Voor Palmbomen ligt in Los Angeles alles voor het oprapen

Een van de meest iconische taferelen van Los Angeles zijn zonder twijfel de ontelbare palmbomen die torenhoog boven de uitgestrekte wijken van de stad uitrijzen. Hoewel zo’n zonnig scenario niet weg te denken is uit de idyllische ansichtkaartpanorama’s, zijn deze bomen slechts decennia oude set pieces die in het begin van de twintigste eeuw geïmporteerd en geplant zijn om de Californische nederzetting te voorzien van een culturele uitstraling, een welvarende oase in de woestijn. Nu zijn ze met al hun subtropische glorie hier om te blijven, en het is moeilijk om Kai Hugo, die in Los Angeles onder de naam Palmbomen (II) muziek maakt, niet te vergelijken met een importproduct dat bijdraagt aan de culturele waarde van de stad.

Kai is echter geen product, maar een sympathieke artiest die tweeënhalf jaar geleden Nederland inruilde voor LA om meer te spelen en zijn ambities in film vorm te geven. “Ik luister nog steeds naar dezelfde muziek en ik praat nog steeds met dezelfde vrienden”, legt hij uit aan de telefoon terwijl de vogeltjes in de achtergrond zingen. “Maar het werkt gewoon praktisch dat ik heel relaxt wakker kan worden, in de tuin ga zitten, daar ontbijt en dan de studio in ga in de garage. Tussendoor lees ik even een boek in de tuin. Het voelt als vakantie maar toch ben ik aan het werk.”

Dat ochtendritueel is net in gang wanneer Kai opneemt, wat opgemaakt kan worden aan het enorme tijdsverschil en de licht krakende tonen in zijn stem. “Ik werk vaak in de nacht. Het is dan rustig en je komt in een andere state of mind”, vertelt Kai terwijl hij net iets te lang in de zon kijkt en daardoor moet niesen. “Het is hier heel erg vredig, als een soort familiestraat ofzo. Ik woon in een vrijstaand huis met een tuin eromheen, deze plek voelt los van alles en daarom niet alsof ik in de stad zit. Ik leef heel veel buiten hier.” In die setting heb ik met Kai over zijn carrière en nieuwe leven in Los Angeles, terwijl het weer in Nederland bijzonder matig is.

Noisey: Hey Kai! Houd je het glamournieuws uit Nederland nog een beetje bij? Reinout Oerlemans heeft zijn huis in Los Angeles verkocht voor €18.000.000,-. Denk je dat hij het zat is daar?
Palmbomen II: Tering, zeg. Maar nee, dat houd ik niet bij, haha. Ik heb geen idee wat zijn beweegredenen zijn, maar het zal wel wat zijn werk hier te maken hebben. Hij was toch bezig met met tv-shows en spelletjes? Dat kan je denk ik overal wel doen, daar hoef je niet voor in LA te zijn.

LA staat wel een beetje bekend om die neppe glamourkant. Krijg je daar ook niets van mee?
Totaal niet, dat is een hele andere wereld en speelt zich allemaal in West af, dat zijn die rotwijken waar je helemaal niet wilt zijn. De glamourkant en neppe kant is er wel hoor, maar die zie ik hier niet. Ik ga nooit naar Hollywood, Beverly Hills of Santa Monica toe. Het is daar alsof je in Amsterdam over de Dam loopt. Het Damrak is gewoon Hollywood met alle verslaafden en toeristenshit waar je niet wilt zijn, en de P.C. Hooftstraat is Beverly Hills, met Prada-winkels en hele grote auto’s. Je komt daar niet voor je lol. Het zijn bekende plekken door realityshows en bekende mensen die er wonen, en het staat op de lijst met dingen die je moet bezoeken als je hier op vakantie gaat. Als je er leeft, heb je er niets mee te maken.

Dat kan ik me wel voorstellen. Ben je sinds je verhuizing al ondergedompeld in de muziekscene daar?
Ja, ik heb eigenlijk alleen maar vrienden die muziek maken of op een andere manier in de muziekscene zitten. Binnen de elektronische wereld ken ik iedereen – het is hier een ons kent ons. De bandwereld is heel groot, maar nog erg gescheiden van de elektronische kant. Het is vergelijkbaar met Nederland in de jaren tachtig, toen mensen dancemuziek geen 'echte' muziek noemden. Het is voor mij een hele ouderwetse discussie, maar hier wordt-ie nog altijd gevoerd. Er is gewoon veel kapot gemaakt door EDM-shit enzo. Iedereen denkt dat alle elektronische muziek EDM is.

Dat hoor ik vaak van elektronische artiesten. Denken ze ook bij jou dat je EDM maakt, als je door de douane moet ofzo?
Mensen bij het vliegveld kan je sowieso helemaal niets uitleggen. Dat is nog erger dan iets aan je ouders uitleggen. Meestal zeg ik gewoon dat ik house maak.

Hoe gaat het me je band Palmbomen I, of gewoon Palmbomen? Aan je nieuwe sound te horen, klinkt het alsof je die met je verhuizing in Nederland hebt achterlaten.
Haha, ja dat is Palmbomen I of gewoon Palmbomen, dat weet ik nog niet. Mijn focus ligt juist daar nu op! Ik heb eerst nog een hele stapel platen voor Palmbomen II die gaan uitkomen en in de tussentijd heb ik een jaar lang gewerkt aan de band en alles eromheen.

