Een paar weken geleden tipten we 8 bands die sowieso niet gaan doorbreken in 2014. Hier volgt alvast de eerste rectificatie, want we hebben net de nieuwe Cultlove EP van Yuko Yuko geluisterd, en de Nederlandse muziekindustrie moet zich schamen als ze niet gauw heil gaan zien in de prachtige liedjes die Elias Elgers in recordtempo in elkaar sleutelt. Luister hieronder naar zijn EP en lees het gesprekje met de jonge Fries over Mexico, Pitt bier en love metal.
In de zomer van 2012 had ik voor het eerst een 2-track release op mijn Bandcamp gezet. Nu kan ik die nummers niet meer aanhoren, maar het werd destijds opgepikt door een klein Mexicaans blogje. Die gast van dat blog zei dat ik bij een bepaald Badpop-label moest komen. Dat leek me een goed idee. Toen heb ik daar een EP uitgebracht. Wat doen ze voor je?
Ze brengen mijn muziek uit en promoten die vervolgens. Daar heb ik niet om gevraagd, maar ik vind het heel tof! Ik hoef er ook niets voor te betalen. Ze doen het omdat ze mijn muziek leuk vinden, ze vinden me aardig. Dat zijn voor hen de voornaamste redenen. Het zijn jongelui van in de twintig die zich veel bezighouden met nieuwe muziek en iets minder met de professionaliteit van hun label. Ze doen het gewoon uit liefhebberij, dat vind ik er zo leuk aan. Ben je er zelf al geweest?
Ze hebben het er vaak over. Ze hebben geprobeerd om met het label een showcase te doen op SXSW-festival. Dat is toen niet gelukt, anders zou ik waarschijnlijk wel al in Austin gespeeld hebben. Maar de publiciteit gaat goed, ze hopen me op een dag die kant op te laten komen.Merk je dan dat er Mexicanen zijn die je kennen?
Ik ken de helft van mijn vrienden op Facebook niet, die zijn Mexicaans. Die hebben me toegevoegd omdat ze mijn muziek leuk vinden. Als ik fanmail krijg is het uit Mexico, en ik zag ook dat het grootste gedeelte van de traffic van mijn Bandcamp-pagina uit Mexico komt. In Nederland heb ik nog geen contact met labels, pas de laatste tijd begint het hier een beetje op gang te komen. We hebben nog niet eens met de voltallige band opgetreden.Hoe kan dat?
Ik maak alle liedjes helemaal zelf, en ben nu bezig om mijn liedjes te vertalen naar een liveshow. 5 maart is de eerste liveshow met band in Studio K, en we gaan dat met z’n vijven doen. De band wordt gevormd door vrienden waarmee ik al eerder ook in bandjes zat. De nummers zijn niet gemaakt om live te spelen, dus het is nog even puzzelen hoe we dat gaan doen. Ik houd nooit echt rekening met de live uitvoering. Ik maak altijd verschillende muziek, want anders vind ik dat het nogal snel verveelt. Als ik dan ook nog eens na moet denken over die live-uitvoering tijdens het opnemen dan verveelt het al helemaal. Ik hou het liever gescheiden. Is het opnemen met tape voor jou dan wel een soort uitdaging?
Ja, op je computer zijn je mogelijkheden eindeloos. Je kunt maar gaan en gaan, en zelfs met al die mogelijkheden is het eindresultaat vaak alsnog teleurstellend. Op tape heb je 8 sporen, en daar ben je zo doorheen. Het is echt af op die manier en dat werkt een stuk bevredigender, en je werkt nauwkeuriger. Het is iets minder doordacht, maar daardoor wel interessanter. Het liedje kan daardoor juist verrassend goed uitpakken. Kijk maar naar R Stevie Moore. Die man heeft 400 albums gemaakt. Je kan het blijven luisteren en zo kom je altijd wel weer een nieuw favoriet nummer tegen. Wat ben je dit jaar nog allemaal van plan?
Ik heb sinds kort met een van mijn beste vrienden, Jaap van der Velde, een netlabel opgezet, dat heet Purple Noise Record Club. Daar is vorige week ook een EP’tje gereleased, Diary of Purple, met 19 nummers die in een korte tijd zijn opgenomen. We zitten ook samen in The Homesick, weer een ander project. Alles wat we doen gaan we onder verschillende namen uitbrengen. En dan bedoel ik ook echt alles, van hiphop tot love metal. Hahaha, love metal?
