FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Het was dus warm op Pitch 2015, maar waren de artiesten ook zo hot?

We vertellen het aan de hand van ons eigen rating-systeem met pikante pepertjes.

Om maar even meteen de open deur in te trappen: jeetje, wat was het warm.

We kunnen het hebben over de al dan niet terechte afwezigheid van Ten Walls, de invloed van Arabische muziek of de gemoedelijke sfeer, waardoor eenieder zich welkom en geaccepteerd voelt, maar toch denk ik dat als je iemand vraagt hoe Pitch 2015 was, je vrij snel eindigt met een praatje over het weer.

Gedurende het weekend wordt duidelijk dat er twee soorten mensen bestaan: mensen die het nodig vinden om voortdurend te klagen over hoe heet het is, en mensen die zich daar enorm aan ergeren. Ik behoor tot categorie één. Terwijl mijn vrienden van hot naar her rennen om zoveel mogelijk te kunnen zien, verzucht ik met regelmaat dingen als: “Het is warm. Zullen we niet gewoon eventjes in de schaduw gaan zitten?”

Advertentie

Maargoed, het is dus warm. Maar zijn de artiesten op Pitch ook hot? Dat vertellen we je aan de hand van ons eigen rating-systeem met pikante pepertjes.

De Vrijdag

Hot Chip

Alexis Taylor heeft een felrode jumpsuit aan, waardoor je niks van zijn figuurtje ziet. Dat kost ze alvast één pepertje. Verder zijn er wat nieuwe gezichten in de band: er zit een meisje achter het drumstel en een oudere man met een hoed speelt gitaar. Ze sluiten af met Dancing in the Dark van Bruce Springsteen, waarmee ze toch mooi op vijf pepertjes komen te staan. Geen slechte score.

Zes

Het spook van de opera droeg een masker omdat ‘ie fucking lelijk was. Uit betrouwbare bron weet ik dat Zes een enorme hunk is, dus waarom hij het noodzakelijk acht om zich te verstoppen achter een masker is mij onbekend. In deze setting – donker, geen visuals – komt het optreden niet helemaal uit de verf: je creeërt geen fijne ambiance als je jezelf zo onzichtbaar maakt. Muzikaal gezien zit het allemaal goed in elkaar, maar hij mag best wat meer buiten de lijntjes kleuren.

Tālā

In het begin is het onduidelijk of ik naar de soundcheck kijk of naar het optreden. Het blijkt dat laatste, wat denk ik genoeg zegt. Het lijkt alsof ze niet helemaal bij stem is. Verder slaat ze op wat drumpads, waarvan er twee stuks op het podium staan: eentje in het midden en eentje aan de linkerkant. Allebei lijken ze hetzelfde geluidje te produceren, dat je ook hoort op momenten dat er nergens op geslagen wordt. Verdacht.

Kaytranada

Kaytranada is een dj. Hij draait liedjes. Soms zijn de liedjes van hiphop, soms van house. Het is gezellig. Mensen dansen. Er is niet veel op aan te merken, maar ook niet echt

Advertentie

LA Priest

LA Priest is Sam Dust van wijlen Late of the Pier. Dat was een fantastische band, maar dit nieuwe project mag er ook wezen. De muziek is funky en nodigt uit tot dansen. Dat lukt: alras zwiert men in het rond terwijl het lange haar van Sam Dust wappert door de lucht.

Evian Christ

Een blitzkrieg-aanval op de zintuigen. Dat je af en toe denkt, nou, veel harder zal het wel niet kunnen. Maar dan kan het toch. Het doet me denken aan Enter the Void, het lijkt alsof er een enorme gangbang aan de gang is met stroboscopen en lasers. Wat Evian zelf precies deed? Wie zal het zeggen. De felle verlichting werpt het soort rookgordijn op waarachter iemand gewoon rustig een boek kan gaan zitten lezen.

Danny L Harle

Danny komt een beetje als een zonderling over, want hij kijkt nauwelijks het publiek in en hij staat af en toe breed te grijnzen, vermoedelijk om iets wat er in zijn hoofd gebeurt. Na afloop praat hij in een hoekje met een leuk meisje. Ik hoop dat je een leuke avond had, Danny!

Sophie

Het blijft verwarrend dat deze meneer ‘Sophie’ heet, en dat er in zijn liedje een meisje te horen is. Ondanks dat ik dit wist, vraag ik me de hele tijd af: wie is deze man en waar blijft Sophie. Ik ben te dom hiervoor.

