Iedereen praat elkaar na dat Lowlands het niet meer heeft. Onzin!

Voor het eerst in tien jaar lijkt Lowlands niet uit te verkopen. Er zijn nog iets van tienduizend kaarten te koop, camping 6 en 7 zijn geschrapt.

Ik ga dit jaar wél naar Lowlands. Voor de 23e keer. Jazeker, ik was er alle keren bij, ook de eerste. Voor wie klaagt dat Lowlands niet meer als vroeger is, die breng ik graag in herinnering dat we in 1993 niet echt veel keuze hadden. Alpha en Bravo, met die twee tenten moesten we het doen. Zondag om zeven uur ’s avonds was het al afgelopen en moesten we naar huis. Dat het de koudste Lowlands ooit was, met vorst aan de grond, en dat er Oranjeboom(!) werd geschonken, laat ik gemakshalve maar achterwege. Nu ik er zo over nadenk, snap ik eigenlijk niet waarom ik het tweede jaar weer gegaan ben.

Over snappen gesproken: ik snapte vroeger nooit waarom mensen elk jaar naar dezelfde camping op vakantie gingen, maar nu ik al 23 jaar afreis naar de Flevopolder begin ik die mensen steeds meer te snappen. Natuurlijk, de festivalwei is altijd groener aan de andere kant van de heuvels, maar daarom hoef je toch niet het oude vertrouwde honk te verlaten? Prima dat je een keertje vreemdgaat met een ander festival, maar uiteindelijk kom je toch weer terug bij Lowlands. Ik wel.

Laat iedereen maar klagen over het gebrek aan headliners. Maar dat geneuzel mag ook wel eens afgelopen zijn. Bij mijn weten waren Coldplay, Oasis en Jeff Buckley niet echt headliners te noemen toen ze op Lowlands speelden. Sterker nog, ik heb ze gemist omdat ik zo nodig in de Foxtrot moest kijken naar Dennie Christian die hoebahoebahop zong, begeleid door een Marsipulami met blote tieten.

Lowlands, zou mijn moedertje zaliger zeggen, is het best te vergelijken met de Bijbel. Daar haal je zelf uit wat er in zit. En dat klopt, want elk jaar wanneer ik op dinsdag nog brak van een weekend Lowlands met collega’s die ook gingen, bespreek hoe het was, komt werkelijk iedereen met andere verhalen. Die ene jongen van beneden heb ik het hele weekend niet gezien omdat hij van het nachtprogramma is. De jonge stagiaire die het hele weekend in de Alpha hangt, mist de meest spannende acts in de Charlie en X-Ray omdat ze alleen maar gaat kijken naar wat ze kent van 3FM. Nu met Spotify kan ‘ken ik niet’ geen reden meer zijn om bands te missen. Je moet natuurlijk wel je huiswerk doen. Misschien is het volk dat dit jaar niet gaat daar te lui voor?

Dan zijn er ook nog de onbekende hoekjes. De eerste keer Magneetbar – toen je nog door een caravan heen moest lopen om in een geheime loods met gratis drank te komen – was ik de enige op de zaak die dit illustere plekje ontdekt had. Reken maar dat die Crazy Town van Desperados, die niet in het blokkenschema staat, komende Lowlands een bezoekje van me mag verwachten.

Ben je op zoek naar een gezamenlijke ervaring, ga dan lekker met zijn vijftigduizenden op Pinkpop naar één hoofdpodium kijken, maar wil je mooie, gekke en hilarische avonturen beleven, dan is Lowlands toch the place to be. Lowlands is wat je er zelf van maakt.

Ik heb in een boerka gedanst in een bak met ballonnen onder het podium van de Alpha, ik ben op stadssafari geweest naar Lelystad, ik heb achteruit de polonaise gelopen met Toppertje over de speakers en kreeg gratis bier als beloning in de Magneetbar, en ik heb ballonnen mogen vouwen met de Europees kampioen.

Ik heb legendarische concerten gezien, heb ook legendarisch slechte shows gezien en elk jaar werd ik wel een keer muzikaal van mijn sokken geblazen omdat ik al dan niet per ongeluk in een andere tent dan gepland belandde.

Ik vind het prima hoor, dat er duizenden dit jaar verstek laten gaan. De smoesjes waarmee de afwezigheid wordt verklaard neem ik ook voor lief. Kijk het blokkenschema er nog maar eens op na: het is wederom een retesterk programma.

De vlieger van het geld dat maar één keer kan worden uitgegeven gaat ook niet op. Want die moordende concurrentie was er in 2013 en 2014 ook, en toen was het wel uitverkocht. Nee, het is mekaar collectief het verhaal aanpraten dat Lowlands het niet meer heeft. Zoals we ineens allemaal glutenvrij moesten wezen en superfoods het culinaire hoogtepunt waren, zo is Lowlands nu schijnbaar de quinoa van festivalland: passé en geweest.

Of zou het komen omdat de mensen die dit jaar niet gaan te oud zijn? Of zich te oud voelen? Terwijl je nu net dit jaar op Lowlands in de Oh Mega-tent kunt testen hoe het voelt om als zeventigjarige een festival mee te maken. Dat ouderdomspak ga ik zeker aan trekken.

Ik voel me in ieder geval niet te goed, te hip of te oud voor Lowlands. Ik blijf gewoon gaan. Daar wijkt niets voor. Een voorbeeld: een vriend van mijn partner gaat 21 augustus trouwen. Tijdens het weekend van Lowlands. De sukkel. Toen hij me de datum van de mooiste dag uit zijn leven doorgaf, liet ik hem weten dat ik niet op zijn bruiloft zou zijn. Hij vroeg nog lacherig aan mijn vriendin of ik een grapje maakte, maar zij meldde hem dat ik daarover geen grapjes maak.

In 2003 was er een vergelijkbare flinke dip in het aantal bezoekers op Lowlands. En in de jaren daarna kwam het allemaal weer goed. Let op mijn woorden: volgend jaar zijn jullie er allemaal weer bij, maar dan hebben de thuisblijvers van 2003 en nu in 2015 wel een editie gemist. Ik geen enkele. Ook daarom ga ik wél naar Lowlands. Ik wil een medaille van de organisatie als ik Lowlands 2017 er voor de 25e keer bij ben!

Mis geen enkele editie van Maarten, volg hem op Twitter.