FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

The Child of Lov schaamde zich veel te lang voor zijn muziek

Lange tijd hield The Child of Lov zijn mond over zijn muziek en wie hij was. Bizar eigenlijk voor iemand die op zijn debuut samenwerkt met zowel DOOM, Damon Albarn als Thundercat.

foto: Bart Jansen Lange tijd hield The Child of Lov (Amsterdammer Cole Williams) zijn mond over zijn muziek en wie hij was. Bizar eigenlijk voor iemand die op zijn retegoeie funky debuutalbum samenwerkt met zowel DOOM, Damon Albarn als Thundercat. Zoiets is toch best tof om zo snel mogelijk te delen met anderen. Maar nu zijn titelloze plaat uit is en Glastonbury hem al heeft geboekt voordat zelfs zijn moeder hem ooit een noot heeft horen spelen, moet ie wel.

Advertentie

Vice: Vind je het nu niet heel vervelend om met mij te praten?
The Child of Lov: Het is nooit de bedoeling geweest om mysterieus te gaan doen en om die reden interviews te weigeren. Ik heb tijd nodig gehad om te wennen aan wat er allemaal gebeurde. Ik heb nog nooit opgetreden, nog steeds niet. Uit het niets ben ik getekend bij een groot label (Domino, FF). Ik heb mijn album afgemaakt met Damon Albarn, ik zat in de studio met DOOM. Op dat moment dacht ik, shit, wacht even. Het is te makkelijk om door bullshit te worden meegesleept, dus dat andere aspect, wie ik ben, dat komt wel.

Omdat er zo weinig over je bekend is, leek het me verstandig om met de basis te beginnen. Vul voor me in.
leeftijd: 25
geboren in: België, na een jaar met mijn ouders verhuisd naar Hoogeveen, vervolgens Alkmaar waar ik de langste periode van mijn jeugd heb doorgebracht.
relatie: ja
favoriete eten: hamburger
favoriete artiest: Prince. Hij is zo compleet.
roken: nee, nooit gedaan ook. Niet eens een trekje.

Wat zegt dat niet-roken over jou als persoon?
Ik ben principieel. Zo ben ik ook pertinent tegenstander van drugs en groente en dan specifiek zuurkool en groenten die nat zijn. Spinazie, dat soort. Groentesap is het meest ranzige dat er bestaat. Op je zelf ontworpen albumhoes sta jij met een aureool boven je hoofd afgebeeld te midden van dieren en voedsel, waaronder je favoriete gerecht de hamburger. Is dat wat wij zien jouw mini heiligdom?
Ik zag de albumhoes van Dangerous van Michael Jackson. Daarop staan veel verschillende elementen. Het leek me tof om ook zoiets te doen. Wat je op de hoes ziet, is mijn verzameling van eten en dieren die ik vet, mooi en lekker vind. Dit is mijn circus.

Advertentie

Ik begreep dat je je lang schaamde voor je muziek.
Ik kom niet uit een muzikaal gezin waar iedereen instrumenten bespeelt. Ik dacht dat mijn moeder en mijn broertje het raar zouden vinden wat ik deed. Ik vond het ongemakkelijk. Zeker omdat het toch iets kwetsbaars is, helemaal als je net begint. Dus deed ik het stiekem, als mijn moeder en broertje niet thuis waren. In het begin maakte ik alleen beats, met het toetsenbord van de computer als mijn toetsen. Later ben ik ook gitaar gaan spelen, toen moeten ze wel iets door hebben gehad. Het was ook niet echt topsecret, zolang er maar niet over werd gesproken.

Ook niet met je vrienden?
Ik ben niet iemand die op een feestje tegen iedereen zegt: hee ik heb een nummer gemaakt, ik laat hem nu aan iedereen horen en geef je mening alsjeblieft. Ik dacht dat het rare muziek was die alleen ik vet vond. Daarom is het zo raar om getekend te worden en dat alles nu zo’n vlucht neemt.

En wat zegt je moeder nu, heeft ze inmiddels wel wat mogen horen?
Ze is trots, maar wat ze nu echt van de muziek vindt? Ze luistert naar Adele natuurlijk, net zoals iedere moeder. Ik denk dat zij het echt raar vindt.

foto: Bart Jansen Je deed je best om weg te blijven uit de crazy wereld die nu zo’n vlucht met je neemt. Je staat deze zomer op Glastonbury. Snap je wel wat je daarmee op de hals hebt gehaald?
Ik ben nog nooit op een festival geweest, dus ik heb geen idee. Maar iedereen zegt: het is daar een gekkenhuis.

Advertentie

Daar ga je je toch zeker wel op voorbereiden?
Waarom? Ik ben niet bang om live te gaan spelen. Je gaat er gewoon heen, de band maakt zich klaar, je speelt een half uur en je gaat weer naar huis. Zo stel ik het me tenminste voor. Ja toch? Ik ga in elk geval niet wasted worden op de artiestencamping. Daar heb ik geen behoefte aan.

Hoe denk je dat het er op een festival aan toegaat?
Er zijn veel mensen die de weg kwijt zijn, of van elkaar houden als de zon schijnt. Ik weet het verder niet. Ik denk dat je het alleen kunt begrijpen als je er bent geweest.

Waarom heb je nooit de behoefte gehad om naar een festival te gaan?
Ik heb een keer gekampeerd en dat was wel genoeg. Sowieso ga ik niet vaak naar live-shows, hooguit drie keer per jaar. De enige tot nu toe zijn die van artiesten die ik echt heel goed vind. D’Angelo zag ik laatst in Paradiso. Bij een optreden van Erykah Badu heb ik haar ook ontmoet. Ze vertelde dat ze in haar hotel de hele dag naar mijn plaat had geluisterd. Ik dacht dat ik flauwviel. Ik ben sowieso verliefd op haar.

Ik vind het tamelijk bizar dat je op Glastonbury staat terwijl je niet weet hoe het is om a. live te spelen en b. op een festival te zijn.
Dat komt wel goed. Ik ga gewoon zingen en in mijn band zitten muzikanten die het klappen van de zweep kennen, dus daar maak ik mij geen zorgen over. We hebben laatst voor het eerst geoefend. Ik was kritisch tegen ze, maar stiekem was ik van binnen superenthousiast.

Oké.

Meer weten over de festivals van 2013? Vice heeft er een speciale website voor ingericht.

Luister in de tussentijd hieronder naar de plaat van The Child of Lov, druk daarvoor op het daarvoor bedoelde knopje hieronder. Zodat je weet wat je gaat horen als je hem ziet op onder meer Best Kept Secret., 21-22-23 juni.