Een gesprek met Eefje de Visser over haar gevecht met de donkere kant van het leven (en drugs)

Toen we vorige maand de eerste single van Eefje de Vissers nieuwe album primeurden, werden we overvallen door diepe spijt. Hoe kon het toch dat we nog nooit iets over deze dame met de golvende stem hadden geschreven? Scheef raakte ons zachtjes, maar we waren direct knock-out. Voor haar derde album Nachtlicht reisde ze naar Barcelona en ze kwam terug met elektronische synth-beats, gitaren die tokkelen als de zeldzame Spaanse regen, en een stem die golft op het ritme van de Middellandse zee. We spraken haar over het nieuwe album, de liefde en paddo’s.

Noisey: Op Nachtlicht ligt de nadruk op elektronische muziek – heb je met deze plaat een middenweg gevonden tussen De Koek en Het Is?
Die elektronische, popachtige kant heeft er altijd wel ingezeten, ook bij Het Is. In mijn allereerste single, Hartslag, zaten allemaal poppy beats en was er geen enkele akoestische gitaar te vinden. Toch heb ik de afgelopen jaren een bepaald imago van me moeten afschudden, eigenlijk twee imago’s: veel mensen zien me of als het meisje met de gitaar, of als dat meisje met de popachtige drumbeats. Met deze plaat komen die twee werelden eindelijk samen inderdaad.

Was dat toevallig of heb je bewust een plaat gemaakt om van dat imago af te komen?
Ik doe sowieso vanaf het begin al wat ik zelf wil. Ik hoef me niet te bewijzen als een bepaald soort artiest. Over De Koek werden dingen geschreven waar ik het helemaal niet mee eens ben, dus toen had ik wel het gevoel dat ik me moest bewijzen – dat ik niet het zoveelste kippetje was. Nu probeer ik er gewoon voor te zorgen dat alles goed in elkaar zit, en dat is het.

Bij Nederlandstalige muziek luister je meestal direct naar de tekst, maar bij Nachtlicht trekt de muziek als eerste de aandacht.
Dat komt waarschijnlijk omdat er bij Nederlandstalige muziek minder vrij met taal wordt omgesprongen. Ik luister veel naar Engelstalige muziek, en in Engelse liedjes is het vaak logisch dat niet alles te verstaan is. Human Nature van Michael Jackson is een megahit geweest, maar niemand die zich afvraagt wat het in godsnaam betekent. Het is allemaal samengesmolten met de muziek. Ik hou niet van de klank van Nederlands, en ik wil dat muziek in de eerste plaats de overhand neemt.

Waarom schrijf je dan niet in het Engels?
Ik spreek perfect Engels, maar ik kan er geen woordgrapjes in maken. Daardoor hebben de teksten minder fantasie. In het Nederlands lukt me dat wel, en vanaf het moment dat ik dat ontdekte ben ik op zoek gegaan naar een manier van teksten schrijven die niet te geforceerd overkomt. Het is leuker als er wat losse eindjes zijn, want dan kun je je fantasie erop loslaten.

Nachtlicht klinkt zomers, vrolijk en licht, maar je zingt ook ‘Ik hoop dat ik hoop heb, wil dat ik door wil’. Dat is dan weer vrij zwaar.
Laatst zei iemand: “Het is alsof je tegelijkertijd vol de rem én het gas in trapt.” Dat is ook wel zo – aan de ene kant wil ik van alles doen, aan de andere kant wil ik mijn hoofd in het zand stoppen en gewoon stilte. Dat is misschien iets van deze generatie, omdat we zo veel prikkels hebben. Alles moet leuk en spannend zijn, maar er gaan nu meer mensen dan ooit naar de psycholoog. Ik vecht constant tegen mijn donkere kant, opdat die niet de overhand neemt. Uiteindelijk is het vooral een kwestie van die kant accepteren, je moet ervoor zorgen dat er geen extra laag van frustratie bovenop komt. Jong en Stof gaan daarover, over het opzoeken van je levenslustige kant.

Op het album verwijs je veel naar de zee. Waarom?
De zee is meer een metafoor voor kopje onder willen gaan, even ontsnappen. In een tijd waarin we hoge eisen aan ons zelf stellen, is de zee iets waarin ik wil wegduiken. De rust onder water en dat uitgestrekte niets.

