PITCH 2015: De exorcist Batida

Over iets meer dan een maand (3 & 4 juli) is het weer tijd voor PITCH, waar Noisey dit jaar het Transformatorhuis host. We hebben een line-up die er garant voor staat dat je krankzinnig gaat worden en een van de artiesten die hiervoor gaat zorgen is Pedro Coquenão, ook wel bekend als Batida. Deze (radio-)dj en producer uit Lissabon maakt feestelijke afrobeats met zware invloeden uit Angola, een land dat bijna dertig jaar geteisterd werd door een bloedige burgeroorlog. We spraken hem over zijn werk en zijn achtergrond, die een onmiskenbare stempel op zijn sound heeft gedrukt.

Noisey: Kun je eerst even uitleggen wat je band met Angola is?
Batida: Ik ben er geboren en net als veel Portugezen heb ik een gemixte achtergrond. Sowieso is er al eeuwenlang een sterke band tussen Lissabon en Afrika. Nog voordat de Portugezen naar Afrika gingen, kwam Noord-Afrika naar Portugal, wat een grote invloed op het hele land heeft gehad. Toen daar de gewelddadige burgeroorlog uitbrak in 1975 vluchtte mijn familie naar Portugal; ik was toen nog maar een baby.

Je werk is zwaar beïnvloed door Kuduro en zelfs oudere Angolese muziek, maar je hebt er dus vrij weinig van mee gekregen?
Ik heb geen herinneringen aan Angola als kind, maar mijn familie en ik hebben altijd een sterke band met het land gehad. Toen we in de buitenwijken van Lissabon woonden, groeide ik op tussen mensen uit Angola, Mozambique en Kaapverdië. Je kunt dus wel stellen dat mijn omgeving niet bepaald Portugees was. Wij hadden ander soort eten, mensen kleedden zich anders en ook de muziek die we luisterden was niet Portugees. Niemand deed zijn best om zich aan te passen omdat iedereen van plan was om terug te keren wanneer de oorlog over zou zijn. Dat duurde helaas een stuk langer dan gedacht.

Heeft die leefomgeving voor je bijzondere sound gezorgd?
Dat kun je achteraf gezien wel zo stellen, maar er was ook een tijd dat ik me – net als de meeste pubers – van mijn achtergrond afzette. Ik wilde helemaal niets met Afrikaanse muziek te maken hebben; ik luisterde veel liever naar punk, hiphop en electro. Ik besefte pas veel later als dj hoeveel die stijlen allemaal met elkaar te maken hebben. Ik kwam er ook achter dat ik in mijn sets veel vaker neigde naar housebeats met zware drums of bepaalde Zouk-invloeden. Het is grappig hoe het kan lopen – ik was zo lang bezig om iets nieuws te zoeken om er vervolgens achter te komen dat er al een rijke geschiedenis was waar ik uit kon putten.

En voordat je muziek begon te maken had je een radioprogramma toch?
Ja dat klopt. Ik had veel vrienden die toffe muziek maakten, maar het probleem was dat ze allemaal los van elkaar werkten. Ik wilde met een radioshow al die gasten en hun muziek samenbrengen. Pas daarna begon ik aan het Batida-project.

Hoe is dat precies gegaan?
Het ontstond tijdens een van mijn reizen naar Luanda (hoofdstad van Angola, red.) na de oorlog. Ik was erheen gegaan om een nieuw radioprogramma te pitchen bij de publieke omroep. Er miste namelijk nog een schakel tussen elektronische muziek en wat er werd gemaakt in de grote Afrikaanse steden. Toen ik daar was kocht ik de hele tijd compilaties op straat die Batida heetten – wat iets als beat betekent –, en toen viel het kwartje: dat moest de naam worden van mijn programma. Het vatte alles samen waar ik mee bezig was: onafhankelijk zijn, niet de geplaveide paden volgen en grote talenten naar het grote publiek willen schuiven.

Ok, dus je bent dj en je vertelde ook dat je documentairemaker bent geweest. Wanneer heb je de overstap gemaakt naar zelf muziek maken?
Ik kwam er op een gegeven moment achter dat er niet genoeg Kuduro-producties waren die teruggrepen naar de gouden eeuw van Angolese muziek. Toen besloot ik om zelf remixes te maken van oude en nieuwe nummers en die stiekem in mijn radioprogramma te draaien. Ik zei niet eens dat ze van mij waren tot Bazuka uitkwam. Die track werd zo goed ontvangen dat ik besloot verder te gaan met het maken van nieuwe nummers. Ik wilde me sowieso al heel lang met muziek uitdrukken en nu had ik eindelijk een manier gevonden om dat te doen. Ergens in deze periode werd Batida niet alleen de naam van de radioshow, maar ook mijn alias.

De muziek die je maakt kan worden bestempeld als feestmuziek, ook al heeft het haar roots in een land dat door oorlog is verwoest. Heeft het denk je toch ergens een politieke lading?
Muziek kan natuurlijk wel een politiek statement maken, kijk maar naar Fela Kuti’s werk. Zelf heb ik geen politieke agenda. Met een geschiedenis als die van Angola is het een hele kunst om het daar niet over te laten gaan. Dus je kunt zeggen dat ik gewoon dansmuziek maak, maar misschien kun je het ook als een soort exorcisme zien; het is een manier om alle trauma’s weg te dansen. Maar wat ik nu zeg is niet nieuw, muziek en dans worden zo al duizenden jaren ingezet.

Nu we het toch over muziek en dansen hebben: het schijnt dat je altijd groots uitpakt bij je optredens.
Kijk, als ik nou gezegend was geweest met sexappeal dan had ik er misschien voor gekozen om alleen met een mixer op te treden. Helaas is dat niet zo, dus probeer ik ook niet in het middelpunt van de belangstelling te staan [doet heel erg zijn best om niet in lachen uit te barsten]. Nee, het draait gewoon om de hele ervaring. Ook al maak ik mijn muziek gewoon op de laptop zoals elke andere artiest tegenwoordig, voor mij zijn dans en muziek onlosmakelijk met elkaar verbonden. Ik wil mijn optredens altijd speciaal maken en de sfeer moet niet afhangen van het betalende publiek. Daarom vind ik het leuk om dansers, drummers en MC’s mee te nemen en ik stop zelf veel tijd in de visuals. Met dit alles hoop ik iedereen mijn wereld in te kunnen trekken.

Op 3 en 4 juli is het PITCH Festival op het Westergasterrein in Amsterdam met naast Young Fathers ook Herbert, Jamie xx, James Blake, Clap! Clap!, Le Le, Kaytranada en nog veel meer vette namen. Check de site en al je twijfel (als die er al was!) of je wel wilt gaan, verdwijnt.