Met Flatbush Zombies is er wel degelijk leven na de dood

In de hiphop bestaat er een voorliefde voor praten over drugs. Dat is niets nieuws. Maar de afgelopen tijd lijkt het net alsof het hele genre trippy is geworden. Er is dan ook geen mixtape zo tekenend voor deze narcoticaliefhebbende generatie als D.R.U.G.S. van de Flatbush Zombies. Deze mixtape was onze eerste kennismaking met de drie heren uit Brooklyn en hun unieke psychrap. De frontman is Meechy Darko, de man met de onbehaaglijk krakende stem en korte dreads die me doen denken aan Ol’ Dirty Bastard. Dan is er Zombie Juice, de hoogblonde sidekick van Meech, met een zeer indrukwekkende baard. Last but not least: Erick Arc Elliot, het geheime wapen van The Zombies. Hij is de man achter de vieze beats. Jammer genoeg is zijn kapsel wel een beetje onopvallend. Ik ontmoette The Zombies bij de Rubber Track-studio van Converse, waar ze druk aan het vergaderen waren. Terwijl Juice een joint draaide op de cover van The Walking Dead, Volume 15 namen DJ Zion en manager Phil de setlists en wat logistieke details door voor shows in Scandinavië. Oh, en een gast uit Parijs wil custom grills voor ze maken. Er is veel gebeurd in het leven van deze mannen sinds ze Flatbush hebben verlaten. Met een tweede mixtape opkomst, zijn The Zombies klaar om te herrijzen. Noisey: Er is nog geen jaar voorbij sinds jullie vorige release D.R.U.G.S., maar toch voelt het als veel, veel langer geleden.
Meechy: De tijd vliegt als je veel goede daden verricht en vaak stoned wordt. Het voelt inderdaad als langer geleden, maar aan de andere kant voelt het alsof de tijd zo snel als fuck is gegaan.
Erick: Je kijkt naar de datum en dan is het gewoon van, oh shit, was dat vier maanden geleden? Wow, zo voelt het helemaal niet.
M: Het is raar. Die shit is echt heel raar. Ik ga nooit wennen aan die tijdshit.
Juice: Omdat het niet echt is.
M: Je kunt er niet aan wennen. Ik zal nooit kunnen doorgronden hoe snel we dingen doen, of hoe lang geleden we dingen hebben gedaan. Die shit is ongrijpbaar. Hoe zou je het afgelopen jaar omschrijven? Wat is er voor jullie veranderd?
E: Vorig jaar konden we op straat hangen en dingen doen. Dit jaar kunnen we ook nog op straat hangen en dingen doen. Het is alleen dat iedereen nu net iets beter weet wie we zijn. Het is hetzelfde, maar ook weer niet.
M: Doe niet zo bescheiden, nigga.
E: Naaah, ik was nog niet eens uitgepraat! Kijk, eigenlijk doen we hetzelfde als eerst, alsof er niets is veranderd. Natuurlijk hebben nu meer mensen onze muziek beluisterd, maar we hebben nooit veranderd hoe we omgaan met de aandacht die erbij komt kijken. We waarderen die shit altijd, toen en nu. Dat is wat ik bedoelde.
M: Meer mensen houden van me, meer mensen haten me. Dat is nou vooruitgang, dat is het leven.

Op jullie nieuwe single Palm Trees zegt Meech “It’s funny how rappers be on their druggy shit”. Wat is hier zo grappig aan?
M: Je weet zelf wel wat hier grappig aan is. Twee jaar geleden had niemand het over molly of wisten niet eens wat het was. Je weet precies wat ik bedoel, iedereen weet waar ik het over heb. Ik ga geen namen noemen, maar je weet over wie ik het heb. Niggas doen gewoon allemaal alsof. Het ene moment gaan ze zes fucking maanden achter elkaar hard, het volgende moment zijn het herboren christenen, dan zijn het opeens weer punkrockers. Ze doen gewoon wat er op dat moment cool is, ze volgen allemaal de hype. Waarom denk je dat hiphop zo psychedelisch is geworden?
E: Het overgrote deel is gewoon trend. Sommige mensen weten niet eens wat psychedelica zijn of wat het met je doet. Mensen zijn tegenwoordig wel wat meer ruimdenkend geworden natuurlijk, maar ik denk dat de meerderheid gewoon geen flauw idee heeft waar de fuck ze het over hebben.
M: Ik kan je niet vertellen waarom. Het enige dat ik weet is dat ik niet zo heel lang geleden een mixtape genaamd D.R.U.G.S. dropte, en dat sindsdien iedereen opeens over lsd rapt. De naam Flatbush Zombies is gebaseerd op het idee van ego death toch? Hoe was die ervaring?
M: Het is voornamelijk daarop gebaseerd ja. Het is de wedergeboorte van je geest, het is een nieuwe staat van bewustzijn, het is een nieuwe staat van leven. Het klinkt vast krankzinnig, maar het is echt een supernederige ervaring. Oké, stel je voor. Je wordt wakker en er staat iemand naast je bed met een shotgun op je hoofd gericht. En hij schiet je halve hoofd eraf. Zes maanden later word je wakker in het ziekenhuis. Je hebt het gewoon overleefd. Sowieso ben je dan zo van “Wow, dit wordt een keerpunt in mijn leven.” Daarna ben je een heel ander mens. Dat is dus ongeveer wat mij is overkomen: a shotgun blast to the fucking face.
J: We hebben het allemaal meegemaakt, maar niet tegelijkertijd. Allemaal op een ander moment, op een andere plek. Als je aan het trippen bent, kun je dan rappen en muziek maken? Of ben je dan meer teruggetrokken?
M: Wanneer ik paddo’s heb gebruikt moet ik zo stil als fuck zijn. Op zo’n moment hoef je niet te praten. Vooral als je met mensen bent met wie je echt fuckt. Je hoeft niet veel te zeggen want je bent via je hersens met elkaar verbonden. Als ik aan de lsd zit, kan ik de hele wereld aan. Ik kan dunken vanaf de vrijeworplijn. Ik kan in bomen klimmen, dingen doen die ik normaal niet kan.
J: DJ Zion herinnert ons er net aan dat we ooit een nummer hebben geschreven aan de lsd.
M: Welk nummer?
DJ Zion: Church.
M: Oh ja, tijdens het schrijven van Church waren we inderdaad aan de lsd.
J: We hebben ook eens aan de lsd opgetreden, in Toronto. Gingen jullie toen hard?
M: Nee man.
E: Het was gewoontjes.
M: Het was niet zo van, hee ik ben de zon, zoals op Woodstock. Het is niet alsof ik aan hard het hallucineren was en shit. Maar soms keek ik naar Juice, en keek hij terug van “Jooo, we gaan lekker!”