Ben je een passievolle minnares?
Ja, enorm! Maar op welke manier bedoel je?

Je zingt op Staan: ‘Nu wil je de deur uit en de hoek om. Ik weet ongeveer precies waar je uithangt’. Sorry dat ik het zeg, maar dat klinkt ook best obsessief.
Obsessief ben ik niet, haha. Ik bedoelde het gewoon als ‘ik mis je’. Het gaat over mijn afgesloten relatie en hoe ik daar het ene moment naar terug wil, en het andere moment ook weer niet. Maar ik vind het wel belangrijk dat je in een relatie keihard voor elkaar gaat. Ik wil dat het echt is en gemeend, ook van mijn kant.

Dus toen je vriend je na zo’n korte tijd ten huwelijk vroeg, was dat een schot in de roos?
Dat was totaal ongepland! We waren allebei dronken en toen vroeg hij me, maar ik zei dat hij het nog maar eens moest proberen als hij nuchter was. De volgende dag stond hij daar: “Zijn we dan nu verloofd?” Ik zei: “Nou, ja oké.” Maar dat vind ik wel mooi, ik hou niet van die officiële romantiek. Het was op De Gentse Feesten, voor mij de ideale gelegenheid om ten huwelijk gevraagd te worden, want als iemand met een ring op zijn knieën zou gaan, zou ik alleen maar keihard beginnen te lachen.

Je vriend is een Belg – is het huwelijksfeest ook in België?
Ja, ik denk het wel.

Hoe vind je België?
Ik vind het heel leuk. In Nederland voel ik me meer thuis, maar Gent is wel ontzettend mooi en ook wat losser. Ik had het vroeger nooit door, maar in Nederland is alles tot in de puntjes geregeld en word je in alles geleid. Dat vind ik leuk aan Gent, dat ik wat vrijer ben. Maar soms kom ik terug in Nederland en vind ik het weer fantastisch dat alles zo goed geregeld is .

Ken je al wat Gentse bands?
Ja, Stadt bijvoorbeeld. Wat vind jij vet uit Gent?

Raketkanon is wel superhard.
Toevallig heeft mijn vriendje bij de zanger op school gezeten, en hij heeft ook een paar keer het geluid voor ze gedaan. Ik heb alleen nog niet de kans gehad ze live te zien – blijkbaar gaat de zanger soms ook naakt.

Een voordeel van Nederland is dat je er legaal paddo’s mag kopen. Ik heb gelezen dat je die wel eens gebruikt.
Ik heb het een paar keer geprobeerd. Voor mij is het een manier van loslaten, net zoals mensen drinken om iets los te laten. Paddo’s groeien in de natuur, en ze kunnen zoiets grappigs met je doen, dat vind ik boeiend. Ik vind het jammer dat er een taboe op drugs rust; zodra je zegt dat je af en toe gebruikt, moet je direct erna zeggen dat je heus geen junkie bent.

Nederland staat misschien wat opener tegenover drugs, maar in België hebben ze nog geen AZC aangevallen.
Vluchtelingen moeten alles achterlaten en zich in een nieuwe omgeving constant bewijzen. Ze mogen niet werken, maar worden wel vuil aangekeken omdat ze niet werken. Sommige Nederlanders kunnen zo egoïstisch en kortzichtig zijn, dat is gewoon een stap terug in de ontwikkeling. Als er een probleem is in de samenleving moet je dat bespreken, maar nu is er vooral veel ruimte voor vooroordelen en ongenuanceerde onzin uitkramen.

Heb je op zo’n moment geen behoefte om er een nummer over te schrijven?
Ik zou echt geen goede protestzanger zijn. Ik vind het ontzettend moeilijk om precies te verwoorden wat ik vind. Ik zou liever op een andere manier willen bijdragen, zoals met vrijwilligerswerk. Mijn geluidsman vertelde laatst dat hij op kerstavond had geholpen bij een diner dat werd georganiseerd voor vluchtelingen. Zoiets zou ik liever doen dan muziek maken over dat soort onderwerpen.

Er zit dus ook een altruïstisch kantje aan Eefje De Visser?
Ja, maar ik kan ook behoorlijk egoïstisch zijn hoor [zegt ze terwijl ze een hap nemt van mijn koek].

Je mag ‘m houden!