FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

We spraken met de muzikant die viool speelde tijdens zijn eigen hersenoperatie

Ik vroeg Roger Frish naar zijn verhaal en hoe hij zijn vreemdste gig ooit wist te overleven.

Nachtmerries zijn er in verschillende vormen. Ze kunnen echt zijn, zoals een concert van Bastille terwijl je nuchter bent, of het kunnen dingen zijn die gebeuren in je hoofd terwijl je slaapt.

Gelukkig worden de meeste nachtmerries nooit realiteit. Maar voor Roger Frisch, een violist in het Minnesota Orchestra, werd zijn ergste nachtmerrie wel werkelijkheid. Hij kreeg last van een tremor die hem een verder leven als violist in de weg stond. De oorzaak voor de tremor was een tumor, die ervoor zorgde dat zijn handen ongecontroleerd schudden en hij niet langer viool kon spelen. Tijdens de operatie zouden ze een gat in zijn hoofd boren en elektroden aan zijn hersenen bevestigen. Dit is een standaard procedure, behalve dan dat in dit geval Roger viool zou spelen terwijl de artsen in zijn hoofd bezig waren. Ze wilden zo de verschillen meten wanneer hij met- en zonder elektroden op speelde. Door dit te doen zouden ze de tremor kunnen genezen en daarmee Rogers carrière en zijn liefde voor het bespelen van de viool redden.

Advertentie

Ik vroeg Roger naar zijn verhaal en hoe hij de vreemdste gig ooit wist te overleven.

Noisey: Ha Roger, waarom had je de operatie in eerste instantie nodig?
Roger: Een paar jaar geleden tijdens een repetitie voor een concert merkte ik dat mijn rechterarm trilde. Iedereen zei dat het door de lange vlucht kwam die ik net achter de rug had, maar het bleef maar opspelen. Twee jaar lang ben ik van dokter naar dokter gegaan en ze zeiden allemaal dat het een overbelastingssyndroom was vanwege het vele vioolspelen. Een voorbeeld van een overbelastingssyndroom is de tenniselleboog die ontstaat door het overbelasten van spieren en pezen door te vaak dezelfde beweging te maken. Het schudden en beven bleef nog twee jaar doorgaan totdat we naar de Mayo-kliniek gingen en ze me daar in twintig minuten diagnosticeerden met een tremor, waar ik voorheen nog nooit van had gehoord.

Wat voelde je toen?
Acute paniek. Het had het einde van mijn carrière kunnen betekenen als ik er niets aan had gedaan. Ik heb dit vaak genoeg gezien bij andere muzikanten die te intensief met hun handen hebben gewerkt.

Maar waarom moest je vioolspelen tijdens de operatie?
Het was een vrij milde tremor, de dokter geloofde niet dat het ernstig genoeg was voor een operatie, maar toen ik een stukje op de viool speelde, zag hij direct de tremor. Ze hadden een manier nodig om de verbetering op mijn tremor te meten tijdens de operatie, en dit kon door mijn vioolspel.

Dat klinkt vrij onorthodox.
Haha ja, ze moesten de operatiekamer aanpassen zodat ik viool kon spelen. Ze legden ook een versnellingsmeter aan, vergelijkbaar met die ze voor Wii-games gebruiken, om mijn spel te meten en het effect van het trillen van de tremor daarop.

Was je nerveus om het feit dat je voor een publiek van artsen speelde die jou aan het opereren waren?
Ik was niet zenuwachtig om te spelen, ik ben immers een professionele muzikant! Ik was alleen wat minder enthousiast over het idee dat ze een gat in mijn hoofd gingen boren en een bedrading in mijn hersenen aan het aanleggen waren. Maar was je oké geweest als je geen operatie had ondergaan?
Ik heb erover nagedacht, maar toen besloot ik dat ik nog niet klaar was om mijn carrière op te geven. Zo belangrijk was muziek voor mij. Dus toen ik de operatie inging was ik niet nerveus omdat ik wist dat de operatie essentieel was. Ik had ook al genoeg Youtube-filmpjes gezien van operaties om aan het idee te wennen.

Hoe moet wel erg raar gevoeld hebben.
Ik was niet onder narcose, dus wat me het meeste bijgebleven is, is het lawaai van de boor die mijn hersenen in ging. Qua pijn had ik niks te klagen.

Je klinkt moedig. Op welke serenade heb je de doctoren getrakteerd tijdens het opereren?
Ik zou graag zeggen dat ik hartverwarmende vertolkingen van de favoriete muziek van de artsen had gespeeld maar het was een improvisatie. Je moet je voorstellen dat ik daar lag met een beugel om me heen en dat ik niet veel kon bewegen. Laten we zeggen dat mijn repertoire wat beperkt was. Dus hebben ze je genezen van de tremor?
Op voorhand zei ik tegen hen dat ze door moesten gaan totdat het gefikst was zodat ik mijn viool weer op professioneel niveau zou kunnen bespelen. Zolang ik mijn stimulator heb die de elektroden aanstuurt , kan ik weer spelen en heb ik mijn leven terug.