Ik ben dus blijkbaar ‘straight edge’?

Ik heb nog nooit drugs gebruikt. Het achter elkaar kijken van vier seizoenen Homeland is misschien wel het meest verslavende dat ik ooit heb gedaan. Oh, en de laatste keer dat ik alcohol dronk was in mijn eerste jaar van de middelbare school dat is toch al gauw de helft van mijn leven geleden.

Het eerste wat je je nu waarschijnlijk afvraagt, is: waarom drink je niet? In godsnaam? Het is in ieder geval de vraag die de meeste mensen mij stellen wanneer ze er achter komen dat ik niet drink. Wat mij betreft is het een ongelofelijk waardeloze vraag. Je vraagt waarom ik iets niet doe? Ik zou beter aan de drinker kunnen vragen waarom hij of zij ’t wel doet. Er zijn heel veel dingen die ik niet doe waar niemand ooit geïnteresseerd in is. Waarom vraag je niet waarom ik geen kat heb, niet naar de kerk ga of waarom ik niet naar countrymuziek luister? (Korte antwoorden: katten zijn gemene, fluffy beesten, religie is bedrog en ik heb al m’n tanden nog). Toch eisen mensen direct een verklaring wanneer ze horen dat ik me nooit aan een glas bier waag. Je zou eens moeten zien hoe streng ik word toegesproken, alsof ik iemands moeder heb beledigd.

Mijn ultieme antwoord: ik wil niet drinken. Gewoon, een persoonlijke keuze. Maar ik heb mezelf nooit, maar dan ook nooit, als een straight edger gezien.

Kijk, toen Ian Mackaye de track Out of Step schreef in 1981, sprak hij gewoon voor zichzelf en over zijn eigen idealen. Het was niet zijn bedoeling om straight edge tot een hele stroming te bombarderen, dat heeft hij ook vaak genoeg gezegd. Met de tekst “Dont smoke, don’t drink, don’t fuck” bedoelde hij niet: laten we straight edge-gangs vormen en zonder pardon drinkende kids in elkaar slaan’. Maar dat is wel wat er een tijd gebeurde in de punk scene (of misschien gebeurt het nog steeds, geen idee. Als het nog steeds gebeurt moet het sneller dood dan de opleving van ska.) Daarom heeft Mackaye, toen Minow Threat het nummer twee jaar later opnieuw opnam, de tekst veranderd naar “I dont’ drink, I don’t smoke, I don’t fuck”. Tevens voegde hij een stuktekst toe dat ongeveer als boodschap heeft: ‘Rot op met je gewelddadige sXe-gangs, stelletje dildo’s.’

Ik besloot niet met de straight edge-vlag te gaan wapperen, maar een aantal van mijn schoolvrienden destijds wel – met de XXX-tatoeages en alles. Het ironische is dat ze het allemaal hebben laten vallen op het moment dat ze gingen studeren en nu stuk voor stuk de types zijn die het roken van wiet op een slappe, semi-wetenschappelijke manier benaderen.

En dat is prima. Ik ben niet tegen wiet of alcohol, als je dat wilt gebruiken, moet je dat gewoon doen. Als ik irritant en belerend was geweest, zou ik nu wijzen op het feit dat wiet een kolossale verspilling van tijd is en dat alcohol en tabak middelen zijn om de arbeidersklasse arm en dom te houden. Sommige mensen zouden dan in de verdediging schieten en iets terug schreeuwen over een artikel op www.I’mRight.com waarin staat dat marihuana acute glaucoom bij kamerplanten kan genezen en dat het drinken van twee glazen rode wijn per dag je zal beschermen tegen een vreselijke dood door wilde beren. Oké!

Dit wil ik dus niet.

Een andere reactie die ik vaak krijg als mensen eenmaal door hebben dat ik niet drink is dat ze mij gaan vertellen dat ze ook niet drinken en dat we voor altijd vrienden zouden moeten zijn. Dat is bijna net zo erg als mensen die een Prius rijden en naar andere Prius-rijders zwaaien. Bijna.

Daarnaast heb je ook altijd mensen die denken dat ik een fantastische fysieke conditie en een dikke, dikke bankrekening heb.

Goed, het punt waar ik naartoe wil. Geloof me, er is maar een ding dommer dan de zuipcultuur en dat is de straight edge-scene. Het is een nare sekte die onbezonnen relt over een activiteit waar ze niet aan meedoet. Straight edge is een soort uit de hand gelopen AA-bijeenkomst. Straight edge is de Christenrock van de hardcore. We hadden echt genoeg aan één nummer over het niet consumeren van alcohol. Alle straight edge-nummers zijn een kopie van Out of Step en tevens overbodig en onnodig agressief.

Dit wil ik dus ook niet.

Conclusie: ik zit vast tussen twee overtuigingen. Ik vind indrinken en naar de klote gaan net zulke domme uitspraken als de straight edge-klassiekers ‘true ‘til death’ en ‘poison free’. T-shirts met ‘Beer Sucks, Drink Water’ vind ik precies even grappig als T-shirts met ‘It’s Always Five O’Clock Somewhere’. Niet dus.

Maar als het voor sommige mensen makkelijker is om mij het label straight edge te geven in plaats van simpelweg te begrijpen dat ik, als normaal mens, niet drink, dan is het niet anders. Ik ben daarom mijn eigen stroming begonnen, genaamd ‘straight meh-dge’. We hebben geen logo, we hebben geen merchandise, we zingen geen anthems. Tevens is het niet mogelijk om lid te worden. Ik ben het, alleen. We hebben iedere zondag een bijeenkomst, tot dan.