We bespraken het decadente leven en geldzaken met St. Tropez

alle foto's door Sanja Marusic

Het is nog ochtend, maar we bestellen toch gewoon een fles prosecco. Later volgt er een fles rosé. De band heeft voor de gelegenheid zomerse kleding aangetrokken. Vooral gitarist Teun Hieltjes heeft zijn best gedaan. Hij draagt een wit linnen pak en sandalen van een natuurlijk materiaal. We hangen in loungebanken aan het strand van Bloemendaal. Naast Teun zit drummer Bram Kniest, daartegenover frontman Lars Kroon en gitarist/zanger Cas Hieltjes. Je kent ze eigenlijk allemaal wel, een jaar terug waren ze nog Go Back to the Zoo, een van de meest succesvolle Nederlandse bands van het afgelopen decennium. Met het nieuwe titelloze debuutalbum zijn ze gereïncarneerd als St. Tropez en maken ze yachtpunk. Althans, zo noemen ze het zelf. Het is een tof album geworden, waar je best wel wat punkinvloeden op terughoort, maar ook schaamteloos lange gitaarsolo’s en teksten over verveling en decadentie. Dus leek me het strand van Bloemendaal een goede setting om ze te spreken over geldzucht, dure boten en overdreven gitaarsolo’s.

Noisey: Proost. We zitten op een vrijdagochtend op het strand van Bloemendaal te nippen aan prosecco. Is dit zinvolle tijdbesteding?
Lars: Het is wel een goed begin van de dag. Gisteren zijn we teruggekomen uit Londen, waar we optraden, en vanavond is ons releasefeest in OT301, dan is dit wel even fijn.
Cas: De glamour was gisteren ook wel ver te zoeken.
Lars: We zaten de hele dag in het busje, want meteen teruggaan is het goedkoopst. We kwamen uiteindelijk om middernacht thuis, terwijl de prognose vier uur in de middag was. Op de een of andere manier gaat het met ons altijd fout onderweg, helemaal bij de tunnel naar Engeland. Op de heenweg stonden we achter een touringcar te wachten. We dachten in de file te staan, maar na twee uur kwamen we erachter dat de bus gewoon stilstond.

Denken jullie er weleens over na om een andere chauffeur te nemen?
Cas: Dat kunnen we niet meer betalen. Maar dit is wel heel chill. Het is ook de reden dat we voor St. Tropez als bandnaam hebben gekozen, zodat mensen op het idee komen om hier prosecco met ons te drinken. Dit is voor iedereen beter. Als we CHVRCHES hadden geheten, zaten we nu misschien wel…

Het is in elk geval beter dan een dierentuin.
Cas: Jazeker.
Lars: Dat hebben we wel gehad, maar we zijn nog altijd niet met zijn allen in Saint-Tropez geweest. Behalve ik dan. Ik vond het daar wel vet. Fucking grote boten, rijke mensen en harde muziek. Het leek me heel cool om daar eens tussen te zitten.

Je was ook naar Las Vegas. Waarom ga je naar dat soort plekken toe op vakantie?
Lars: Ik wil het toch even zien, het fascineert me.
Cas: Je bent er bijna door geïndoctrineerd. Het is onbereikbaar, het jetset-leven, en daardoor fascineert het, maar tegelijkertijd heeft het iets afstotends. Wil je überhaupt wel op zo’n boot zitten? Volgens mij is het harstikke saai. Mensen zitten daar een beetje op de Middellandse Zee te dobberen.
Lars: Het ziet er wel cool uit hoor. Als je rondloopt in Saint-Tropez ben je toch een beetje de buitenstaander. In de haven liggen de enorme boten. De eigenaren zitten opzichtig op het achterdek dat aan de haven grenst. Daar loopt het plebs rond dat naar de boten staart. Achter die mensen bevindt zich de tweede rij plebs, mensen zoals ik die op het terras zitten met de goedkoopste cocktail om dat weer gade te slaan.

De plaat gaat grotendeels over verveling, geldzucht en daaraan willen ontsnappen. Klinkt niet heel gezellig. Zien jullie dat gedrag veel om je heen?
Lars: Het gaat deels over onszelf en in welke wereld we eerst zaten, en de transitie die we nu meemaken. En het gaat ook wel over de dominantie van materialisme, en dat ik er soms echt van kan walgen.
Cas: Het is steeds lastiger om door te hebben wat kwaliteit is. Niets is tegenwoordig goed, puur omdat het goed is. Veel andere, vaak kwantitatieve argumenten zijn een rol gaan spelen. Of iemand goed gitaar kan spelen, is niet meer relevant. Belangrijker is of een band de ArenA uitverkoopt of niet. Je ziet het alleen al als je naar hippe café's gaat. Er is tegenwoordig luxe eten, er zijn speciaalbiertjes, maar één ding is vergeten: het draaien van goede muziek.

We dwalen af.
Lars: De plaat gaat meer over de angst voor die wereld en een verzet daartegen. Tenminste, dat is de bedoeling. Het gaat over het eeuwige gevecht tussen hedonisme en waarden die het leven zinvol maken. We hadden met de vorige band door kunnen gaan, en voor het geld kunnen kiezen.