Ja weet je wel, van die ene band HIM. Ik vind het de hoogste tijd voor een love metal-revival. Dat lijkt me geweldig. Houd Purple Noise Record Club dus in de gaten.
Advertentie
Noisey: Hoi Elias! Het viel ons meteen al op dat je muziek wordt gereleased door een label uit Mexico. De laatste keer dat we keken lag dat niet naast de deur. Hoe kom je daar in godsnaam terecht?
In de zomer van 2012 had ik voor het eerst een 2-track release op mijn Bandcamp gezet. Nu kan ik die nummers niet meer aanhoren, maar het werd destijds opgepikt door een klein Mexicaans blogje. Die gast van dat blog zei dat ik bij een bepaald Badpop-label moest komen. Dat leek me een goed idee. Toen heb ik daar een EP uitgebracht. Wat doen ze voor je?
Ze brengen mijn muziek uit en promoten die vervolgens. Daar heb ik niet om gevraagd, maar ik vind het heel tof! Ik hoef er ook niets voor te betalen. Ze doen het omdat ze mijn muziek leuk vinden, ze vinden me aardig. Dat zijn voor hen de voornaamste redenen. Het zijn jongelui van in de twintig die zich veel bezighouden met nieuwe muziek en iets minder met de professionaliteit van hun label. Ze doen het gewoon uit liefhebberij, dat vind ik er zo leuk aan. Ben je er zelf al geweest?
Ze hebben het er vaak over. Ze hebben geprobeerd om met het label een showcase te doen op SXSW-festival. Dat is toen niet gelukt, anders zou ik waarschijnlijk wel al in Austin gespeeld hebben. Maar de publiciteit gaat goed, ze hopen me op een dag die kant op te laten komen.Merk je dan dat er Mexicanen zijn die je kennen?
Ik ken de helft van mijn vrienden op Facebook niet, die zijn Mexicaans. Die hebben me toegevoegd omdat ze mijn muziek leuk vinden. Als ik fanmail krijg is het uit Mexico, en ik zag ook dat het grootste gedeelte van de traffic van mijn Bandcamp-pagina uit Mexico komt. In Nederland heb ik nog geen contact met labels, pas de laatste tijd begint het hier een beetje op gang te komen. We hebben nog niet eens met de voltallige band opgetreden.Hoe kan dat?
Ik maak alle liedjes helemaal zelf, en ben nu bezig om mijn liedjes te vertalen naar een liveshow. 5 maart is de eerste liveshow met band in Studio K, en we gaan dat met z’n vijven doen. De band wordt gevormd door vrienden waarmee ik al eerder ook in bandjes zat. De nummers zijn niet gemaakt om live te spelen, dus het is nog even puzzelen hoe we dat gaan doen. Ik houd nooit echt rekening met de live uitvoering. Ik maak altijd verschillende muziek, want anders vind ik dat het nogal snel verveelt. Als ik dan ook nog eens na moet denken over die live-uitvoering tijdens het opnemen dan verveelt het al helemaal. Ik hou het liever gescheiden. Is het opnemen met tape voor jou dan wel een soort uitdaging?
Ja, op je computer zijn je mogelijkheden eindeloos. Je kunt maar gaan en gaan, en zelfs met al die mogelijkheden is het eindresultaat vaak alsnog teleurstellend. Op tape heb je 8 sporen, en daar ben je zo doorheen. Het is echt af op die manier en dat werkt een stuk bevredigender, en je werkt nauwkeuriger. Het is iets minder doordacht, maar daardoor wel interessanter. Het liedje kan daardoor juist verrassend goed uitpakken. Kijk maar naar R Stevie Moore. Die man heeft 400 albums gemaakt. Je kan het blijven luisteren en zo kom je altijd wel weer een nieuw favoriet nummer tegen. Wat ben je dit jaar nog allemaal van plan?
Ik heb sinds kort met een van mijn beste vrienden, Jaap van der Velde, een netlabel opgezet, dat heet Purple Noise Record Club. Daar is vorige week ook een EP’tje gereleased, Diary of Purple, met 19 nummers die in een korte tijd zijn opgenomen. We zitten ook samen in The Homesick, weer een ander project. Alles wat we doen gaan we onder verschillende namen uitbrengen. En dan bedoel ik ook echt alles, van hiphop tot love metal. Hahaha, love metal?
Ja weet je wel, van die ene band HIM. Ik vind het de hoogste tijd voor een love metal-revival. Dat lijkt me geweldig. Houd Purple Noise Record Club dus in de gaten.