FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Waarom vinden zo veel mensen R. Kelly alleen op ironische wijze leuk?

Blijkbaar hebben we een lekker ludieke R Kelly-dag nodig om naar zijn muziek te mogen luisteren.

foto via Twitter

Er zijn best veel mensen op deze aardbol voor wie R. Kelly een guilty pleasure is. Ik heb absoluut geen probleem met mensen die R. Kelly plezierig vinden, en ik koester ook geen wrok tegen de mensen die niet naar hem luisteren omdat ze zich dan schuldig zouden voelen – bijvoorbeeld omdat hij van kleine meisjes en nat beddengoed houdt. Dat is logisch, snap ik helemaal. Maar er is nog een derde groep mensen die ik, als het begripvolle mens dat ik ben, heel graag beter wil leren begrijpen.

Advertentie

Ik doel hier op de mensen die deze twee zaken (guilty en pleasure) samenvoegen en op die manier een artiest tegelijkertijd de hemel in prijzen én de grond in trappen. En dit allemaal het liefst op de maat van Ignition (remix), het ultieme huisfeestjesanthem dat zelfs de meest verzuurde muurbloem van haar favoriete plek op de Klippan-bank krijgt. Ondanks dat ze helemaal (geoorloofd) losgaan op dat nummer en graag R. Kelly-bingo spelen op ludieke events zoals International R. Kelly Day in Café Struik binnenkort, zul je Kells nooit in hun verantwoorde eindejaarslijstjes, rijtje met lievelingsartiesten of serieuze playlists vinden. Want het is een pedofiel, toch? Of is het omdat rnb niet authentiek is? Waarom vinden zo veel mensen R. Kelly (en andere artiesten zoals bijvoorbeeld André Hazes) alleen op ironische wijze leuk?

In het kader van wereldvrede en dooddoeners die mensen vaak onder opiniestukjes zetten (“boeiend?” + “waar maak je je druk om, man?”), zou je eigenlijk gewoon je schouders moeten ophalen bij deze constatering. Maar toch steekt er iets. Vinden al deze duizenden mensen die op attending staan bij dit facebookevent Kells eigenlijk echt een topartiest of vinden ze ‘die foute glij-rnb’ gewoon ‘wel lache’? En zullen ze maandagochtend hardop tegen een collega zeggen dat ze R. Kelly een goede artiest vinden? Ik betwijfel het bij de meesten, maar heb ook weer geen tijd voor een poll.

Advertentie

De R Kelly-dag is misschien niet zozeer voor de R. Kelly-purist, maar hoofdzakelijk voor de stiekemerd die een ‘foute rnb’-playlist heeft aangemaakt op Spotify. Ik kan me niet voorstellen dat er iemand beter wordt van het de hele tijd hebben over ‘foute muziek’ (waar je stiekem gewoon heel graag naar luistert). Het degradeert de smaak van de ander die er wel voor uit wil komen dat hij echt van deze muziek houdt. Zijn liefde voor R. Kelly reikt verder dan op technofestivals bij de wc-juffrouw meeblèren met I believe I can fly. Aan de andere kant voelt het ook weer heel ongemakkelijk als je denkt aan de jonge slachtoffertjes die ooit bij Kelly in bed belandden.

Is het een kwestie van: liever een echte fan die erkent wat voor een duistere shit de zanger in het verleden heeft gedaan of de ironische luisteraar die het giechelend wegwuift tijdens de karaoke omdat hij of zij zijn muziek zo lekker smerig vindt en geen zin heeft om na te denken over zijn achtergrond?

Ik snap dat het moeilijk is, ook ik krijg klamme handen als ik moet verkondigen dat ik geniet van muziek gemaakt door een crimineel, maar het is wel de situatie. Je mág het werk van een ‘foute’ artiest waarderen. Kijk maar naar de films van Woody Allen, Annie Hall is het beste stukje romantiek dat ooit in een cinema vertoond is. Stop met het constant afzwakken van je eigen voorkeur omdat je bang bent dat het niet bon ton is. En al helemaal niet als je zelf ook muziek maakt. De term guilty pleasure hoorden we namelijk al tot oorbloedens toe in De Wereld Draait Door, waar ‘authentieke singersongwriters’ zogenaamd ‘slechte’ nummers ten gehore brengen als frêle kleinkunstliedjes waar je moeders geslacht van gaat pulseren. Dodelijk saai en heel correct. Het geeft een klein inkijkje in wat de ironische fans nou eigenlijk opbreekt: het verlangen naar zowel correct als ‘fout’. Eigenlijk is het een soort van indekken voor eventuele kritiek van derden op jouw smaak. Terwijl die kritiek hartstikke ongegrond is zolang je een gezond mens bent dat het neuken van baby’s afkeurt. Zoals ik, ik keur het neuken van baby’s af.

Eigenlijk is het heel logisch dat er zo veel mensen zijn die niet zo goed weten wat ze nou aan moeten met deze foute man. R. Kelly maakt alles zo ongemakkelijk en ingewikkeld. Wat moet je met die gast? Ironie lijkt voor veel mensen misschien de enige logische oplossing voor deze tweestrijd maar er is veel meer dan die gulden middenweg die bezaait is met proud2bfout-feestjes, jaren-negentigtrainingspakken in felle kleuren en opblaasdieren (alles om maar te benadrukken dat je het niet serieus neemt allemaal). Je kan bijvoorbeeld beslissen dat je gewoon echt niet naar een man kan luisteren die zoveel op zijn kerfstok heeft, je wist je ‘foute rnb-playlist’ en hebt het nooit meer over hem. Óf je omarmt het feit dat hij muziek maakt waar jij van geniet en waar je graag op danst, probeert ‘kunst’ los van ‘privé’ te zien (het is moeilijk maar niet onmogelijk) en geeft hem die erkenning door zijn muziek nooit meer ‘fout’ of een guilty pleasure te noemen. Óf je stuurt dit artikel door naar minstens zeven mensen en er verschijnt binnen vier dagen een ironisch pissende R. Kelly op je scherm.

Volg Carmen Felix op Twitter: @carmoede