Er wordt gezegd dat Eminem aan de xtc zat toen hij Slim Shady LP opnam. Het blijkt zo te zijn gegaan: hij nam een pil, ging de studio in, rapte, ging knock-out, werd vervolgens wakker en luisterde naar wat hij had gemaakt.
J: Wij plannen dit soort dingen niet.
M: Nee, bij ons is het inderdaad nooit gepland. Het lijkt nu alsof Eminem een plan maakte van “dan en dan neem ik drugs en dan duik ik de studio in”. Maar bij ons is het andersom. Lsd bijvoorbeeld, vindt ons, als het er klaar voor is. Paddo’s vinden ons ook wanneer zij er klaar voor zijn. En dan doen we het gewoon. Ik denk dat we weleens wat deuntjes schrijven onder invloed, maar dan stoppen we ze weg. Wanneer we ze dan later vinden is het eerder zo van “oh, shit” dan dat we het daadwerkelijk gaan gebruiken. A-Trak heeft onlangs een artikel in The Huffington Post geschreven dat opende met: “Ik weet helemaal niets over drugs. Nooit geprobeerd. Maar terwijl ik dit schrijf probeer ik een groep met een nummer getiteld Bath Salts en een album genaamd D.R.U.G.S. te tekenen. Wat vind je van het punt dat hij in het artikel maakt over dat we drugs in de hiphopscene bespreekbaar moeten maken?
M: Hij heeft helemaal gelijk. Daarom maak ik liedjes over drugs. Zodat we het kunnen bespreken. En wat vind je van de Lil Wayne-kant van drugs, de gevaarlijke kant?
M: Ik bedoel, ik kan geen oordeel vellen over andermans shit. Want wie ben ik om te zeggen dat de shit die ik gebruik niet gevaarlijk is?
J: De reden waarom ik dit interview eigenlijk niet wilde doen was omdat ik dan namen zou moeten gaan noemen. En al deze vragen gaan over mensen. Laat me de vraag anders stellen. Je hebt een kind toch?
J: Ja. Wat is een goede leeftijd waarop het oké is voor hem om wiet te gaan roken, of paddo’s te proberen?
J: 16 jaar oud. Dan mag hij wiet roken. Dan liever nog niet psychedelische shit, maar wiet mag dan sowieso. Als je 16 bent? Ja ik vind dat wel prima.
M: Ik ontmoet weleens mensen die in hun tienerjaren al aan de psychedelische drugs zaten. Ze vertellen me van, yo, toen ik 15 was gebruikte ik dit en dat. Ik denk ook dat 16 een betere leeftijd is. 17 is cool. Er komt binnenkort een nieuw album uit, Better Off Dead. Kun je de titel een beetje toelichten? Gaan we weer terug naar ego death?
M: Nee. Ik ben beter af hoe ik nu ben. Ik zou voor niets of niemand veranderen. Dat is ongeveer waar het op neerkomt. En het zegt ook dat er heel veel niggas zijn die dood zijn en in de dood op een betere plek zijn dan hier. Want deze plek zuigt.
J: Denk aan al die helden die dood zijn, en nu in vrede rusten. Zoals Michael Jackson.
M: Kurt Cobain. Kijk, nu gaan jullie toch namen noemen.
M: [lacht] Dit is anders. Met rappers is het anders. Namen van rappers noemen? Nee, liever niet. Het geeft die rappers alleen maar macht.

Noisey geeft rappers graag macht, dus bij dezen noemen we even dat Flatbush Zombies ook op Appelsap staan. Op 10 augustus staat het Oosterpark in Amsterdam geheel in het teken van Appelsap, en Flatbush Zombies zijn lang niet de enigen die de lineup naar een killer-niveau tillen. Kijk maar!