FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

We spraken de gast die met een vlammenwerpergitaar in ‘Mad Max: Fury Road’ speelt

Zijn personage was hét gespreksonderwerp van de film.

Muziekinstrumenten maken al sinds jaar en dag onderdeel uit van het wapenarsenaal in tijden van oorlog. Tijdens de Onafhankelijkheidsoorlog marcheerden Amerikaanse en Britse legers het slagveld op onder begeleiding van de fluit en drums, bijvoorbeeld. Ierse en Schotse legers werden vaak begeleid door de schrille en onmiskenbare melodieën van doedelzakken. Dus toen regisseur George Miller zijn cast voor Mad Max: Fury Road – een film over strijdende stammen die genadeloos vechten om de macht over een postapocalyptische woestenij –bijeenschraapte, kon hij niet wegkomen met een drummend jochie of een man die een beetje in een zak staat te blazen. Daarom koos hij voor Doof Warrior.

Advertentie

Doof Warrior is een blind maniakaal schepsel op een enorm snelle oorlogsmachine die is uitgerust met een muur van versterkers en een klein leger aan achtergronddrummers. Vastgebonden aan dit podium loeit Doof vervormde metal riffs uit een dubbel-halsgitaar waarvan Miller zegt dat-ie van ouderwetse beddenpannen is gemaakt. O ja, en dan nog één dingetje: de gitaar spuwt vuur.

In een dor, roestkleurig landschap met zonverlichte beige tinten spat Doof met zijn knalrode jumpsuit van het scherm af. Hij ziet eruit als een afgewezen Slipknot-lid op een aantrekkelijke manier, en dat is de fans van de film ook opgevallen. Mensen snelden na de première van Fury Road meteen de snelweg van het internet op om meer te weten te komen over deze gemaskerde gek en zijn (echt werkende) bijl (waar Nick Zinner van Yeah Yeah Yeahs een aantal geluiden voor maakte). Doof was zo populair dat hij zelfs het belangrijkste onderwerp werd van verschillende recensies; terwijl hij alles bij elkaar misschien nog geen minuut in beeld is.

Opvallen in een film als Fury Road is ronduit moeilijk. Het is een film waarbij de protagonist zijn hele eerste scène dient als levend infuus, daarna vastgebonden zit op de motorkap van een kamikazemobiel, waarin vrouwen dienen als melkmachines, en waar enorme explosies zo gewoon zijn dat ze praktisch als hoofdpersoon gezien kunnen worden. Om dan, als personage zonder enige tekst, alsnog het gesprek van de dag te zijn is indrukwekkend.

Advertentie

Doof wordt gespeeld door Sean Hap, in Australië beter bekend als iOTA. Hij is zowel muzikant als acteur – hij speelde Frank-N-Furter in producties van The Rocky Horror Picture Show, Hedwig in Hedwig and the Angry Inch en versloeg zelfs Hugh Jackman als ‘Beste Mannelijke Acteur in een Musical’ tijdens de Helpmann Awards.

We belden naar Sydney en spraken met iOTA overzijn rol, de groeiende cultstatus van zijn personage en het enige ding dat de apocalyps gaat doorstaan: nü-metal.

Noisey: Vertel eens over jezelf, ben je acteur of muzikant?
iOTA: Ik ben acteur, muzikant en artiest. Ik schilder, perform en schrijf – dat zijn veel verschillende dingen. Ik doe ze allemaal, want dan kan ik als ik me ga vervelen weer iets anders doen.

Hoe kreeg je deze rol in Mad Max?
Via mijn agent. We wisten dat Mad Max waarschijnlijk in productie ging en ik wilde daar graag onderdeel van zijn. Deze rol kwam voorbij en toen vroegen ze of ik auditie wilde doen; uiteraard pakte ik die kans met beide handen aan. Ze vertelden me dat het personage een kruising moest zijn tussen Keith Richards en een vogelverschrikker.

Goede omschrijving.
Ja. Dus ik pakte mijn gitaar en speelde een beetje Keith Richard, deed een paar van zijn moves en verkleedde me in mijn beste Mad Max-outfit.

Hoe zag dat eruit?
Ik droeg een leren broek met allerlei riemen eraan, had veren op mijn schouders, en een zwartleren seksmasker achterstevoren op mijn hoofd. Ik had mijn ogen donker opgemaakt, mijn tanden bruin gemaakt en ook mijn nagels waren zwart. Ook was ik behangen met kettingen en sieraden. Dit karakter was op mijn lijf geschreven, dus ik ging naar binnen en zei: “He jongens, deze rol is van mij. Geef het me.” (Lacht)

Advertentie

Hoe was het op de set? Ik begreep dat je een half jaar in de woestijn hebt gezeten.
Ja, we waren daar zes maanden. We wisten niet hoe groot het aandeel van het personage zou zijn of wanneer ze me nodig hadden, dus ik was vooral veel aan het rondhangen in Namibië en wachtte rustig af. Ik schilderde en schreef veel. Ik had veel vrije tijd om mijn eigen ding te doen.

En hoe waren de dagen dat je wel op de set was?
Vroeg uiteraard. Je werd om drie of vier uur ’s nachts opgehaald en daarna twee uur de woestijn ingereden naar het basiskamp. Vervolgens mocht ik mijn pak aan, ontbijten en dan de truck op. Ze bonden me vast en dan moest ik het maar voor acht uur zien uit te houden.

En je werd letterlijk geblindeerd en vastgebonden voor die scène?
Ja. We scheurden door de woestijn en ik was bij mijn heupen vastgebonden en ook de gitaar zat vast, want die woog bijna zestig kilo. Het was onmogelijk om die vast te houden.

Welke aanwijzingen gaven ze je toen je daar stond?
Uhm… (lacht).

‘Succes’ misschien?
Ik denk niet dat je veel aangestuurd kan worden in zo een setting, het is een van gekste situaties waarin je kunt belanden. Er zijn auto’s die om je heen scheuren, er is stof en rook, het is erg luidruchtig. Ik schreeuwde gewoon zo hard als ik kon, ik ging tekeer als een beest. Het karakter moest een groot muzikant voorstellen, maar dan een beetje dom, doof en blind. Ik zie hem als een soort Quasimodo-achtig figuur.

Advertentie

Wilden ze dat je iets specifieks deed of ben je gewoon lekker riffs gaan spelen?
Ja, maar het was geen beste gitaar. De meeste tijd probeerde ik gewoon herrie te maken. Ik trok wat AC/DC, Soundgarden en Zeppelin uit de kast, maar na acht uur begin je maar gewoon wat te jammen.

Regisseur George Miller spreekt met Noiseys Kim Taylor Bennett

En kon de gitaar echt vuurspuwen?
Ja, op basis van gas. Het werd afgevuurd via de vibrato.

Ben je bewust van het feit dat je hét gespreksonderwerp van de film bent geworden?
Het begint me een beetje te dagen. Een klein beetje, maar ik heb nog niet veel tijd gehad om erover na te denken omdat ik het druk ben met andere dingen. Maar hoe meer mensen zoals jij ik spreek, hoe meer ik er bewust van raak.

Ze gaan nog een paar Mad Max-films maken. Zou je weer willen meedoen?
Ja, zeker weten.

En zou je dan weer de vlammenwerpende gitaar willen bespelen?
O ja zeker, het was echt geweldig om te doen.