Google’s Music Timeline geeft een heel raar beeld van de muziekgeschiedenis

Google Play is een soort Appstore voor Android-gebruikers, die sinds een tijdje ook de concurrentie aan wil gaan met muzikale grootgrutters als iTunes, Spotify en Deezer. Google Play Music stelt haar gebruikers in staat om hun eigen muziekcollectie te uploaden, te streamen, of via transacties (geld) uit te breiden. Dat hebben nu een aantal nieuwsgierige muziekliefhebbers gedaan, en op basis daarvan heeft Google een heuse Music Timeline gegenereerd.

Deze timeline moet volgens Google de muziekgeschiedenis in kaart brengen. En vanaf dit punt wordt het leuk, want het gaat compleet mis met de muziekgeschiedenis als we Google Music serieus zouden nemen. Laat me even wat kanttekeningen bij deze perceptie plaatsen als een Young Leo Blokhuis.

Als je kijkt naar de startpagina is het nog best aardig gelukt. Je ziet hier namelijk welk genres vanaf 1950 op welke momenten populair waren.

Oké, rond 1962 luisterde dus iets minder dan de helft van de wereldbevolking naar rock? Maar wacht, er staat eigenlijk nergens waarvoor die populariteit geldt. De wereld? Het ziet allemaal hartstikke leuk en slick uit, die grafiekjes die overvloeien zodra je een bepaald genre aanklikt, maar vervolgens krijg je de ontwikkeling in populariteit van de afzonderlijke genres te zien. Hier wordt al snel duidelijk dat het niet bepaald om keiharde feiten gaat, maar eerder de twijfelachtige muziekbibliotheken van Google Fanatici en Apple haters. Bijvoorbeeld:

Zo ontstond het genre indie in 1980, en was alle indie die toen geluisterd werd afkomstig van REM, en later Pixies. Als ik er zo op terugkijk ben ik best blij dat ik niet in de jaren tachtig mijn onzekere puberjaren heb moeten doorstaan.

Maar er zijn nog wel meer foutjes: Als je inzoomt op een van die bands is het resultaat niet altijd even schitterend. Bij The Smiths krijg je ook echt álle Smiths, met Elliott, Patti, en de hele zooi erbij. Zelfs The Fresh Prince himself maakt nog even zijn opwachting.

Ah, techno! Ook al zo’n domein waar de muziekpurist urenlang over kan doorzagen. Onderbreek de eerstvolgende liefhebber die in de rookruimte van een Berlijneske club begint te mijmeren over het ontstaan van techno. Zeg dat alles afkomstig is van Kraftwerk en The Prodigy en dat de rest eigenlijk te verwaarlozen is. Als hij je dan nog niet gelooft kun je hem deze grafiek onder ogen brengen, dat zal hem leren!

Ook voor iedere pisnijdige Youtube-commenter biedt Music Timeline soelaas. Fanatiek blowende reaguurders onder Skrillex-tracks die beweren dat Mala, Loefah, Skream, Plastician of Benga ook maar iets in de grote dubstep pap te brokkelen hadden: THINK AGAIN!!!!!

Sex Pistols anyone?

Vergeet de OOR-popencyclopedie! Eindelijk een verfrissende en inzichtelijke kijk op popmuziek. Het genre ‘50s sloeg pas ongeveer halverwege de jaren vijftig aan. In de jaren zestig en zeventig van de vorige eeuw vonden de genres ‘60s en ‘70s respectievelijk gretige aftrek. Eind jaren tachtg maakte ‘90s al stiekempjes zijn opmars, om in de jaren 90 echt door te breken bij het grote publiek. Vanaf nu win je ALLE popquizzen!

Als er begin jaren vijftig iets bestond als Facebook, dan was er vast en zeker een Wappie Jazz Liefde-pagina, getuige de massale populariteit. Rond 1962 overleed de op één na laatste fan. De laatste levende jazzfan ontkent het bestaan van internet, en alle data over jazz van na 1962 komt van mensen die het per ongeluk aangeklikt hebben in Google Play Music. Al met al is Google Music dus best wel leuk, maar het ontbreekt aan scherpte, en er zitten nog wat lompe foutjes in. Ik houd niet supergoed in de gaten wie nou weer wie opkoopt in de internetgame, maar als Google straks ook Spotify koopt kunnen ze hopelijk een beter beeld genereren van de muziekgeschiedenis. Er is dan meer metadata dus wordt het beeld aangescherpt. Dan heeft het nog wel de potentie om uit te groeien tot een superlijpe tool die bij iedere spreekbeurt over muziek weer van stal gehaald kan worden. Voor nu is het beeld van de muziekgeschiedenis nog iets te subjectief, dus daarom scoort het een magere 2,5 op de schaal van Blokhuis.