“Ik word de nieuwe Simon Cowell”

Het eerste wat er uit zijn mond komt is een sorry; een uur later dan de afgesproken tijd komt hij het pand van VICE binnen lopen. Eerlijk gezegd ben ik allang blij dat hij voor mijn neus staat. Het afgelopen jaar heeft Noisey verschillende pogingen ondernomen om deze drukbezette hoogvlieger te kunnen spreken, en elke keer reageerde hij enthousiast maar kwam het er niet van. Fouradi heeft het namelijk nogal druk, en ja, dat is nog zachtjes uitgedrukt. Brahim Fouradi (28) ken je misschien nog wel van de broers Fouradi, een zoet r&b-popduo dat met nummers als 1 Ding en Ping meer dan vijf miljoen views op YouTube pakte.

Sinds twee jaar is het verdomd stil rondom de broers Fouradi, maar als je op Google op hun naam zoekt, kom je alsnog veel nieuws tegen; en dan vooral over Brahim. Sinds deze week woont hij in Londen. Daar is hij aangenomen bij Syco, het label/productiebedrijf van Simon Cowell en Sony dat zowel in Londen als Los Angeles een vestiging heeft. Dat is knap, helemaal als je weet dat hij pas vorig jaar echt serieus begonnen is met het artistiek managen van artiesten. Vorig jaar kwam hij via Sony bij X-Factor in Nederland terecht om daar de kandidaten te begeleiden. Nog datzelfde jaar werd hem gevraagd datzelfde te doen bij de Amerikaanse X-Factor.

Ook blijkt hij achter het succes te zitten van Monsif (op Youtube goed voor 30 miljoen views), Shotgun van Yellow Claw & Rochelle (28 miljoen views) en Aliyah (bij elkaar zo’n 45 miljoen). En nu is hij dus ingelijfd in het imperium van Cowell. Af en toe is hij een paar dagen in Nederland, zoals nu, om hier samen met ‘zijn groep’ B-Brave aan een nieuw album te werken – waarvoor hij ook elf van de twaalf nummers schreef – want bij deze Nederlandse boyband is hij als artistiek begeleider betrokken. Met andere woorden: de invloed van Brahim Fouradi verspreidt zich als een olievlek over de wereldwijde muziekindustrie.

Noisey: Een jonge jongen uit Amsterdam wordt naar Amerika gevlogen om daar een seizoen lang de A&R voor X-Factor te doen. Best bizar eigenlijk!
Brahim: Ja, want in Amerika zijn er genoeg mensen die ook dit werk doen, maar de toenmalige internationale A&R Manager wilde mij er heel graag bij hebben. De eerste meeting bij X-Factor in Amerika was gelijk met Kelly Rowland. Ik was fucking zenuwachtig, dat heb ik haar later ook gezegd hoor. Ik vertelde dat we vroeger met de familie in het busje op weg naar Marokko naar Destiny’s Child op cassettebandje luisterden en dat ik nooit had kunnen bedenken dat ik ooit met haar zou samenwerken. Zo van: en nu zit ik gewoon naast je.

Wat zei ze?
Dat het leven raar kan lopen en dat als je dromen hebt, je die achterna moet gaan. Het was een tof gesprek. Ons contact is altijd zakelijk gebleven, maar het was dát moment dat ik me realiseerde waar ik terecht was gekomen. Alles ging in die tijd zo snel. Ik werd gebeld met de vraag of ik naar Amerika wilde komen en diezelfde week nog zat ik in het vliegtuig.