Toch nog even over materialisme: wat is de grootste aankoop die jullie met Go Back to the Zoo hebben gedaan?
Lars: Echt een grote aankoop hebben we nooit gedaan, maar als het om geld uitgeven gaat, heeft Universal wel het meeste gekregen.
Cas: Het gekke is dat je als band tegenwoordig eerder geld aan een label betaalt dan van ze krijgt. Maar ik weet niet of we daar over mogen praten. Waarschijnlijk staat er een geheimhoudingsplicht in het contract van vijfhonderd pagina’s dat we in het begin hebben ondertekend. Het komt er in de praktijk op neer dat je een deel van de opbrengsten met optredens aan het label afstaat. Zo’n contract teken je als je iets van tweehonderd euro gage krijgt, dus dan is vijftien procent afstaan aan het label nog te overzien. Maar naarmate je gage stijgt, wordt het meer. En dat terwijl je per verkocht album iets van tachtig cent ontvangt.
Lars: Snap je dat we een eigen label zijn begonnen?

Het liedje St. Tropez gaat ook over Go Back to the Zoo, en dat de band jullie ging vervelen. Wat ging er vervelen?
Lars: Het constant hetzelfde rondje doen: muziek maken, rondje touren. We hadden het best goed voor elkaar, maar eigenlijk was dat saai. Je wilt toffe mensen, gekke plekken en goede bands tegenkomen, maar het circuit waar wij in terechtkwamen, was het tegenovergestelde. Het gekke is: we willen er nu wel weer naartoe.
Cas: We voelen meer verwantschap met bands die nu aan de Popronde meedoen dan met Miss Montreal.
Teun: Wat ik op een gegeven moment jammer vond, is dat maar een paar aspecten uit je repertoire worden uitgelicht. En ook het publiek kwam maar voor een klein deel van ons repertoire; namelijk de hits. In de rest was eigenlijk geen interesse. Dat klinkt verwend, dat weet ik, maar het is me wel een beetje tegen gaan staan.

Is in een band spelen misschien toch minder leuk dan verwacht?
Lars: Nee joh, je begint gewoon opnieuw.
Teun: Als dat de conclusie was geweest, waren we wel een bedrijf begonnen in plaats van een nieuwe band.
Cas: In een boek van Houellebecq, De Kaart en het Gebied, besluit een kunstenaar die op dat moment succes heeft, om iets totaal anders te gaan doen. Hij zegt: als kunstenaar kan dat nog net, als muzikant zou het publiek je dat nooit vergeven.

Klopt het? Pikt het publiek het niet?
Lars: Ik weet niet. Het publiek reageert wel goed.
Cas: Het zijn er sowieso een stuk minder, dus ik denk niet dat iedereen het heeft gepikt.

De muziek op het album is fel, een beetje lomp en met overdreven lange solo’s. Ik vind het album vet, begrijp me niet verkeerd, maar wie van jullie heeft de band die richting op gestuurd?
Cas: De overdreven gitaarsolo’s komen sowieso van Teun.
Teun: Ik heb daar niets mee te maken.
Cas: Sinds zijn elfde luistert hij naar Slash. Hij heeft altijd al een diep verlangen naar gitaarsolo’s gehad, maar dat hebben we met de band weten te temperen. Op het moment dat hij er overheen was gegroeid, vroegen we hem ze te spelen. Nee, we hebben hem verplicht. Het leek ons op een ongepaste manier wel bij de muziek passen.
Lars: Deze nummers zijn ontstaan toen we onze eigen studio hadden, en geen label of manager meer hadden die zich ermee bemoeiden.
Cas: De nummers hebben we destijds aan onze manager en label laten horen. Toen kregen we te horen dat het wel goed was, maar ze vroegen zich af of het wel slim was om het uit te brengen. Wij hadden zoiets van: boeien, dat is niet de reden dat we een band zijn begonnen. Als we echt slim waren, dan waren we economie gaan studeren en bij PricewaterhouseCoopers gaan werken. Dus toen hebben we iedereen maar ontslagen (lacht).

Laten we trouwens nog iets drinken. Rosé of zo. Het enige genre waar in Nederland nog wat mee valt te verdienen is hiphop. Volgen jullie de updates van big spender Lil’ Kleine?
Lars: Ik volg hem op Snapchat.
Teun: Ik wil daar niets mee te maken hebben. Het is niet interessant. Van alle mythes rond de rocksterren van vroeger zijn iets van tien goede verhalen overgebleven. Tien van de tig bands die destijds bestonden. Nu kun je alles op de voet volgen van elke artiest, het is gewoon niet boeiend wat er gebeurt.
Lars: Hij drinkt veel dure wijnen, en koopt voortdurend dure kleding en filmt dan het merk van heel dichtbij. En niet onbelangrijk: hij zit wel op grote boten. Ik had misschien liever dat andere muzikanten zoveel geld hadden te spenderen, maar het is toch wel vet.

Als wie of wat willen jullie reïncarneren?
Lars: Lil’ Kleine. Zodat ik dan weet hoe hij aan de keuzes komt die hij maakt.

St. Tropez speelt vanavond 26 augustus in OT301 in Amsterdam samen met Hallo Venray en Mighty Breaks, en het kost je helemaal niks om binnen te komen.