FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Hoe is het eigenlijk als lang persoon bij een concert?

Een interview vanuit de hoogte.

Klein mens interviewt lang mens over het lang-zijn bij een concert.

Ik ben 1.67 meter lang – verder heb ik groene ogen, ben ik spontaan, en ga ik stijlvol gekleed door het leven, maar daar gaat het nu niet om. Het gaat hier om de lengte. Ik ben van gemiddelde lengte, maar wanneer ik naar een concert ga voel ik me al snel klein tussen al die lange Hollanders. En iedereen die langer is dan ik en toch voor mij gaat staan, vind ik per definitie een lul of een kut. Ik weet dat ik hierin niet de enige ben; als lang persoon ben je de pispaal van het publiek. Je staat ALTIJD in de weg, belemmert het zicht van IEDEREEN en je bent het mikpunt bij ELKE bierdouche. Dat zette me aan het denken: hoe is het voor een lang iemand om bij een concert te zijn? Waar je ook gaat staan, mensen worden boos op je. Daarom zocht ik een lang mens om daar eens wat verder over door te praten. Dat mens heeft trouwens ook een naam, Bart van der Zande. Hij woont in Rotterdam en het belangrijkste: hij is 1.96 lang.

Advertentie

Noisey: Bart, ik probeer me sinds een tijdje te verplaatsen in het zijn van een lang persoon bij een concert. Behalve voordelen, kwam ik al snel op redelijk wat nadelen. Je staat namelijk standaard in de weg. Vertel eens, hoe is het nou echt?
Bart: Ik moet je eerlijk zeggen dat ik er nooit echt bij stil heb gestaan, maar ik denk dat ik er onbewust wel gevoelig voor ben. Ik ga ook vaak naar het stadion (Feyenoord!!, red.) en daar merk ik dat mensen lekker assertief zijn wanneer ze vinden dat je in de weg staat.

Heb je een vaste plek?
Sowieso sta ik nooit vooraan, dat snap je. Vaak zoek ik een plek op met achter me een verhoging. Laatst was ik bij het concert van Lamb in de Rotterdamse Schouwburg, toen stond ik voor het trappetje. Wat het lastig maakt is dat je vaak met iemand anders bent en die iemand is meestal kleiner. Dus je kan niet altijd achteraan gaan staan.

Lang mens wordt voor een medium interview ondervraagd door kleiner mens.

Hoe vaak komt het voor dat mensen aan je vragen of je ergens anders kunt gaan staan?
Het komt wel voor dat mensen vragen of ze voor me mogen gaan staan. Dat vind ik prima, het maakt mij niets uit. Ik kijk toch wel over ze heen, tenzij iemand het vraagt die ook heel lang is. Er ontstaat altijd wel een wak achter me. Laatst stond ik bij een concert naast een meisje. Zij was zo klein: ik dacht, die moet echt geen fuck zien, hoe erg is dat? Dat lijkt me nog veel erger. Dan hoor je de muziek wel, maar je hebt geen flauw idee wat er allemaal gebeurt. Jij bent ook niet echt lang, volgens mij kijk jij ook alleen maar tegen ruggen aan, niet? Ik ben van gemiddelde lengte. Maar inderdaad, zeker bij grotere podia zie ik niet alles wat er gebeurt. Als ik dan een beetje achteraan sta, zie ik niets meer. Vragen mensen ook vaak of jij een foto voor ze kunt maken?
Wat wel vaak gebeurt is dat mensen op mijn nek willen. Helemaal op festivals, waar mensen vanaf die grote velden echt geen hol kunnen zien. Dat is ook wel weer tof, ik bied het vaak uit mezelf aan.

Wie laat je toe op je nek?
Ik ben daar niet zo strikt in, al ben ik er wel iets rustiger in geworden. Het heeft namelijk ook wel iets lulligs om het te vragen. Helemaal bij iemand die megaklein is. Het is te vergelijken met wanneer iemand je zomaar optilt, je doorbreekt daarmee iemands zwaartekracht. Je straalt er onbewust een soort machtspositie mee uit.

Nog iets: met bierdouches ben je altijd de lul.
Soms, maar je ziet ook alles aan komen he. Als iemand bier gooit, ben ik de eerste die dat ziet. Mensen die klein zijn zitten in een soort kuil. Ze zien geen fuck, en opeens komt dat bier eraan. Lang zijn heeft eigenlijk alleen maar voordelen. Je ziet gewoon alles.

Waarschijnlijk beleef je een concert dus ook heel anders.
Weet je wat zo tof is? Je maakt echt alles mee. Zelfs de dingen om het podium heen. Je ziet hoe vooraan iedereen uit zijn dak gaat, je ziet de diehard fans meeblèren. Of die ene bassist die helemaal losgaat, als klein mens moet je toch kiezen wie van het podium je gaat volgen, tussen de twee schouders van de mensen voor je door. Ik zie alles wat er gebeurt. Ik weet nog dat ik een paar jaar geleden naar Crystal Castles in de Melkweg was. We waren iets te laat en stonden daardoor achteraan. Daar was het suf, terwijl ik zag dat het vooraan helemaal los ging. Dat geeft zo’n andere perceptie.

Thanks Bart. Heel verhelderend!