constant op het dunne koordje tussen krankzinnige fan en ironische liefhebber. Het maakt niet uit wat Drake doet: jij weet het, en al je vrienden straks ook, of ze het nou willen horen of niet. Je onzekerheid wordt aangewakkerd door onbeantwoorde WhatsApp-berichten, je hebt smetvrees en je verwijdert netjes de pikante foto’s van je vriendin zodra het uitgaat tussen jullie. Dan sluit je jezelf op in een isoleercel met Take Care op repeat, want de wereld begrijpt je niet. Je verwijdert Facebookvrienden die je onlangs hebt toegevoegd.

​Je bent zo futuristisch dat je overmorgen pas geboren gaat worden. Religie beperkt zich in jouw leven tot Yeezianity, en valuta tot Coinye. Als je het stoplicht net op rood ziet springen, slinger je je designervouwfiets weg en houd je een rant van een kwartier.

​Je hebt een godsgruwelijke hekel aan je klasgenootjes uit 3 havo die agenda’s volkladden met liefdesverklaringen aan Bieber en One Direction. Je krijgt niets mee van je blokuur Nederlands, omdat je onder alle Instagram-posts van Ronnie Flex smeekt of hij je wil volgen. Niet dat de Nederlandse taal belangrijk is, je drukt je onzekere tienergevoelens liever uit in zorgvuldig geselecteerde Emoji’s. Noisey Disclaimer: Onze redactie voldoet ook aan een heleboel stereotypen. Flex een beetje en volg ons op Facebook en Twitter.