Wat komt er precies allemaal aan?
Ik heb een vierdelig, groot werk gemaakt, waar ook een film bij komt. Het zijn vier EP’s en die ga ik vanaf oktober verspreid over een jaar uitbrengen op het label Beats in Space. In september komt eerst nog een plaat uit op mijn favoriete Nederlandse label Pinkman, samen met Betonkust.

Tof! Het vorige album samen met Betonkunst is opgenomen binnen de pracht van Center Parcs, wat ik een heel romantisch idee vind. Kies je in LA ook voor dit soort plekken voor de opnames?
Ik ga volgende week weer naar de woestijn. Ik heb een enorm huis gehuurd en ga met mijn band daar mijn demo’s uitwerken voor het album waarmee ik bezig ben. We hebben een hottub en alles.

Is het dat wat ik me nu voorstel: een huis in the middle of nowhere, geen dorpjes of leven in de buurt?
Klopt. De vorige keer dat we dit deden, hadden we ook een huis ver verwijderd van de bewoonde wereld. De woestijn is anderhalf uur rijden, maar twee weken geleden moest ik voor Red Bull een soundtrack van een documentaire maken en toen ben ik naar de bergen gegaan bij Big Bear, in een oud houten huis.

Heb je die afzondering nodig om aan je muziek te kunnen werken, of werkt het ook inspirerend?
De invloed van die afzondering lijkt voor de buitenwereld romantischer dan het is, want uiteindelijk zit je gewoon binnen. Voor Red Bull maakte ik de soundtrack in de bergen in een heel warm hutje. Die setting was heel mooi. Er stonden cowboylaarzen naast een open haard, en dan zat ik op de grond muziek te maken. De muziek moest voor de documentaire geïnspireerd zijn op de jaren zeventig club The Loft in New York. Totaal iets anders dus dan de omgeving waarin ik me begaf. Dat was raar, maar ook wel weer grappig.

Dat je nu opdrachten binnensleept voor Red Bull en soundtracks maakt voor films en videogames, klinkt – en sorry voor de afgezaagde vergelijking - alsof je de Amerikaanse droom leeft. Is dat waarom je bent verhuisd?
Mwah, niet per se. Ik wilde geen Hollywoodfilms maken ofzo en ze hadden me ook wel gevraagd als ik niet in Los Angeles zou wonen. Praktisch gezien zit je wat dichterbij, maar ik word gewoon gevraagd voor mijn eigen muziek en niet omdat ik hier zit. Maar wat ik hier fijn vind, is dat iedereen wat met muziek of film doet. Iedereen hier is acteur of muzikant. Ik woon in een achterhuis en in het gigantische voorhuis wonen drie Canadese acteurs. Mijn buurman heeft in Fargo gespeeld, een andere buurman speelt nu de hoofdrol in een sciencefiction-serie. Dat vind ik het leuke aan LA, dat er zoveel mensen professioneel aan het werk zijn, ook met bands. Alles ligt voor het oprapen. Alles ligt voor het oprapen. Je kan hier zo makkelijk een paar goede acteurs bij elkaar vinden die je wilt hebben voor iets. Als regisseur voelt het supergoed hier dus.

Geen ambities om de nieuwe Junkie XL te worden?
Bij films waar Tom Holkenborg muziek voor maakt heb je met veel restricties te maken. Ik heb al gezien hoe dat met kleinschaligere films gaat en ik vind dat echt verschrikkelijk. Wel vind ik het heel leuk om films voor mijn eigen muziek te maken en andersom muziek te maken voor mijn films, waarbij je alle vrijheid hebt enzo. Als je opeens moet gaan denken aan marketing en doelgroepen… Ik wil me niet bezighouden met grafieken lezen. “De doelgroep snapt dit en dit niet, en doe er een beetje dubstep bij want dat vindt dit segment leuk”, weet je wel, dat soort shit. Dan kan ik niet meer creatief zijn.

Wat kunnen we verwachten van de film waar je nu zelf mee bezig bent dan?
Ik kan niet helemaal zeggen waar het over gaat, maar het zal redelijk dezelfde sfeer als de videoclips van mijn vorige album behouden. Ik wil het een stuk toegankelijker maken, ik wil het sneller maken. Mijn vorige filmwerk was low of zelfs no budget. Nu moet het groter worden. Ik wil het op 16mm schieten en er moet meer verhaal in. Dit moet een serieuze stap worden, waarbij er ook dialogen zijn en meerdere locaties waartussen ik switch.

Hoelang wil je eigenlijk nog in Los Angeles wonen?
Dat is moeilijk om te zeggen want ik ben nog lang niet klaar met film. Ik wil er nog zeker een paar jaar wonen en dan zien we wel.

En naar Nederland kom je alleen nog wanneer je moet optreden?
Nee hoor, ik ben van plan om in Nederland een huis te huren. Als ik in Europa ben, verblijf ik vaak bij vrienden of slaap ik in een hotel. Ik mis een uitvalbasis en Nederland is perfect want je kan vanaf hier overal heenvliegen. Ik zou Japan ook wel interessant vinden, maar dit werkt nu heel goed.

Is er iets dat je meteen doet als je terugkomt in Nederland?
Familie opzoeken? Haha, ik kan niet echt een soundbite afleveren voor deze vraag. Niet zoiets als: ik eet meteen stroopwafels, ofzo. Familie en vrienden, ik kan geen zinniger antwoord dan dat geven.

Dankjewel Kai!