Tyga’s The Gold Album bewijst dat sommige albums uitgesteld moeten blijven

Wat gebeurt er met een rapalbum dat is uitgesteld? Verdwijnt het achter slot en grendel, hopend op vrijheid wanneer de dagen veranderen in weken en maanden? Begeeft het zich ergens aan een onzichtbare horizon? Misschien is het overgeleverd aan de grillen van een gestoorde dokter die er nog aan probeert te sleutelen. Lang uitgestelde hiphopalbums zijn als het gedachte-experiment van Schrödinger en z’n kat – zolang ze het daglicht niet zien, kunnen ze ons niet teleurstellen. Misschien is de hoop die we erop vestigen wel net zo belangrijk als hun werkelijke grootheid zou zijn. Ik zeg dit allemaal omdat Tyga’s lang uitgestelde The Gold Album: 18th Dynasty nu eindelijk uit is. Het is eerder deze week uitgebracht met een Beyoncé-achtige verrassing op Spotify. Maar Tyga is geen Beyoncé.

Lees hieronder verder.

Tyga’s grootste successen steunen vaak op een beroemde vriend. Neef en Gym Class Heroes-leider Travie McCoy zweepte zijn eerste hit in 2008 op door Harry Nilsson’s Coconut in een schrille party anthem te veranderen. De samenwerking met Lil Wayne’s Young Money – voor de tracks Bedrock en Roger That – tilde zijn status naar een hoger niveau. En Chris Brown zette hem op de succesvolle liedjes Deuces en Loyal. Op zijn best roept Tyga de post-Biggie en post-Mase Bad Boy Records hitparade-tijd op. Zijn volledige potentie op dit terrein merkte hij op toen hij in 2011 samen met DJ Mustard Rack City maakte – een viervoudig platina monsterhit die de mainstream rap voorgoed veranderde. Sindsdien nam zijn jongere en hongerige evenbeeld Kid Ink het stokje van hem over en is er hard mee vandoor gerend.

Meer recent wurmde Tyga zijn weg in de machtige Kardashian-televisie-en-rap- dynastie. Hij date, ondanks de publieke verontwaardiging, de 17-jarige Kylie Jenner. Kylie’s zwager Kanye West nam het tot ieders verwarring voor Tyga op en de familiaire connectie groeide zelfs uit tot een muzikale. Kanye is de executive producer van The Gold Album en zijn rechterhand Mike Dean droeg bij aan de producties. Maar zoals het vaak gaat met Tyga kunnen zeer goede connecties zijn gebrek aan rapskills niet verbloemen. The Gold Album is een monument voor schetsmatige besluitvorming. Een torenhoge piramide van wiebelige halfbakken ideeën.

De eerste persoon die je hoort op The Gold Album is Birdman – die een korte peptalk geeft aan het begin van albumopener Spitfire. Het is vreemd. Niet alleen omdat Tyga zijn relatie met Cash Money wilde verbreken, maar ook gezien het feit dat er niets vurigs is aan zijn monotone swagrap. Na het beledigen van Drake in Vibe en het ontvangen van de daaropvolgende strenge terechtwijzing op 6pm in New York (“You need to act your age and not your girl’s age”), haalt Tyga het nu ook nog eens in zijn hoofd om Drake’s stijl op een kwart van zijn songs te jatten: Shaka Zulu imiteert de Start the Bottom-flow, God Talk kloont 6 God en 4 My Dawgs aapt Aubrey’s zang op Unchain Me na. En The Gold Album’s veelbelovende pre-release singles – de door Kanye geproduceerde 40 Mill en Hookah met Young Thug – zijn nergens te vinden.

Het grootste misdrijf van het album zijn de vunzige praatjes. Hard For You is een ode aan een vrouw die is geboren met een spreekwoordelijke zilveren lepel in de mond, maar als hij het over Kylie heeft, dan biedt hij haar ook “good dick.” Zijn beste verse van het album staat op Pleazer, maar nog steeds zijn dat ruwe en ongecontroleerde rijms over hoe hij het Kardashianpoesje gaat vullen. Pure Luxury is een sex jam met een refrein over het mixen van maagdelijk bloed met Bacardi 151, wat al onsmakelijk genoeg was toen Nas daar nog over rapte. Je vraagt je waarschijnlijk af waarom niemand de rapper adviseert om een toontje lager te zingen en iets meer te chillen. Met zijn laatste chaotische jaar in gedachte lijkt het erop dat niemand hem vertelt om effe op de rem te trappen.

The Gold Album biedt niets dat zijn roem kan valideren of uitleggen. Het is de grootste verspilling van een Kanye co-sign sinds Common’s Universal Mind Control. Maar waarom blijft hij dan nog in de game? Wie zei dat dit spektakel een eigen reality show waardig is? En heeft Birdman dit ding uitgesteld om ons te redden van Tyga en Tyga van zichzelf? Was Tyga de hele tijd al stiekem naar ons opzoek?

Misschien moeten grote onuitgebrachte albums maar altijd onuitgebracht blijven. Mythe verslaat namelijk realiteit. En anticipatie vernietigd teleurstelling. Als hiphopfans zijn we er zeker van dat de senioren in de muziekindustrie, die weigeren om zich aan te passen aan het digitale tijdperk en daarmee hun industrie bijna om zeep hielpen, ook net zo hard stuntelen als het gaat om wat wel en wat niet acceptabel is voor de handel. Maar wat als albums echt niet acceptabel zijn? The Gold Album is het bewijs dat sommige albums het daglicht niet verdienen. Wat vertelt dit ons over Lil Wayne’s belaagde Tha Carter V? Is Birdman junior’s stijl aan het belemmeren of ziet hij iets wat wij niet zien? Luister, als je durft, hieronder naar The Gold Album en ga in discussie.