FYI.

This story is over 5 years old.

Muziek

Het ongelimiteerde leven van Ray Slijngaard

Een interview met Ray van 2 Unlimited over het immense succes van toen, de “wegwerpindustrie” binnen de muziek en zijn eerste pijpbeurt.

Dat de jaren negentig voorbij zijn weet Ray Slijngaard als geen ander. De hits en het publiek zijn hetzelfde, maar dat gevoel, die siddering, de wetenschap dat hij samen met Anita on top of the world staat, dát is anders.

Ray schreef een biografie, Ray, an unlimited life, waarin hij met bravoure vertelt over die tropenjaren. Over het succes, de meisjes, de miljoenen euro’s op de bank en de feesten met wereldsterren. Maar ook over het kwijtraken van zijn geld, drinken en de mishandeling van die andere helft van 2 Unlimited.

Advertentie

Noisey: Je biografie begint meteen goed: het gaat over je eerste pijpbeurt, in 1984.
Ray: Het was mijn kennismaking met seks. Ik was dertien. Ik vond het vies en wist niet wat ik ermee aan moest.

Je hebt daarna het record van DJ Jean, die het met zo’n 1200 vrouwen deed, volgens mij ruimschoots verbroken.
Je wil zeker weten hoeveel vrouwen ik heb gehad? Jeroen Pauw zei ooit dat hij er tweehonderd heeft gehad. Hem ga ik voorbij. Ik vertel er niet over uit stoerdoenerij. Aanvankelijk zou een journalist het boek schrijven (Robert Vuijsje, red.). Híj wilde vooral de sensatiekant belichten, maar zo’n boek moest het niet worden. Ik wilde met het boek vertellen hoe ik de nineties van dichtbij meemaakte. Maar ik wilde wel met de billen bloot, dus vertel ik ook dat ik Anita heb geslagen. Vrouwen slaan is fout, dat weet ik. Daarom staat het in het boek.

In een interview met Nieuwe Revu vertelde Anita dat ze jarenlang lichamelijk en geestelijk door je werd vernederd. Het moet nogal wat voeten in aarde hebben gehad om haar over te halen weer op te treden.
Mensen denken dat ik haar mijn excuses aan heb aangeboden zodat de reünie door kon gaan. Dat is niet waar. Ik had haar al veel eerder mijn excuses aangeboden. We hebben het uitgepraat. En als het zo erg was geweest, had Anita natuurlijk nooit een reünie toegezegd. We treden nu alweer zeven jaar samen op, en we vinden het allebei nog altijd heel leuk om te doen.

Advertentie

De muziekindustrie krijgt een flinke veeg uit de pan. Je vindt het nep en spreekt over een ‘wegwerpindustrie’.
Als vroeger een nieuwe clip van 2 Unlimited werd aangekondigd gingen mensen daar speciaal voor naar huis. Nu kijk je even snel de nieuwste clip op je mobiel en ga je weer door. Mensen waren in de jaren negentig nog loyaal, en was er bij de artiesten zelf meer creativiteit te vinden. Toen we Tribal Dance uitbrachten, bedachten we daar een heel concept omheen, met Afrikaanse dansers en speciale kleding. Als ik naar dancevideo’s van nu kijk, zie ik steeds hetzelfde: een publiek van 15 duizend man. Ga iets creatiefs doen, iets dat anderen motiveert, denk ik dan. Drank & Drugs is niet per se motiverend voor de jeugd.

Sommige artiesten van nu, zoals Armin van Buuren, vind ik te gek. Maar EDM is tegenwoordig één sound. Je hoort in de club amper het verschil tussen tracks. Ik weet zeker dat over tien jaar mensen de nummers van 2 Unlimited nog kennen, maar dat ene plaatje van Afrojack? Ik betwijfel het.

Wat jij met 2 Unlimited verdiende is waarschijnlijk peanuts vergeleken met wat Afrojack nu verdient.
Als ik hoor wat artiesten nu krijgen is dat belachelijk veel. Ik ben zeker niet jaloers, maar de markt wordt verziekt. De mannen van Yellow Claw, die ik een beetje ken, traden twee jaar geleden nog op voor een paar duizend euro, en nu staan ze in Las Vegas voor anderhalf ton te springen.

Advertentie

Het is een andere tijd.
Wij hadden in het begin een manager die de helft van zijn tijd nog in een winkel werkte. Dat is nu wel anders, een stuk professioneler. Martin Garrix, die nog jonger begon dan Anita en ik toen, wordt supergoed begeleid. Hij zal geen heel gekke dingen doen. Hij zal vast weleens een vriendinnetje meenemen, maar ik denk niet dat hij echt all the way gaat.

Hij wordt niet de nieuwe Ray Slijngaard?
Dat denk ik niet. Maar laatst was hij met Justin Bieber in Amsterdam en over hem hoor ik dat-ie er wel pap van lust. Justin scheen op een meisje te zijn afgestapt om alleen zijn kamernummer door te geven.

Jij hebt dat nooit gedaan?
Ik was niet alleen maar aan het wippen. Als een meisje op haar knieën smeekte om mee te gaan, was ik er al snel klaar mee. Ik wil ook nog wel een stukje verovering hebben.

Hoor je de invloed van 2 Unlimited terug in de muziek van nu?
Ja, zeker in sounds en thema’s. We hebben veel dj’s geïnspireerd. Armin zei een keer in DWDD dat hij zonder ons nooit was begonnen met draaien, en op Ibiza roepen alle grote dj’s mijn naam. Daar ben ik wel trots op.

Jullie treden tegenwoordig vooral op tijdens nineties feesten. Is het jammer dat 2 Unlimited nostalgie is geworden?
Ik voel me oké in deze nieuwe rol. Ik begrijp het ook wel: mensen willen naast 2 Unlimited ook Haddaway en Doctor Alban zien. Daar heb ik me bij neergelegd. We hebben daarom ook bewust gekozen om geen nieuwe nummers meer uit te brengen. Ik kom nog wel met een soloplaat, maar dat wordt geen dancealbum. Ik heb het geschreven met onder meer Jud Friedman, die onder andere schreef voor Whitney Houston en Tina Turner. Het is een beetje soul met veel gitaar, en ik zing. Ik wil niet per se weer die ster worden, maar ik wil nog wel mijn ei kwijt. Ik kan meer dan een stukje rap in elkaar draaien.