Tijdens ADE beleefde ik met Guerilla Speakerz de wazigste uren van mijn leven

Het gaat goed met Guerilla Speakerz. Het dj-duo tikt bijna de duizend boekingen aan, heeft een maandelijks feest in Tivoli, een vers opgericht eigen label, en een eigen avond op Amsterdam Dance Event. Vijf clubs, vier boekingen, drie avonden, twee Aziaten, één ontbijtje bij de sportsbar op Leidse en heel veel wodka: ik draaide een halve week mee met de jongens en reed de wave van Asian persuasion.

Hoewel de sound van Guerilla Speakerz allesbehalve mainstream is, krijgen ze elk publiek gek. High energy electronic music met een flinke portie bass; UK garage en grime is de beste omschrijving voor wat ze doen, maar kijk niet raar op als je Sam Smith of smerige R&B voorbij hoort komen in hun set. Eclectisch is het, en dan niet op de manier waarop je je moeders wereldmuzieksmaak zou omschrijven. Guerilla Speakerz zijn de EDM-dj’s waarvan de muziek-illuminati niet wil dat je ze ontdekt.

We beginnen de woensdagavond in de North Sea Jazz club, waar BikiBangers van Biki90 en Banganagangbangers (niet lachen) plaatsvindt. Het Brabantse feestje is moeilijk te duiden, en nog moeilijker te plaatsen in Amsterdam: met busvervoer vanuit Eindhoven is het grootste deel van het publiek hier terecht gekomen, en je zult geen enkel ADE-feestje vinden waar per kop zoveel bier gedronken wordt. Een paar minuten voor het optreden zitten we onderuitgezakt te blowen in de kleedkamer, maar zodra er gevlamd moet worden, wordt er gevlamd. Met een flinke portie knaldrang gaat Guerilla Speakerz het podium op en schieten vol in de roos bij de Brabo’s. Ondanks ‘s werelds irritantste host (vijf minuten lang op je sosserigst ‘UK GARAGE UK GARAGE’ schreeuwen is niet wat ze bedoelen met mc’en), wordt er een smakelijke set op tafel getoverd, waar voor de oplettende luisteraar ook nog behoorlijk wat humor in zit.

Na afloop moet er geraced worden naar de Reguliersdwarsstraat: in Club NYX is de labelnight van Pelican Fly inmiddels bezig. De Belgische platenmaatschappij heeft een plekje veroverd op de ADE-bill en heeft een deel van de programmering en productie overgelaten aan Guerilla Speakerz. Laat je niet om de tuin leiden door het rocksterleven van de mannen: juist in chaos blijken ze nog te kunnen organiseren ook. Nadat ze de afsluitende set in de main hall van NYX verzorgen, waarin ik ze op weinig herhaling kan betrappen, is het bedtijd. ADE is net begonnen, morgen staat een uitstapje naar EKKO op de planning, en dan hebben we het nog niet over de bodem, slagroom en de kers op de taart gehad: de ADE x Doggtown labelnight in Bitterzoet.

Guerilla Speakerz bestaat uit Daniel Scholtens en Marlon Yasol. Ze ontmoetten elkaar dankzij de feestcommissie van de Universiteit van Amsterdam, begonnen dj-sets over te nemen in kleine Amsterdamse clubs en zijn inmiddels het getrouwde stel dat Guerilla Speakerz heet. Daniel heeft de grootste bek van de twee en gaat het hardst tot het gaatje, Marlon is een paar jaar ouder en wat rustiger. Een snel rondje door een willekeurige Amsterdamse club met deze twee in je kielzog is een onmogelijke opgave: ze kennen alles en iedereen.

Eind 2013 richtten ze hun eigen label Doggtown op en in maart kwamen ze met de mixtape Welcome To Doggtown. Ze tekenen bevriende bass producers Ganz, Boeboe, Subp Yao en Beaudamian. We zijn inmiddels vier releases en een handjevol succesvolle labelnights verder. Vanavond vindt de eerste in eigen stad plaats. In één van de kleinere en daarom leukere clubs die onderdeel is van ADE, Bitterzoet, is het warm en zweterig. Het publiek bestaat voornamelijk uit mannen maar de vrouwen die er wel zijn zouden niet misstaan op de cover van een magazine. Bijna heel Doggtown draait vanavond een setje, en grote held Plastician is ingevlogen. In de kleedkamer hangen is niet de bedoeling: “We moeten verdomme wel supporten.”

Bitterzoet staat vol gekgaande mensen. Een groot deel lijkt een persoonlijke band te hebben met Guerilla Speakerz, of in ieder geval met de feestjes die ze hosten. Achterin staan een paar muziekprofessionals die naar de kolkende mensenmassa kijken en goedkeurend knikken.

Als we weggaan uit Bitterzoet beginnen de paar wazigste uren van mijn leven. Ze bestaan uit liggen op straat, achtervolgd worden door een groepje fanboys (“OMG, mag ik echt mee!?”) wankelend het Vondelpark in, twee uur chillen op een bankje, de Sugar Factory in om half acht ‘s morgens en een reeks onleesbare notities in mijn telefoon waarvan ik alleen de zin ‘moet dit in artikel?????’ kan ontcijferen. Even later lopen we in de pijnlijk warme zon het Leidseplein op. Marlon en het grootste deel van de crew zijn op enig punt afgehaakt en Daniel en ik eindigen bij de sportsbar tussen een twijfelachtig publiek. In de meer dan wavy staat waar we inmiddels in terecht gekomen zijn, voeren we een verbazingwekkend goed gesprek onder het genot van magnetronpoffertjes. Terwijl ik naar huis ga om twee dagen knock out te zijn, belt Daniel Marlon wakker: ze moeten over een uur voor het hotel van Plastician staan om hem te vermaken tot zijn vlucht naar Londen vertrekt. Ze gaan al drie dagen en een paar jaar compleet ham, maar op gebrek aan professionaliteit kun je deze Crasians – tevens zwaar onder invloed en op een verneukt slaapritme – niet betrappen.

De Asian persuasion live meemaken? Check hun speeldata hier.