Hoe was Syco in godsnaam ooit bij jou terecht gekomen? En ook zo snel!
Toen ik vorig jaar de A&R van de artiesten bij X-Factor in Nederland deed, kwam er een groepje vanuit Engeland kijken omdat het format door Blue Circle hier en daar was aangepast. Zij bleken toen best wel onder de indruk te zijn van hoe ik het hier aanpakte, die manier is namelijk net iets anders dan gemiddeld. Wat ik belangrijk vind is dat je kandidaten al tijdens de shows begeleidt, vormt, stylet en al een weg met ze uitstippelt. Na dat bezoek vroegen ze me om een seizoen in Amerika kandidaten te begeleiden, en nu heb ik dus een contract aangeboden gekregen om vanuit Londen de X-Factor en muzikale Got Talent-kandidaten wereldwijd te begeleiden. Dat is ook wat ik het liefste doe, from scratch met een artiest samenwerken. Natuurlijk wil ik ook graag met acts als One Direction gaan werken, die ook bij Syco zitten, maar vanaf het begin betrokken zijn bij een artiest vind ik toch het meest interessant. Zo komt er dit seizoen bij X-Factor in Engeland een boyband aan van in totaal acht jongens waar ik mee ga werken.

Maar dan nog heb ik het gevoel dat je een paar essentiële stappen overslaat. Sinds 2012 is het opvallend stil met Fouradi, en twee jaar later ben je A&R-manager bij zowel de Nederlandse als de Amerikaanse X-Factor en is Simon Cowell je werkgever.
Weet je, bij Fouradi hebben we sowieso altijd alles zelf gedaan. In zekere zin waren we toen al onze eigen A&R aan het doen; we bepaalden zelf hoe we eruit zagen, hoe we wilden klinken en hoe we de promo wilden aanpakken. In die tijd mailde ik al wel eens naar platenlabels of ze niet iemand in die functie zochten, maar ja, ze kenden me van Fouradi en dat kan ook tegen je werken. Ze hebben toch al een beeld van je: dat is die jongen van de zoete popmuziek. Mensen beoordelen je op wat ze al van je weten, dat doen we allemaal. Dus toen dacht ik nou, dan doe ik het maar lekker zelf. Later leerde ik een jongen kennen, Monsif, die toen iets van twaalf of dertien jaar oud was. Hij kon erg goed rappen. Ik liet aan zijn familie weten dat ik graag met hem Nederlandse popmuziek wilde gaan maken. Binnen de doelgroep is hij toen superpopulair geworden. Zijn clips haalden miljoenen views en hij werd door veel media opgepikt. Dat was het moment dat ik merkte dat ik het echt tof vind om met een artiest te werken. Niet alleen het schrijven van muziek, maar ook alles eromheen: echt die artiest succesvol proberen te maken. Vanaf toen is het balletje gaan rollen.

Toen ben je door de Nederlandse tak van Sony benaderd?
Zij vroegen mij om met Aliyah hetzelfde te doen. Tijdens het gesprek met de directeur heb ik gewoon een beetje bijdehand gedaan. Hij wilde dat ik een liedje voor haar schreef, ik stelde voor dat ik budget zou krijgen om alles zelf te doen; het liedje, de video, choreografie, styling. Ik zou van haar de act maken die niet langer meer dat meisje van Holland’s Got Talent was. Dat budget kwam er. Zij verkoopt nu grote zalen uit, en kan zomaar uitgroeien tot een van de grootste zangeressen in ons land. Inmiddels doet mijn broer het management van Aliyah. Daarna volgde Rochelle, waar ik toen Shotgun mee maakte. Jim van Yellow Claw is een goeie vriend van me, hij vond het een tof nummer en wilde er graag mee aan de slag. Voor ik het wist was dit hun eerste grote internationale single. Sony heeft me daarna gevraagd voor hen aan de slag te gaan, en dus ook X-Factor te gaan doen.

Hoe zie jij je nieuwe, huidige rol in de muziekindustrie?
Mijn kracht is dat ik heel betrokken ben, en perfectionistisch. En dat is belangrijk als A&R-manager. Het is 2014, je kan niet meer op kantoor gaan zitten en wachten tot het talent zich meldt.

