Wil je je oud voelen? De dieren van deze bekende albumcovers zijn zeker weten dood

Door muziek kan je je soms echt oud voelen. Bijvoorbeeld wanneer je je realiseert dat Wannabe van de Spice Girls nu oud genoeg is om haar rijbewijs te halen, als nummers konden rijden. Of als je denkt aan het feit dat een hoop muzikanten die eerst haar hadden, nu kaal zijn. Bizar toch?

Maar niets geeft zo erg het gevoel dat de tijd vliegt als het terugzien van de dieren op de cover van je favoriete album. Vooral als je bedenkt dat deze dieren inmiddels waarschijnlijk allemaal overleden zijn. Voel je je al OUD? Hier een paar voorbeelden van honden, katten, een geit, koe en een aapje die nu allemaal zeker weten naar de eeuwige jachtvelden zijn vertrokken.

Rick Springfield – Working Class Dog (1981)

Een hond in een overhemd met een stropdas? Woef, wat is dat voor jaren-tachtighumor? Vooral die naïeve glimlach waarbij zijn hoektand net tevoorschijn komt is grappig, de viervoeter is zich totaal onbewust van zijn eigen sterfelijkheid. Blijf jij maar lachen, hondje, lach maar tot je erbij neervalt.

Blur – Parklife (1994)

Geef het maar gewoon toe, ook jij werd een beetje bang toen je de eerste keer de hoes van Parklife zag: het album van Blur uit 1994 met die windhonden die zo gestoord uit hun ogen kijken. Maar als je die hoes er nu weer bij pakt, valt het eigenlijk allemaal wel mee. Vooral omdat je weet dat de twee keihard op hun eigen dood afstormen. Hou vol kleine hondjes, het einde is nabij.

Blink-182 – Cheshire Cat (1994)

Als je je een Blink-182 zonder Travis Barker herinnert, ben je echt oud. Ja, zo was het eerst: Scott Raynor drumde op dit debuutalbum, nog voordat het de grote Mark, Tom en Travis-show werd. Zoals we allemaal weten verliet Raynor de band net toen deze doorbrak. We weten ook allemaal dat de poes op deze hoes inmiddels een ontmoeting heeft gehad met Magere Hein. Is poppunk voorbij? Misschien wel. Is het leven van deze kat voorbij? Zeker weten

The Beach Boys – Pet Sounds (1966)

Wat neemt je meer terug naar je kinderjaren dan de droomachtige intro van Pet Sounds van The Beach Boys? “Wouldn’t it be nice” als we zouden weten dat deze hongerige, lieve geitjes op de cover nog steeds in leven zijn? Helaas, het album kwam bijna vijftig jaar geleden uit en dus zijn ze nu niet meer dan een hoopje as in de wind, allemaal, stuk voor stuk, hartstikke dood.

Aerosmith – Get a Grip (1993)

Blegh, hoe beschamend is het dat je Aerosmith ooit cool vond? Natuurlijk kijk je nu terug en snap je dat hun album Get a Grip uit 1993 best wel het tegenovergestelde van rock’n’roll was, net zo min als dat die koe nu nog in het weiland staat, met haar tattoo en uierpiercing. Ondanks haar faam was ze waarschijnlijk gewoon een van de honderdduizend koeien die elke dag af worden gemaakt om de Amerikanen te kunnen voorzien van hun vleesdieet, waaraan ook zij hartstikke de pijp uit zullen gaan.

Pixies – Doolittle (1989)

O man, is er iets wat je tienergrungefase beter illustreert dan Doolittle van de Pixies? Ondanks het ietwat zwaarmoedige karakter van de muziek waren dit toch echt betere tijden – voordat je ouder en wijzer werd en je je realiseerde dat dit aapje niet meer onder ons is. Nu heb je alleen nog maar de lofzang voor het beestje in een van de nummers van dit album. Eén aapje naar de hemel, één pubertijd naar de knoppen, en beiden komen nooit meer terug. Het einde komt steeds dichterbij en het enige wat je dan nog overhebt, is spijt.

Alice in Chains – S/T (1995)

Nu we het toch over je grungefase hebben: wie kan ooit deze Alice in Chains-klassieker, en deze zielige hond op de cover, vergeten? Arm beest, op aarde gekomen met maar drie pootjes. Hou vol mannetje, binnenkort ben je op een plek waarin fysieke lichamen irrelevant zijn, in een oneindig non-existentie. Een plek waar je vrij bent en eindeloos kunt rennen.

Fleetwood Mac – Tusk (1979)

Whoah, het is 36 jaar geleden dat Fleetwood Mac het album Tusk uitbracht. Dat betekent trouwens dat deze schattige hond niet meer aan broekspijpen trekt, maar de broekspijp aan hem – de broekspijp van Vadertje Dood, welteverstaan.

Rush – Signals (1982)

Dit album kwam 33 JAAR GELEDEN uit. Voel je je al oud? Nee? Nou misschien wel als je je beseft dat een dalmatiër gemiddeld niet ouder wordt dan 12, en deze dus allang niet meer bestaat. Beeld je eens in hoe hij zijn pootje naar de leegte uitstrekt, en aan de geuren van het eindeloze hiernamaals snuffelt.

Jawbreaker – Unfun (1990)

Je herinnert je vast nog wel die domme tienerdiscussies die je met je vrienden had over of Jawbreaker te commercieel was geworden omdat ze Dear You bij een major label hadden uitgebracht. Eén ding waarover jullie het in ieder geval over eens kunnen zijn is het feit dat de kat op de cover van Unfun haar negen levens geleefd heeft. ‘Selling out’ is een totaal onbelangrijk concept en wij zijn allemaal totaal onbelangrijke stipjes op een aftakelend stuk steen die draait om de baan van een stervende ster ergens in het heelal.

Beastie Boys – Some Old Bullshit (1994)

Inderdaad, Beastie Boys, hartstikke oud gelul, vergane glorie. Dit is een collectie van de vroegste werken van de Beasties, uitgebracht in 1994. Dat betekent dat de schattige golden retriever van de cover nooit meer en frisbee kan vangen of apporteerspelletjes kan spelen. Hij kan daar niet eens meer braaf zitten, turend in de verte. Hij doet niks en is niks – slechts een herinneringetje dat steeds verder bedolven raakt onder de tand des tijds. En zoals het een braaf beest betaamt, wacht hij daar totdat zijn baasje weer bij hem is.