FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Ik ging als klein meisje dat niet van hardcore houdt naar Dominator

Op het grootste hardcorefestival ter wereld werd ik door iedereen geaccepteerd, behalve door iemand die me ‘mainstream’ noemde.

Ik ben niet het grootste meisje van de wereld, dus toen ik hoorde dat ik naar het grootste hardcorefestival van de wereld ging, was ik een beetje bang. Op Dominator komen vijftigduizend mensen om naar muziek te luisteren die klinkt alsof er een orgie met voorhamers plaatsvindt bij de buren. Ik vind hardcore niet echt leuk. Ik vroeg mijn goede vriend Julian mee, want die wordt wel blij van hardcore. Samen nemen we de trein naar Eersel. Dat ligt in Brabant.

Advertentie

Het lijkt hier alsof ik er totaal geen zin in heb. Dat is niet zo. Het is een lange zit en ik hou niet van luide mensen. Die man links achter me is een onophoudelijk schreeuwende Italiaan. Bah.

Ik loop het festivalterrein op, en word direct omver gelopen door een horde halfnaakte, kale mannen. Het is 25 graden, maar het voelt alsof ik in een sauna ben. Ik heb spijt van mijn zwarte outfit. Eigenlijk heb ik spijt dat ik hier ben. Waar ben ik in godsnaam beland? De muziek is oorverdovend en mijn hartslag schiet gelijk omhoog van de stress. Ik heb drank nodig.

Drank!! Waar ben je?

Ik begrijp er niks van, hoezo is het hier zo’n doolhof? Misschien komt het door de drukte. Ik moet het toch een kans geven, en ik besluit het op een zuipen te zetten. Dat helpt: langzaam begin ik het leuk te vinden. Mijn goede vriend, die me bijstaat en beschermt, vermaakt zich ook prima. Hij hakt er op los. Ik nip rustig een bier.

Of je nou zonder shirt gaat of een net pak aantrekt zoals de persoon hier links, het maakt niemand hier wat uit. Dat is erg fijn.

Trending: de blote bast. Dat zie ik graag. Waarom dragen mannen überhaupt T-shirts?

Het allerbeste aan Dominator zijn de wc’s. Waar je normaal gesproken uren in de rij staat te dringen, hoef je nu nog geen seconde te wachten. Omdat niemand staat op te letten, heeft ook niemand het door als er gewoon wc’s vrij zijn. Voordringen was nog nooit zo makkelijk. Ik zal het niet over de hygiëne hebben, maar laten we eerlijk zijn: heb je ooit op een schone Dixie gepist?

Advertentie

Zie je deze hoop nat papier, schijt en zo’n gascapsule, of hoe heet zo’n ding? Daar liet ik bijna mijn zonnebril in vallen. Brr.

Hakken is vermoeiend. Ik besluit een gesprekje aan te knopen met wat mensen. Hier zie je mijn Zweedse vrienden. Ze zijn lief, behalve die man met die zonnebril, want die zegt dat ik ‘mainstream’ ben. Alsof een zonnebril dragen niet mainstream is.

Deze jongens versta ik niet zo goed – of eigenlijk helemaal niet. We besluiten om maar gewoon een foto te maken als herinnering van ons samenzijn. Het contact met mensen verloopt soepel, ik begin het oprecht naar mijn zin te krijgen. Soms weet ik even niet zo goed hoe ik moet bewegen, maar dat maakt niet uit want er is genoeg te doen. Motorcross kijken, verklede mensen die acts opvoeren en kermisattracties waar niemand in wil.

Er is een minuut stilte voor Nice. Gelijk is er paniek. ‘Waar is de muziek?!’ ‘Ik hoor niks meer!’ hoor ik van alle kanten. Het duurt even voordat het belletje rinkelt, en dan houdt iedereen gewoon zijn bek. Het is echt eventjes helemaal stil, een bijzonder moment.

Ik weet niet echt wat dit is, maar iedereen maakt er foto’s van. Ik wil niet achterblijven.

Zo eindig ik: toch een beetje eenzaam tussen al mijn nieuwe makkers, en lichtelijk vermoeid van het lopen en verhit van het dansen. Dominator is een leuk festival, al mogen ze de volgende keer van mij wel wat meer 2Pac draaien.

Check ook festivals.vice.com voor al je ronkende festivalverhalen, winacties voor tickets, fotoreportages en meer.