DE ZATERDAG

Maribou State

Het muzikale equivalent van een ingegroeide teennagel.

Ebbo Kraan

Stukkie opbouw, dan een drop. Meer van het eerste dan het laatste. Maar hey, dit is pas z’n tweede optreden. Gaat helemaal goedkomen. Ook leuk dat ‘ie voor beats kiest, want met zo’n naam ligt het erg voor de hand om te gaan rappen of vloggen.

Jamie xx

Persoonlijk maakt het mij niet zoveel uit of Jamie xx of Ron Bos uit Amstelveen funky plaatjes opzet. Het leuke van Ron is wel dat hij altijd aan een schuimparty doet.

Bea

Dit is zoiets waar alles eventjes klopt. Ik werd heel vrolijk van het optreden van Bea, en op het einde zei ze dat zij dat ook was. Wat fijn, dacht ik. Dan zijn we dus allebei vrolijk. Op muzikaal vlak is het allemaal dik in orde – mede dankzij een drietal geoefende muzikanten – en nog leuk om naar te kijken ook. Bea ziet er fris uit, ze heeft een enthousiasme dat doorgaans voorbehouden is aan jonge hondjes en kinderen die net in de bioscoop een actiefilm hebben gezien. Dat werkt aanstekelijk: het lijkt erop dat iedereen een leuke tijd heeft. Oh en ze draagt Crocs. Dat wordt vast een trend.

Herbert

Leuke meneer. Hij begint met te vertellen welke liedjes en geluiden we allemaal wel en niet te horen krijgen: hij gaat niet zijn geluidscollage over een vallende bom spelen, maar laat wel eventjes horen hoe z'n kies getrokken wordt. Getsie. Dat Herbert een dagje ouder is, valt niet te ontkennen: de muziek is leuk, maar zou ook niet misstaan als seated concert op North Sea Jazz.

The Gaslamp Killer

Lollige man, veel bas. Zou het ook goed doen op de kermis, met die bulderende spookhuislach de hele tijd.

Weval

Ik vraag me sterk af of er iemand xtc in m’n drankje heeft gedaan. Mocht dat zo zijn: dank daarvoor. Wat Weval hier doet is een beetje alsof iemand nonchalant een zesdubbele kickflip doet en vervolgens oprecht geïnteresseerd naar de gezondheid van je oma informeert. Een uur lang sta ik bewegingloos met mijn ogen dicht me af te vragen wat er in godsnaam allemaal gebeurt. Alles is perfect: het geluid, de manier waarop ze steeds naar een gigantische climax toewerken en telkens net iets anders doen dan je verwacht. Ik vraag aan de securitymeneer wat hij ervan vindt en hij toont mij zijn opgestoken duim.

John Talabot

John Talabot doet niet onder voor Weval, maar zo direct erachteraan is een beetje overkill. Als ik net een hele leuke film heb gezien, hoef ik niet per se direct nóg een leuke film te zien. Dit optreden is dan ook een beetje alsof iemand nog doorgaat met pijpen terwijl je al klaar bent. Dat gezegd hebbende: het is natuurlijk al lang fijn dat iemand de moeite neemt om zich aan je lid te laven en daar moet je gewoon blij mee zijn.

Siriusmodeselektor

Dit kan in het rijtje blond met grote borsten, schuine moppen, scooters en blikjes Golden Power. En in dit geval pakt dat nadelig uit.

Tot zover de artiesten. Maar wat een festival pas echt geslaagd maakt, is het publiek. Al staat God de Vader op een Funktion-One de hele avond bangers te draaien, als er alleen maar corpsballen of huisvrouwen zijn, is de lol er snel vanaf. Het fijne aan Pitch is dat de hiervoor genoemde corpsballen en huisvrouwen ongetwijfeld aanwezig waren, maar doordat het publiek zo divers en chillax is, leidt het nergens tot ergernissen. De security is vriendelijk, het barpersoneel aardig, zelfs het social media-gedrag van de organisatie is aangenaam en betrokken. Kortom: ze zouden dit festival aan kunnen bieden als cursus van hoe je op een leuke manier met andere mensen om kunt gaan. En ja, achteraf gezien denk ik dat zo’n Ten Walls inderdaad niet iemand is die je erbij wilt hebben.

Raymond van Mil was ook op PITCH aanwezig en maakte deze fotoserie.