Je zou juist zeggen dat de rol van A&R-manager in het internettijdperk veel meer is uitgevlakt.
Dat is zeker niet het geval. Kijk, het klopt wel dat meer mensen in het vak veiliger te werk gaan door nummers of artiesten pas te tekenen wanneer er al enig succes aanwijsbaar is. Maar neem bijvoorbeeld B-Brave, voor zo’n groep is een A&R-manager heel belangrijk. Het gaat erom dat je kijkt naar wat je wil bereiken en waar je met zo’n groep naartoe wil. In eerste instantie werd er bij Sony gesproken om van B-Brave een nieuwe One Direction te maken. Maar waarom zou je een succesvolle act met ook veel fans in Nederland willen kopiëren? Mainstreet maakt zulke liedjes al. Toen heb ik bepaald: het moet R&B worden, eigenlijk dat wat N SYNC en Backstreet Boys back in the days waren. Ik wilde een boyband ontwikkelen die er fucking goed uit ziet, fucking goed kan dansen, en meisjes laat wegzwijmelen met r&b-melodieën. Ze verkopen zalen uit, meisjes liggen met een slaapzak een nacht lang voor de deur, wonnen de Nickelodeon Kids Choice Award in L.A. en elke single komt op 1 binnen in de iTunes chart. En toch worden ze nog niet geaccepteerd als gewone populaire mainstream act. Daar kan ik me nog wel eens aan storen.

Je bent nu een soort olievlek die in rap tempo zijn invloed over de muziekindustrie verspreidt.
Ik hoor dat wel vaker ja, maar ik blijf het lastig vinden om daarover te praten. Ik werd gevraagd om bij RTL Late Night aan te schuiven. Tijdens het voorgesprek twijfelde ik al of het een goed idee zou zijn. Ik wil niet dat mensen en mijn artiesten denken van ‘Oh, hij wil op de voorgrond treden. Het lukte niet meer met zijn eigen carrière, dus probeert ‘ie het nu zo.’ De Dino Show heb ik wel gedaan, maar dat is omdat Jandino een goeie vriend is en ik wist dat het grappig zou worden. Maar ik wil zeker niet meer op de voorgrond treden.

Wat wil je uiteindelijk bereiken?
Precies die vraag stelden ze ook tijdens het sollicitatiegesprek bij SYCO. Ik zei het ze eerlijk: ik wil Simon Cowells plek overnemen.

Dat zei je toch zeker niet tegen hemzelf?
Nee, nee, ik zei dat tegen de directeur. Maar Simon is heel cool hoor. Voordat ik werd aangenomen, had ik een goed gesprek met hem. Veel mensen denken dat hij een boze strenge man is, maar dat valt hartstikke mee. Natuurlijk is hij streng, dat is precies wat hem zo goed maakt. Hij is wel echt iemand tegen wie ik opkijk. In Amerika hadden we wekelijks een meeting bij hem thuis. De dingen die hij zei klonken allemaal heel simpel, maar je weet: hij denkt over dingen na. Ik leer heel veel van hem. Nadat ik vorig jaar was gevraagd voor de Amerikaanse X-Factor, zeiden mensen tegen me: geloof me, hier gaat nog veel meer uitkomen. Ik zag dat niet zo snel gebeuren, ik had nooit kunnen bedenken dat ik er deze baan aan over zou houden.

Hoeveel tijd geef je jezelf om de nieuwe Simon Cowell te worden?
Binnen twee jaar ben ik op deze plek terecht gekomen, maar ik ga er niet van uit dat ik in hetzelfde tempo blijf doorgaan. Maar ik blijf er ook niet zeven jaar op wachten. Ik wil gewoon succesvol zijn in wat ik doe. Dat iedereen erover praat, zelfs al kennen ze me niet. Uiteindelijk wil ik het hoofd van een label worden of zelf een label oprichten. En dan wel het liefst in Amerika.

Maar de nieuwe Simon Cowell, dat betekent dus ook dat je binnenkort als jurylid te zien bent?
Ik denk wel dat ik dat de volgende X-Factor-editie in Nederland graag zou willen doen, ja.