FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Ik bracht 170 hiphoppers bij elkaar voor slechts één foto

In februari begon ik aan de klus om zoveel mogelijk hiphoppers bij elkaar te krijgen. Voor één foto die de hap naar adem moet voorstellen, zodat hiphop in Nederland weer grote stappen kan maken.

Ghamte Schmidt (ook wel bekend als host van Bassline, BBQ en Appelsap) is initiatiefnemer van Een Grootse Dag in Hiphop, de dag waarop 170 man uit de Nederlandse hiphopscene bij elkaar kwamen om samen op de foto te gaan. Die foto wordt tijdens de Amsterdamse Museumnacht onthuld. Aan de Noisey-lezers legt hij hieronder uit waarom hij maandenlang aan deze haast onmogelijke klus heeft gewerkt.

Na het zien van de documentatie van een Great Day in Hip Hop waar 200 hiphop grootheden zich verzamelden in Harlem, New York, voor een foto die op de cover van XXL zou verschijnen wist ik het zeker: dit moest ook in Nederland gebeuren. Hiphop in Nederland is inmiddels niet weer weg te denken. De mensen die er hier voor hebben gestreden en vorm aan deze cultuur hebben gegeven, verdienden het om vastgelegd te worden. Dus begon ik in februari aan de klus om zoveel mogelijk hiphoppers in Nederland bij elkaar te krijgen. Voor één foto.

Advertentie

Toen ik van mijn broer op 10-jarige leeftijd Black on Both Sides van Mos Def en Art Official Intelligence: Mosaic Thump van De La Soul in mijn handen gedrukt kreeg was ik onmiddellijk verkocht door hiphop. Eigenlijk zelfs daarvoor al, toen ik Still D.R.E voor de eerste keer hoorde en op de televisie voorbij zag komen. Toen al was er voor mij geen weg meer terug. Hiphop greep mij zoals geen enkel muziekgenre ooit daarvoor. De combinatie van het gesproken woord en de beats fascineerde mij zo dat ik elk stukje muziek probeerde te ontleden. En ook al verstond ik niks van de teksten, toch voelde ik me verbonden. Het was die I don’t take shit from nobody-mentaliteit die me als puber aansprak. Het begrijpen kwam pas toen ik op dertienjarige leeftijd mijn eerste concert van Nas in de Melkweg met Opgezwolle in het voorprogramma mocht ervaren.

Dit is Ghamte Schmidt. Nas was destijds het hoogtepunt in mijn prille hiphopcollectie, Illmatic draaide ik elke dag (overigens nog steeds). Maar ik wist niets van de Nederlandse scene, laat staan dat ik wist dat die op dat moment een stormachtige ontwikkeling doormaakte met nieuw talent die hiphop hier voor lange tijd vorm zou geven. Hier kwam ik na die onvergetelijke avond in de Melkweg achter. Het trio uit Zwolle wist mij te grijpen zoals zelfs Nas dat niet lukte. Deze teksten waren wel duidelijk en kon ik onmiddellijk begrijpen. Na die avond bouwde mijn collectie zich in een korte tijd steeds verder uit met meer binnenlandse dan buitenlandse producten.

Advertentie

Mijn bron van informatie was inmiddels niet meer beperkt door de cd’s die ik van tijd tot tijd van mijn broer uit Amsterdam ontving. Ik ging zelf ook op onderzoek uit. De Nederlandse hiphopbijbel Van Brooklyn tot Breukelen van Saul van Stapele bestudeerde ik meerdere malen van begin tot eind, waardoor er weer een hele wereld voor mij open ging. Elke vrijdag rende ik naar de lokale platenboer in Den Bosch om de nieuwste hiphopalbums twee keer achter elkaar te luisteren totdat ik genoeg geld bij elkaar had geschraapt om het album te kunnen kopen. Dit proces herhaalde zich totdat er niks nieuws voorbij kwam waar ik niet van op de hoogte was. Maar ik bleef ook nog steeds teruggrijpen naar ‘oldschool’ rap om te begrijpen waar het vandaan kwam. Hiphop was mijn ‘ding’ geworden en er was niemand die me dat kon ontnemen. Ik weet dat ik hierin niet de enige ben. Ik zie ze om me heen, jongens die net als ik hiphop leven. En dat ook voor hen Nederlandse hiphop dieper gaat dan de Amerikaanse. Toch voelt het alsof de cultuur langzaam dreigt te verdwijnen. We tapen geen opnames meer van YO!MTV Raps, videoclips van The Box of Villa65. We zijn beland in 2013, een tijd van social media en een hap-slik-weg-mentaliteit waar nummers en zelfs albums na een dag alweer outdated zijn. We staan vaak niet meer stil bij het feit dat er een hele geschiedenis ten grond slag ligt aan de muziek waar we met velen dagelijks naar luisteren.

Advertentie

Vandaar dit initiatief.

Ik wilde net als toen in Harlem de hiphopscene op één dag bij bij elkaar krijgen, om één moment te creëren om aan te tonen dat hiphop meer dan welke muziekstroming dan ook als een verbindingsfactor fungeert. Want ook al zijn de verschillen tussen de uiteindelijk 170 mensen die op de foto staan enorm, ze hebben allemaal een ding gemeen en dat is een diepgewortelde liefde voor de muziek die hen zoveel heeft gegeven. Deze foto toont aan dat er geen onderscheid wordt gemaakt tussen afkomst, leeftijd of geloofsovertuiging, want alle soorten en maten van dit spectrum worden gedekt als je de foto nader bestudeert.

De foto toont ook aan dat er hoop is voor de toekomst. Ondanks dat de cultuur onderhevig is aan verandering, laat deze pic zien dat verandering helemaal niet slecht hoeft te zijn. Alleen: omdat er zo hard naar voren wordt gehold vergeten we af en toe te stoppen om op adem te komen. Deze foto is de hap naar adem om vervolgens weer grotere stappen te maken. Zodat als we over 15 jaar weer naar deze foto kijken, we de ontwikkeling, groei, verbondenheid maar ook tegelijkertijd de diversiteit van deze groep mensen zien die hiphop in Nederland een gezicht en vorm gaven. Dat is het enige wat ik ooit voor ogen had met dit project.

De foto wordt op 2 november tijdens de Museumnacht in het stadsarchief te Amsterdam onthuld. Die avond zal ook de documentaire van Opslaan Als over deze dag in première gaan.

Ghamte zit op Twitter, net als Noisey (en wij hebben óók Facebook)