Lijpe is geen mocrorapper

Lijpe (morgen wordt 'ie 21) uit Maarssen is een hype in de Marokkaanse rapscene en op straat. Ook zijn video’s op YouTube zijn populair: via 101 Barz, Hou je Bek en Zonamo Underground heeft hij binnen een paar jaar al miljoenen views. Een maand geleden kwam zijn EP Van De Bodem Naar De Grond uit en niet veel later volgde zijn eerste officiële video.

Hoe anders zag het er twee jaar geleden allemaal voor hem uit? Hij stopte met school om vol voor een carrière als rapper te gaan terwijl hij alleen wat streetfame als battle-rapper had, maar zijn keuze pakte gelukkig goed uit. Alle reden dus om te zitten met Lijpe en meer te weten te komen over hem en zijn verhaal. Aan het begin van ons gesprek vertelt hij meteen nog effe een nieuwtje: hij heeft zojuist bij Top Notch getekend.

NOISEY: Ik had je laatst aan de telefoon en toen had je het al over een gesprek met Universal – hoe is dat afgelopen?
LIJPE: Ik heb net getekend bij Top Notch, dus de deal is rond.

Waarom heb je bij een label getekend? Je hebt juist bewezen dat je ook zonder label heel ver kunt komen.
Er moest teveel tegelijkertijd gebeuren. Ik ben erachter gekomen dat een artiest zich echt moet kunnen focussen op zijn muziek en niet teveel als manager moet gaan denken. Er komt nu een deluxe-versie van mijn EP in de winkels te liggen waarop vier extra bonustracks staan.

Je EP heb je Van De Bodem Naar De Grond genoemd, waarom?
De bodem was twee jaar terug. Ik was gestopt met school en ik had geen werk. Mijn moeder had het daar best moeilijk mee, ze zag dat ik achterbleef op de rest. Dat was een moeilijke tijd, je ziet je moeder stressen en je ziet dat de mensen om je heen zich zorgen maken. Ik was al bezig met muziek, werd op straat herkend maar ik had eigenlijk nog niets bereikt. Op school had iedereen het over mijn raps en dat heeft me gemotiveerd. Op een gegeven moment besloot ik echt met alles te stoppen, zelfs met voetbal waar ik ook op een hoog niveau mee bezig was, en me volledig op de muziek te richten. Ik wilde er mijn toekomst van maken. Dat is nu twee jaar geleden. Nu ben ik op de grond, maar nog niet aan de top want dan zou ik in een Mercedes rijden. De top is mijn volgende bestemming.

Heb je voorbeelden van mensen die jou inspireren?
Mijn grootste voorbeeld blijft gewoon mijn moeder. Aan het einde van de dag doe ik het allemaal voor haar. Ik wil haar zien lachen, als zij lacht dan is het voor mij alweer een hele mooie dag. Dat mijn moeder zegt dat ze trots op me is, daar gaat het om. De mensen die naar mijn muziek luisteren zijn anders dan de mensen waar ik het echt voor doe.

Over je luisteraars gesproken, lijken ze op jou?
Ik denk dat mijn fans net zo zijn als hoe ik vroeger was. Jongens van de straat, jongens die op school zitten, jongens die spijbelen. Mijn jeugd is denk ik vergelijkbaar met die van hen. Mijn fans, mijn echte fans zijn van de straat. Je hebt luisteraars en fans, strijders die bij elke show weer vooraan komen staan. Je hebt luisteraars die het gewoon waarderen, die gaan zich nooit als fan gedragen omdat ze een bepaalde eer hebben en vaak een paar jaar ouder zijn.

Heb je het gevoel dat je een rolmodel bent?
Er zijn wel bepaalde groepen die echt naar mij opkijken. Maar ik voel me niet echt een rolmodel, ik voel mij nog steeds gewoon Appie. Het is niet zo dat er iets veranderd nu ik een deal heb. Je zal mij nog steeds op dezelfde plekken zien. Ik wil gewoon het goede voorbeeld geven, vooral voor de kleine jongens, voor hen wil ik geen slecht voorbeeld zijn. Maar ik zie wel dat die boys mijn lines gebruiken en dat soort shit – ze moeten alleen nooit de dingen gaan doen die ik gedaan heb. Ik voel me dus wel verantwoordelijk, maar ik kan niet alles wat ze doen op me nemen. Ik zeg bepaalde dingen die niet goed zijn maar die de jeugd misschien op een bepaalde manier inspireert. Hun ouders zullen misschien zeggen: luister niet naar die jongen. Ik zeg gewoon wat ik heb gedaan en wat je beter niet kan doen, ik laat het eigenlijk helemaal aan jou over wat je ermee doet. Ik schrijf gewoon mijn gevoel op papier.

Zodra je achter de mic staat lijkt het alsof er iets in je verandert. Er komt een bepaalde agressie in je los, kun je omschrijven wat er met je gebeurt?
Wat ik rap, dat meen ik. Als je iets meent dan wil je het echt duidelijk maken. Het is een bepaalde boost die ik krijg, dat komt ook door die beats. Dan ben ik als een thaibokser in de ring klaar om te knallen. Het is niet eens bewust om een bepaald beeld van mezelf neer te zetten. Het is gewoon Lijpe en zo kent iedereen mij. Zo ging dat ook met voetbal, wanneer ik het veld op ging, dan was ik iemand anders. Wanneer ik achter die mic sta, wil ik het ook in één keer goed doen. Ik wil gewoon winnen. En als ik niet win dan moet ik gelijk spelen – ik mag niet verliezen. Ik kan voor niemand onder doen.

Heb je je weleens afgevraagd waar je zou staan als je de muziek niet had?
Daar had ik het laatst nog over, wat als ik hier nu niet stond? Ik denk dat het dan wel de verkeerde kant op had kunnen gaan. Ik zie het om me heen gebeuren. Ik ben dan blij dat ik rap, blij dat ik gewaardeerd word, en blij dat ik daarmee wat brood verdien. Dat lucht wel op.

Wat vind je van de term mocrorap?
Ja, een mocro rapt dus ja dan noem je het mocrorap. Maar ik vind dat onzin man. Iedereen rapt en als we termen gaan bedenken en die weer gaan verbinden met bepaalde groepjes, dan worden we allemaal een soort product. Iedereen doet gewoon zijn ding, en iedereen heeft zijn eigen stijl. Er zijn wel mensen die elkaar nadoen maar om dan echt te zeggen dat is mocrorap, dat kan je niet zeggen.

Wat voor rol speelt je Marokkaanse achtergrond wel?
Ik weet niet beter. Mijn Marokkaanse achtergrond is mijn enige achtergrond en daar moet je het uiteindelijk mee doen. De omgeving en de buurt waarin ik ben opgegroeid heeft mij als persoon wel gemaakt. Het heeft me bij andere jongens gebracht dan waar iemand met een Nederlandse achtergrond mee opgroeit; je komt wel in een andere omgeving terecht.

Tot slot: je ging van de bodem naar de grond, hoe kom je van de grond naar de top?
Het belangrijkste is dat je gewoon geld moet maken. het maakt niet uit hoe. Als ik muziek maak dan stop ik er gewoon alles in, behalve doekoe, dat haal ik er weer uit. Je moet waardering opbouwen, gewild zijn, en dat doe je door mensen te raken. Pas dan willen ze een plaat van je kopen of überhaupt in een trui van je lopen. Ik wil niet zeggen dat ik de beste rapper ben, maar ik overtuig wel mensen om in mij te geloven.