FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Deze chick stalkt artiesten en maakt daar kunst van

Tot dusver kan ze van haar lijstje afstrepen: jonko roken met Wiz, Kendrick een middagdutje zien doen en friet eten met Gil Scott-Heron.

Elisabeth Ouni is geen doorsnee muziekfan. Een beetje het internet doorspitten naar nieuwe muziek, een Spotify-playlistje aanklikken, of wat comments achterlaten op Youtube is voor haar niet genoeg. Ze wil haar idolen ontmoeten, en dus reist ze vaak de wereld over om ze in het echt te zien. Soms wordt ze genegeerd, maar vaak genoeg heeft ze succes. Tot dusver kan ze van haar lijstje afstrepen: jonko roken met Wiz, Kendrick een middagdutje zien doen en lunchen met Gil Scott-Heron.

Advertentie

En elke keer wanneer ze beet heeft, en de grens tussen fan en artiest vervaagt, maakt ze een Polaroid-foto. Pusha T, D’Angelo, ScHoolboy Q – allemaal staan ze op de gevoelige plaat sinds Elisabeth haar missie in 2009 startte, het moment dat ze kans zag een foto van Pharrell te maken. Ze flikt het om van stalken een kunstvorm te maken: haar foto’s maken deel uit van de site A Polaroid Story en op dit moment wordt er zelfs een documentaire over haar gemaakt, met gastrollen van Cypress Hill, Dizzee Rascal, A$AP Rocky, Erykah Badu, Grace Jones en meer.

We zochten contact met Elisabeth om haar verhaal te horen.

Noisey: He Ouni! Vertel eens, wat bezielde je om artiesten, en dan vooral rappers, met je Polaroid-camera te achtervolgen?
Elisabeth Ouni: Sinds mijn jeugd luister ik veel naar hiphop. Ik ben half-Tunesisch, dus misschien zit het wel in mijn bloed. In essentie gaat hiphop over de strijd die je voert met het leven, en over het proberen vooruit te komen. Ik verliet mijn ouderlijk huis op mijn zestiende. Hiphop hielp me op de been te blijven. De muziek zorgde voor blijvende inspiratie en energie.

Diep. Ik dacht dat het was omdat je ooit een crush had op Pharrell. Hoe krijg je toegang tot de grote sterren van deze wereld?
Ik leg altijd eerst uit waar mijn project over gaat. In het begin was dat wel moeilijk, want ik ben geen journalist. De eerste paar keer dat ik contact probeerde te krijgen, wist ik niet eens dat je een perskaart nodig hebt. Ik was supernaïef en vooral in het begin vond ik het ongemakkelijk om mensen voor een foto te vragen.

Advertentie

Heb je tegenwoordig een standaard verhaal dat je afsteekt?
Yep. Het zijn iets van vier regels waarin ik mijn project uitleg. Dat is echt nodig, want vaak heb je in zo’n situatie geen tijd om van wal te steken. Het is nu zelfs zover dat artiesten me advies geven hoe andere artiesten te benaderen. Zo gaf J Cole me advies over hoe ik Jay Z zou moeten aanspreken.

Wat was dat advies? Best handig om te weten, mocht ik het binnenkort zelf willen proberen.
Hij vertelde me dat ik me goed moest voorbereiden. Hij heeft zelf eens voor de deur van zijn studio gestaan in een poging zijn demo aan hem te overhandigen. Hij had toen een pitch voorbereid, dus ik neem dat advies graag ter harte.

Wat voor opvallende dingen heb je nog meer meegemaakt?
Er was een festival in Brussel. Ik kwam erachter in welke hotels de artiesten verbleven, dus stond ik bij een van de hotels te wachten toen Gil Scott-Heron langs kwam kopen. Ik stapte op hem af en vroeg hem of hij was wie ik dacht dat hij was. Hij antwoordde: “Ja, ik kan nergens in het hotel eten vinden. Kun je me alsjeblieft wat eten voor me regelen?” Ik vroeg hem of hij zin had in Belgische friet. Ik voelde me daarna wel schuldig hem te vragen voor een foto.

Is het ooit mis gegaan? Dat iemand zei dat je moest oprotten?
Zeker, ik was eens ergens in de backstage toen een vrouw van een artiest boos op me werd omdat ik daar rondhing. Ze kwam schreeuwend op me af van “GET THE FUCK OUT OF HERE.” Ik geloof dat het de vrouw was van een van de gasten van Cypress Hill. Ze stond op het punt om bier tegen mijn hoofd aan te gooien. Wat vals.
Maar dat zijn wel uitzonderingen. De meeste mensen reageren relaxt en vrij normaal. Ik ontmoette ooit eens Mark Ronson en dat was heel leuk. Natuurlijk moet je snappen dat het niet je vrienden zijn, maar het was erg laidback en hij gaf me alle ruimte om vragen te stellen. Daar ben ik naar op zoek. Ik probeer mensen zo normaal mogelijk over te laten komen.

Advertentie

Van een paar grote artiesten heb je vrij intieme foto’s kunnen maken: Diplo zonder shirt, Pharrell zonder hoed. Heeft iemand je ooit oncomfortabel weten te voelen?
Nee. Ik probeer zoveel mogelijk in het moment te werken. Het is belangrijk te blijven realiseren dat ik me in hun persoonlijke ruimte begeef - je moet daar respectvol mee omgaan. Als je merkt dat hun best doen zoveel mogelijk zichzelf te zijn, vind ik dat tof. Ik wil niet dat ze extra aardig tegen me doen. Als ze die dag chagrijnig zijn, is dat prima.

Wie staat er voor 2015 op je wensenlijst?
Ik wil echt graag Kanye op de foto krijgen.

Denk je dat je een kans maakt?
Zeker weten! Ik heb al een paar ingangen geprobeerd, dat is toen helaas niet gelukt maar het zal vast een keer lukken. Maar wat ga ik dan meemaken? Geen idee. Ik heb zijn interview met de BBC gezien. Superintens. Ik vraag me af in hoeverre hij de controle over zoiets wil houden.

Ik denk dat je dat wel kunt raden.
Als ik uiteindelijk alleen een klein verhaal en een foto zou kunnen krijgen, zou dat al te gek zijn.

Oké, joe!